Ζω ένα δράμα...

Όλα ξεκίνησαν την προηγούμενη Τρίτη...
Η Stefy μου ανακοίνωσε ότι έπιασε δουλειά ως καθηγήτρια πληροφορικής σε ένα φροντιστήριο και θα κάνει μαθήματα για το ECDL...Για όσους δεν το γνωρίζετε αυτό είναι ένα πιστοποιητικό ότι ξέρεις υπολογιστές και συγκεκριμένα τα προγράμματα της Microsoft. Anyway...


Εγώ (η μικρή και αφελής!) που ήθελα από πέρυσι να ξεκινήσω για να πάρω και αυτό το εφόδιο στη ζωή μου, ενθουσιάστηκα...είπα : "Να η ευκαιρία!" Τι καλύτερο από το να κάνω τη δουλειά μου και ταυτόχρονα να έχω και μια καθηγήτρια που ήδη γνωρίζω και συμπαθώ;;; Δυο σε ένα! Και η Stefy (δεν ξαναβάζω link! Θα αναφερθεί πολλές φορές το όνομά σου και δε θέλω να σου κάνω promotion!)φυσικά με παρότρεινε... : "Ναι, έλα, θα είναι καλά και θα έχεις κι εμένα καθηγήτρια!" Χμμμ... από την αρχή βρώμαγε το πράγμα θα μου πείτε και θα έχετε και δίκιο. Αλλά η δίψα μου για μάθηση μου είχε κλείσει τη μύτη και δεν το πήρα πρέφα όταν έπρεπε. Τώρα είναι αργά...

Όπως καταλαβαίνετε πήγα και γράφτηκα στο φροντίστηριο μια μέρα πριν αρχίσουν τα μαθήματα και μάλιστα το κράτησα κρυφό από την Stefy για να της κάνω έκπληξη! Να με δει μπροστά της Φάντη μπαστούνι! (πρώτη φορά γράφω αυτή την έκφραση...αλλά επανέρχομαι στο θέμα μου!)Και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά (για να δείτε τι βλακείες κάνει ένας άνθρωπος στο όνομα της φιλίας!) ΑΠΑΙΤΗΣΑ να μπω στο τμήμα της κυρίας Stefys. Η κοπελιά στη γραμματεία προς στιγμήν κατσούφιασε και με ενημέρωσε οτι το εν λόγω τμήμα (οι υπόλοιποι κακόμοιροι συμμαθητές μου δηλαδή)ήταν ήδη γεμάτο και δε μπορούσε να με βάλει εκεί. Αυτή ήταν μια χαμένη ευκαιρία να γλιτώσω (έπρεπε να το θεωρήσω σημάδι της μοιράς και να αρνηθώ αμέσως) αλλά δυστυχώς μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα όλα ανατράπηκαν...η γραμματέας είχε βρει μια λύση...θα έβγαζε μια κοπέλα που ήθελε να παρακολουθήσει μόνο μια ενότητα και θα έβαζε εμένα! Να μην σας τα πολυλογώ, γράφτηκα και έβαλα και τη γραμματέα στο κόλπο να το κρατήσουμε κρυφό από τη Stefy.

Κι έρχεται η ρημαδιασμένη προηγούμενη Τετάρτη και αφού φεύγω μια ώρα νωρίτερα από τη δουλειά μου (χάνω και το μεροκάματο για το μάθημα!) πάω ωραία και καλά στο φροντιστήριο! Μπαίνω μέσα. Η Stefy, αγχωμένη, ήταν σκυφτή πάνω από το βιβλίο της και μελετούσε τι θα μας παραδώσει. Με απαλά και αθόρυβα βήματα σαν του Τούλη, πλησιάζω από πίσω της και της λέω : "Κυρία, ήρθα για μάθημα!" Εκείνη, πριν ακόμα γυρίσει το κεφάλι, λέει : "Ε, όχι!!!" Ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, δεν θυμάμαι και ακριβώς! Κάθομαι στο διπλανό γραφείο (επειδή είμαι geek και teacher's pet αλλά και για να της συμπαρασταθώ στην αρχή του πρώτου της μαθήματος!) και μετά από λίγα λεπτά ξεκίνησε το μάθημα, αφού μαζεύτηκαν και τα υπόλοιπα θύματα...

Στην αρχή λοιπόν κάτι δεν πήγαινε καλά...η Stefy μίλαγε αλλά εγώ (που ήμουν δίπλα) δεν άκουγα τίποτα. "Μπα, μάλλον δε μιλάει", σκέφτηκα. "Θα τα λέει από μέσα της". Μετά από λίγο κι ενώ έβλεπα τα χείλη της να κουνιούνται λέω : "Βοήθεια, η Stefy χάλασε! Δεν μπορεί να μιλήσει! Αααααααα! Τι να κάνω τώρα;" Αλλά μετά κατάλαβα ότι το μόνο που είχε πάθει ήταν πως από το άγχος η φωνή χανόταν κάπου μέσα της και δεν έβγαινε ποτέ από το στόμα της!!! Κι έτσι αποφάσισα να δράσω...της κάνω νόημα να μιλάει πιο δυνατά.

Όλα καλά μετά. Το μάθημα συνεχίστηκε ομαλά μέχρι που άρχισα να νιώθω άσχημα για κάποιν ανεξήγητο λόγο. Και δεν ήταν επειδή δεν ήξερα το μάθημα, γιατί το πρώτο ήταν γελοίο και τα έκανα όλα πριν ολοκληρώσει τη φράση της! Αλλά με είχε πιάσει ένα άγχος και αποφάσισα να βρω τι το προκαλούσε. Και επειδή ένα από τα πολλά προσόντα μου είναι και η παρατηρητικότητα (λέμε τώρα) σύντομα αντελήφθην ότι η αιτία αυτού του δυσάρεστου συναισθήματος που με διακατείχε ήταν το ξεφύσημα (οοουυυφφφ!) που συνόδευε το τέλος κάθε πρότασης που ξεστόμιζε η καθηγήτρια μου!!! "Πω πω αυτή θα μου μείνει στα χέρια απόψε!" ξανασκέφτομαι. Της ξανακάνω νόημα οτι τα πάει πολύ καλά και να ηρεμήσει!

Μετά από 3 ώρες, και αφού προέκυψαν κάποια μικροπροβλήματα με τους υπολογιστές (ο καθένας έκανε ότι του γούσταρε!), το μάθημα τελείωσε με μεγάλη επιτυχία. Και ΑΝΤΙ να μου πει κι ευχαριστώ για τη συμπαράσταση μου, τι κάνει η κυρία, παρακαλώ;;; Μας δίνει για διάβασμα 1,5 ΟΛΟΚΛΗΡΟ κεφάλαιο. Και 50 σελίδες, μιλάμε! Αααααααα...από τα νεύρα μου έγινα έτσι...


Ευτυχώς που ήταν εύκολα και τα ξεπέταξα τσάκα - τσάκα. Αλλά στο 2ο μάθημα πάλι τα ίδια! Και το 2ο μάθημα δυστυχώς δεν ήταν τόσο εύκολο! Αλλά κι εγώ για αντίποινα της έκανα τη ζωή δύσκολη...είχα σημειώσει απορίες και τη ρώταγα συνέχεια, της έλεγα "αυτό δεν μας το είπες" αν ξέχναγε κάτι και απαίτησα να μας εξετάσει γιατί "τσάμπα διάβασα εγώ;;;" και "πως θα πάρω καλό βαθμό αν δε με εξετάσεις;;;" αλλά εκείνη με αγνόησε γελώντας και συνέχισε το μάθημα. (Για να μη με περάσετε και για σπασικλάκι αυτά δεν τα έλεγα δυνατά για να τα ακούνε όλοι - αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι ίσως θα έπρεπε!!!)Και χθες που υπαινίχθηκα να πάω σινεμά την Πέμπτη (βγαίνει ο Ρατατούλης) τι γυρνάει και μου λέει όλο θράσος;;;; "Την Πέμπτη θα κάτσεις μέσα να διαβάσεις γιατί θα σας βάλω πολλά την Τετάρτη!!!" Άκουσον, άκουσον!!! Φυσικά δεν απάντησα γιατί είμαι μια κυρία και δεν ήθελα να ρίξω το επίπεδο!!!


Αυτά είχα να καταγγείλω και τώρα πάω να διαβάσω γιατί είμαι συνεπής μαθήτρια κι έχω μάθημα το απόγευμα!!! Πάντως η επιστροφή στα θρανία, ως μαθήτρια αυτή τη φορά, είναι πολύ ωραία! Γειά σας!!!