Δολοφόνοι με άδεια από το κράτος, με κάλυψη, χωρίς μόρφωση, χωρίς εκπαίδευση, άχρηστοι, κομπλεξικοί, άνανδρες κότες που χτυπάνε παιδιά, κορίτσια ενώ τα έχουν ήδη συλλάβει, τα κλωτσάνε από πίσω, τα ρίχνουν κάτω και τα πατάνε, γιατί κάνουν τη «δουλειά» τους, δουλειά χωρίς προσόντα και ικανότητες, εκτός από τυφλό μίσος και μια αίσθηση λάθος καθήκοντος, που απέναντι στις πέτρες και τις μολότοφ, ρίχνουν σφαίρες και ξύλο, σε άοπλα παιδιά. Ένας δήλωσε «Βαρέθηκα να τρώω πέτρες». Ας μη γινόσουν μπάτσος ρε μαλάκα. Ας γινόσουν γιατρός, ας γινόσουν αναρχικός, να τις πετάς εσύ. Επιλογή είχες. Τώρα λούσου την.
Παραδόθηκαν στις φλόγες, γνωστοί άγνωστοι, φοιτητές, μαθητές, αλλοδαποί,
Χάος, αναρχία, απόγνωση, λεηλασία, βανδαλισμοί, σπασμένες βιτρίνες.
Και να μην ξεχάσω να αναφέρω τον Σεπτέμβριο του 2006 . την Υπόθεση Ζαρντινιέρας που επιτίθεται μόνη της. ξυλοδαρμός του Κύπριου φοιτητή μπροστά στο ξενοδοχείο ABC στη Θεσσαλονίκη από τους αστυνομικούς της ασφάλειας Θεσσαλονίκης. Ευτυχώς σώθηκε ο νέος με αρκετά τραύματα. Οι υπεύθυνοι μάλλον...ελεύθεροι κι ωραίοι!
Άλλο η διαμαρτυρία για το θάνατο του παιδιού, άλλο να σπάνε και καίνε ότι βρούνε μπροστά τους. Τα μαγαζιά και τα αμάξια των απλών ανθρώπων που δύσκολα τα βγάζουν πέρα δε θα δώσουν λύση σε τίποτα. Ούτε στο θάνατο του παιδιού, ούτε στην οικονομική κρίση, ούτε θα παραιτηθεί κανείς από την κυβέρνηση. Αυτά που γίνονται σήμερα και χθες δεν είναι για τη δολοφονία του παιδιού. Αυτά έγιναν το πρωί ειρηνικά από τα παιδιά των σχολείων χωρίς επεισόδια. Τώρα το παιδί έχει μπει σε δεύτερη μοίρα, μην πω ότι έχει ξεχαστεί. Ήταν όμως η αφορμή και την εκμεταλλεύτηκαν. Αυτά τώρα είναι ξέσπασμα των ανθρώπων για όλα όσα βλέπουν και δεν μιλούν τόσο καιρό, για όλα τα σκάνδαλα, για την εξαθλίωση, για την αδιαφορία και την συγκάλυψη, για την ολιγωρία, την απουσία δομών, την ανεργία, τη φτώχια, την ασυδοσία, τα πάντα.Και δε λέω ότι καλά κάνουνε οι αναρχικοί και τα παιδιά που τα σπάνε όλα στο όνομα της λαϊκής επανάστασης ενάντια στο σύστημα (αν και πρέπει να πω ότι αυτός μοιάζει να είναι ο μοναδικός τρόπος για να κάνουν μια δήλωση καθώς στην Ελλάδα δεν παίρνουν πολλοί από λόγια ούτε ασχολείται κανείς με τα προβλήματα του κόσμου).Ευφραίμ, Ρουσόπουλος, Βατοπέδι, ζαχόπουλος Σεξ, ψέμματα και και dvd, πυρκαγιές σε όλη την Ελλάδα, ομόλογα, Μαγγίνας για τη βίλα – «αναψυκτήριο», Κουκοδήμος - Θέμος και Αδριανός, Αυθαίρετο Σουφλιά, οτε, γερμανός, οσε, ολπ, Μητσοτάκης Κυριάκος, Λιάπης, Χριστοφοράκος και Siemens. Πόσα πια να καταπιεί ο κόσμος; Θα την κάψει όλη την Ελλάδα μόνος του χωρίς να περιμένει πάλι το καλοκαίρι για να χαρίσει μερικά στρέμματα στα καζίνο και στις παράνομες βίλες! Έλεος πια! Αυτή η κυβέρνηση από τη μέρα που βγήκε το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο έσκαγε. Και δεν το λέω επειδή υποστηρίζω την αντιπολίτευση, ούτε κάποιο άλλο κόμμα. Σπέρνουν ανέμους και θερίζουν θύελλες Ο κόσμος δεν αντέχει άλλο. Το να παίρνει ο καθένας μια πέτρα και να τη ρίχνει δεν είναι όμως το σωστό. Αλλά βέβαια σήμερα τα μπατσόνια έχουν εντολές να μην αντιδράσουν σε τίποτα. Γι’ αυτό και τα έκτροπα.
Είναι όλα υποκινούμενα; Μια μέρα πριν την πολυαναμενόμενη απόφαση για την υπόθεση Βατοπεδίου; Δυο μέρες πριν την 24ωρη απεργία των εργαζομένων; Οργανωμένο σχέδιο (από ποιους άραγε;) ;
Ποιοι θα πάνε αύριο στην κηδεία; Εγώ φοβάμαι να κυκλοφορήσω. Αν και θα πάω στη δουλειά μου. Στα Εξάρχεια. Στην άλλη άκρη του τετραγώνου που δολοφονήθηκε ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος. Αν δεν έχει επεισόδια θα πάω να αφήσω και ένα λουλούδι για τον άδικο χαμό ενός νέου παιδιού. Χωρίς να κάψω και να σπάσω τίποτα. Ειρηνικά. Στα Εξάρχεια που άκουγα και δεν είχα πάει μέχρι που έπιασα δουλειά πριν ένα χρόνο. Εκεί που η αστυνομία κάνει τα στραβά μάτια (για να μην πω βοηθάει) το εμπόριο ναρκωτικών. Και φοβάται και η ίδια, αφού είναι άχρηστη. Αστυνομεύουν το τμήμα τους και όχι τους πολίτες. Το μέρος των αναρχικών, των πρεζονιών, (γιατί εκεί τους σπρώξανε, δεν το διαλέξανε μόνοι τους για στέκι) των άπειρων βιβλιοπωλείων και των πεζοδρόμων. Όλα μαζί. Η μόνη αστυνόμευση που έχω δει ένα χρόνο τώρα είναι (σε καθημερινή βάση) έξω από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στη Χαριλάου Τρικούπη.
Δεν ξέρω τι άλλο να πω, κι αυτά που είπα είναι σκόρπιες, ασύνδετες σκέψεις, χωρίς ειρμό, αχταρμάς. Αλλά βλέπω ειδήσεις από τις 8 (και είναι 12) και ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου.
Μερικές φωτό και ένα link.
Αύριο θα δω καμένα, όλα αυτά που βλέπω κάθε μέρα. Και δεν ξέρω τι νιώθω. Ξέρω ότι θα ήθελα να είμαι κι εγώ στα Εξάρχεια, στο Σύνταγμα, στη Συγγρού, στην πορεία, στην κηδεία. Για να διαμαρτυρηθώ. Αλλά (για κάποιο λόγο – μάλλον φόβος είναι. Φόβος να κυκλοφορείς στην πόλη σου μη φας καμία αδέσποτη. Ωραία) δε μπορώ.
Καληνύχτα.
http://papachatzis.tumblr.com/post/63589410/policeviolence
