Να τα πούμε;

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2007 ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ!
ΜΕ ΥΓΕΙΑ, ΑΓΑΠΗ, ΧΑΡΑ!
ΘΑ ΤΑ ΞΑΝΑΠΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ!

Άτιτλο

Σαν σήμερα γιόρταζε ΕΚΕΙΝΟΣ...ο αγαπημένος μου θείος. Που ήταν πάντα κάτι παραπάνω απο σκέτο θείος...ήταν για μένα και την αδελφή μου ο μεγαλύτερος αδελφός που πάντα θέλαμε, ήταν και ο πατέρας που πάντα θέλαμε...οχι οτι ο δικός μας ήταν κακός (λίγο αδιάφορος ίσως) αλλά ο Μάνος (έτσι τον λέγαμε πάντα,με το μικρό του) έπαιζε μαζί μας, μας πήγε στο γήπεδο, μετά ήταν καθηγητής μας στα μαθηματικά στο Λύκειο κι εγώ κόντευα να τον τρελάνω που στις πανελλήνιες της 2ας Λυκείου έγραψα 0,05 στην Άλγεβρα και 0,06 στη Γεωμετρία αλλά έχοντας βγει έξω απο το σχολείο του δήλωσα περιχαρής οτι είχα απαντήσει όλα τα θέματα, πηγαίναμε διακοπές μαζί, εκδρομές με το φροντιστήριο,εγώ είχα την τύχη να πάω και στη Ρώμη μαζί του (τέλεια είχαμε περάσει!),κάνμε πάρτυ μασκέ και πολλά άλλα που τώρα δε θυμάμαι να γράψω! Αν θυμάμαι καλά πάνε 2-3 χρόνια που είναι μακριά μας αλλά ποτέ δεν το ξεχνώ και τον σκέφτομαι πάντα με αγάπη κι ας μην το λέω σε κανέναν. Ούτε το δείχνω βέβαια. Σήμερα θέλω μόνο να του πώ ένα καλά χριστούγεννα για χθες, ένα χρόνια πολλά για σήμερα και να του αφιερώσω το τραγούδι των Iced Earth, Watching Over Me...αυτά.

I had a friend many years ago
One tragic night he died
The saddest time of my life
For weeks and weeks I cried
Through the anger and through the tears
I've felt his spirit through the years
I'd swear, he's watching me
Guiding me through hard times

I feel it once again
It's overwhelming me
His spirit's like the wind
The angel guarding me
Oh, I know, oh, I know
He's watching over me
Oh, I know, oh, I know
He's watching over me

We shared dreams like all best friends
Blood brothers at the age of ten
We lived reckless, he paid the price
But why? Why did he have to die?
It still hurts me to this day
Am I selfish for feeling this way?
I know he's an angel now
Together we'll be someday

I feel it once again
It's overwhelming me
His spirit's like the wind
The angel guarding me
Oh, I know, oh, I know
He's watching over me
Oh, I know, oh, I know
He's watching over me

Χρόνια Πολλά!!!

Καλές γιορτές σε όλους και κυρίως...Προσοχή!!!

Αχ, αυτή η δουλειά!

Έρχονται τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά κι εγώ χαίρομαι ιδιαίτερα(και πολύς άλλος κόσμος μαζί μου φαντάζομαι) που για μερικές μέρες θα έχω άδεια και θα κάθομαι σπίτι (λέμε τώρα!) να ξεκουραστώ και γενικά να μην έχω να σκέφτομαι τίποτα…

Βέβαια αν το καλοσκεφτούμε ο χρόνος έχει 365 μέρες και 52 βδομάδες ως γνωστόν!
Αν βγάλουμε 2 μέρες απο κάθε βδομάδα τις οποίες δεν δουλεύουμε (μας κάνει 104 μέρες) μας μένουν 261 μέρες. Από αυτές αν αφαιρέσουμε 20 μέρες απο διακοπές Χριστουγέννων και Πάσχα (αυτά είναι τα καλά του να είσαι εκπαιδευτικός!!!) μας μένουν 241 μέρες. Αν αφαιρέσουμε και άλλες 35 μέρες απο Ιούλιο και Αυγουστο που επίσης δεν δουλεύουμε σχεδόν καθόλου μας μένουν 206 μέρες. Αν βάλουμε κι άλλες 16 μέρες που καλώς εχόντων των πραγμάτων οι 6 θα είναι αργίες και όσες δεν είναι τελος πάντων δε θα πάμε στη δουλειά γιατί βαριόμαστε και θα το παίξουμε άρρωστοι ή γιατί έχουμε κανονίσει να πάμε εκδρομή και εντελώς τυχαία όποτε «δεν νιώθουμε καλά» είναι Παρασκευή (αν βέβαια είσαι η μαμά μου ο αριθμός των ημερών διπλασιάζεται αυτόματα και μαγικά!) και τις άλλες 10 θα είμαστε άρρωστοι στ’αλήθεια, μας μένουν 190 εργάσιμες μερούλες! Τώρα αν σκεφτούμε οτι στη δουλειά περνάμε μόνο 8 ώρες το 24ωρο απο αυτές τις 190 μέρες (εγώ βασικά μόνο 5 αλλά τώρα θα μιλήσω για 8ωρο που αφορά περισσότερο κόσμο!), ουσιαστικά περνάμε 126 περίπου μέρες ακόμα εκτός του εργασιακού μας χώρου και μόνο 64 εντός αυτού! Αν δε συνυπολογίσουμε και τα διαλείμματα για καφέ,φαγητό,τουαλέτα και χαζολόγημα στα blogs όπως κάνουν τώρα μερικοί απο εσάς καλή ώρα -περίπου μια ώρα την ημέρα- θα πρέπει να αφαιρέσουμε άλλες 3 μέρες περίπου άρα τελικά μας μένουν ΜΟΝΟ 61 μέρες για δουλειά!

Μήπως να πάμε να δουλέψουμε λίγο παραπάνω ρε παιδιά;;; Ντροπή...



Και για να σας βάλω λίγο στην νοοτροπία ενός καλού και εργατικού υπαλλήλου ακολουθεί Ο ΕΞΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΔΟΥΛΕΥΤΑΡΑ...

1. Η δουλειά είναι ιερή,μην την αγγίζεις.
2. Μη κάνεις τίποτα αύριο, αν μπορείς να το κάνεις μεθαύριο.
3. Δούλεψε όσο λιγότερο μπορείς. Τα υπόλοιπα άστα στους άλλους.
4. Κανείς δεν πέθανε κατά την λούφα. 'Aσε που δουλεύοντας, μπορεί να χτυπήσεις.
5. Όταν σου 'ρθει επιθυμία να δουλέψεις, ξάπλωσε μέχρι να σου περάσει.
6. Μη ξεχνάς οτι δουλειά σημαίνει υγεία. Πρόσφερέ την λοιπόν στους
..."άρρωστους".

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗ...ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ!!!

Το Σκαρθάλι προτείνει...

Χριστουγεννιάτικο κέικ
Η αγαπημένη μου συνταγή…



Συστατικά:

1 φλιτζάνι αλεύρι
1 κουταλάκι μαγειρική σόδα
1 φλιτζάνι ζάχαρη
1 κουταλάκι αλάτι
1 φλιτζάνι βούτυρο
Χυμός λεμονιού
4 μεγάλα αυγά
Καρύδια
1 μπουκάλι Johnnie Walker
2 φλιτζάνια αποξηραμένα φρούτα

Εκτέλεση:

1. Δοκιμάστε το Johnnie Walker για να ελέγξετε την ποιότητα.

2. Πάρτε μια μεγάλη γαβάθα και δοκιμάστε το ουίσκι ξανά. Για να βεβαιωθείτε για την ποιότητα, γεμίστε ένα φλιτζάνι και πιείτε. Επαναλάβετε.

3. Βάλτε το αλεύρι και το βούτυρο στο μίξερ και χτυπήστε τα μέχρι να γίνει μια μαλακή μπάλα.

4. Προσθέστε ένα κουταλάκι σόδα. Ξανακτυπήστε το.

5. Βεβαιωθείτε ότι το ουίσκι είναι ακόμα εντάξει. Δοκιμάστε άλλο ένα φλιτζάνι. Σβήστε το μίξετ.

6. Σπάστε δυο αυτιά και προσθέστε τα στο μπολ. Ρίξτε και το φλιτζάνι με τα αποξηραμένα φούρτα.

7. Μιξάρετε το χτυπητό. Αν τα αποφρηξαμένα φούρτα κολήσουν στο μαραφέτι του μίρξερ ξύστε τα με ένα τσακαβίδι.

8. Δοκιμάστε το ουίθκι για να ελέγξετε τη γεύση του. Μετά, κοθκινήθτε δύο τζιφλάνια αλάτι. Ή κάτι τέτοιο.

9. Μπορείτε να βάλετε και πωθ το λένε. Ποιόθ ενδιαφέρεται.

10. Τώρα θπάθτε το λεμόνι και θτίπθτε τα καρύδια θαθ. Ελέγξτε το ουίκι.

11. Προθθέθτε ένα μικρό κίτρινο κροκόδειλο. Απειλήθτε ένα μικρό κουταλάκι ζάχαρη ή κάτι άλλο. Ό',τι βρείτε τέλοθ πάντων. Πετάκθτε το κοντά θτα άλλα.

12. Λαδώθτε το φούρνο με κάτ που ζουλιέται και κατουρήθτε στο πθυγείο.

13. Ανάπθτε το ταπθί θτουθ 350 βαθμούθ.

14. Μη κθεχάθετε να χτυπήθετε το μίκθερ. Αφαιρέθτε τη μούρη θαθ από το μπωλ και θηκωθείτε από το φούρνο. Ελέγκθτε το ουίκι κθανά και πηγαίνετε θτο κρεββάτι.


Χαλά Κριθτούγεννα!!! Χικ!

Κέντρο!

Το κέντρο της Αθήνας μου αρέσει πάρα πολύ…

Η Ομόνοια με όλους τους δρόμους που ξεκινάνε από την πλατεία και την τρελή κίνηση (από κόσμο και αμάξια), τον πεζόδρομο της Αιόλου, της Αγίου Μάρκου και την Πλατεία Κοτζιά που βρύθουν από μαγαζιά και είναι τα κατάλληλα μέρη για οικονομικό και εξαντλητικό shopping therapy!



Το Σύνταγμα με την Ερμού ενδείκνυται επίσης για shopping μέχρι τελικής πτώσεως, αφού είναι και το εμπορικό κέντρο της πόλης, αν η τσέπη σας το αντέχει βέβαια! Και στο τέλος, αφού έχουν κλείσει τα μαγαζιά μπορείτε να κάτσετε στην γωνιακή καφετέρια, να πιείτε έναν καφέ και να φάτε ένα σάντουιτς και μετά για επιδόρπιο να πάρετε μια καρύδα από τον πλανόδιο απέναντι – ξέρετε, δίπλα στον ανθοπώλη- και να την απολαύσετε στα πεζουλάκια της ωραίας μικρής εκκλησίτσας στο τέλος του πεζόδρομου!Μεταξύ Ομόνοιας και Πανεπιστημίου μπορείτε να ανακαλύψετε και ωραία, μικρά, ζεστά καφέ στην Ιποκράτους, στη Σόλωνος,στη Μασσαλίας και στα γύρω δρομάκια...για μένα τα βρίσκει η φίλη μου η Ζωή!!!



Η Πλάκα με τα γραφικά σπίτια και κτίρια και τα πολλά ταβερνάκια και κουτούκια με ζωντανή μουσική που σας φτιάχνουν τη διάθεση και τα παραδοσιακά Αναφιώτικα που σας δίνουν την αίσθηση ότι βρίσκεστε σε νησί!



Η Ακρόπολη με τον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου και την ετήσια έκθεση βιβλίου που προσωπικά επισκέπτομαι πάντα έστω και για βόλτα αν είμαι ταπί και ψύχραιμη και δεν έχω μαζί τη μαμά να μου πάρει κανένα βιβλίο! Είναι επίσης υπέροχος για βόλτες όλες τις ώρες της ημέρας!



Το Θησείο με τον πεζόδρομο του με τις ψιλοκυριλέ και ψιλοακριβούτσικες καφετέριες που πάντα γίνεται ο ΧΑΜΟΣ αλλά άτομα απ΄ όλα τα μαγαζιά προθυμοποιούνται να σου βρουν τραπεζάκι αν και σπάνια βρίσκεις να κάτσεις αλλά τέλος πάντων! Τουλάχιστον ανοίγει το μάτι σου απ’ τον κόσμο και στο τέλος του πεζόδρομου υπάρχει πάντα η Μορφή! Βέβαια οι καφετέριες που βρίσκονται σχεδόν έξω από τον ηλεκτρικό είναι ότι πρέπει για φραπεδιά και ταβλάκι τα μεσημέρια Κυριακής και για εκείνους που προσβλέπουν στην ανάγνωση μιας εφημερίδας ή στη συντροφιά ενός βιβλίου στην σκιά, υπό τους ήχους του σιδηρόδρομου, των κεφάτων περαστικών και ενίοτε μιας λατέρνας!



Το Μοναστηράκι με το παζάρι του, το γνωστό Γιουσουρούμ, και τα άλλα φοβερά μαγαζάκια που βρίσετε πάντα ότι θέλετε…χάντρες, αθλητικά είδη, δερμάτινες μπότες, (τα αγαπημένα μου) ξύλινα σκουλαρίκια, όλα τα απαραίτητα αξεσουάρ για μεταλάδες, μπλούζες με τις φάτσες όλων των τραγουδιστών και συγκροτημάτων, βιβλία, δίσκους, σουβενίρ και γενικά ό,τι ψάχνετε και μπορείτε να φανταστείτε!



Του Ψυρρή με τα μαγαζάκια κοντά στην πλατεία Ηρώων που τα περισσότερα έχουν τραπεζάκια έξω χειμώνα – καλοκαίρι και που είναι ότι πρέπει για ρακόμελα, οινόμελα, κρασοκαταστάσεις, λικεράκια μαστίχας, ποικιλίες, βρώμικα από τους πλανόδιους και ζεστό κουλούρι από έναν φούρνο που δε θυμάμαι ακριβώς που είναι αλλά πάντα με πάει η παρέα μου στον γυρισμό μας από κάθε έξοδο ή για ένα πρωτότυπο παγωτό στην Παγωτομανία! Εκεί κάθομαι και χαζεύω το πλήθος και την πολυχρωμία του κόσμου που κατά το 90% της σύστασής του αποτελείται από φοιτητόκοσμο και βλέπεις πραγματικά τα πάντα…τρελά κουρέματα και μαλλιά, φευγάτα ντυσίματα και άλλα που σε κάνουν να αναρωτιέσαι…που πάει αυτή έτσι με την 10ποντη τη γόβα?!?!?! Anyway…Εκεί θα βρείτε ακόμα πολλά εστιατόρια, μεζεδοπωλεία και ταβέρνες, αλλά και θέατρα, κινηματογράφους και αίθουσες τέχνης.



Εκεί λοιπόν κάνοντας και την βόλτα σας βλέπετε και κάποια ιστορικά μνημεία (που έχω μάθει χάρη στην Σταυρούλα και πλέον έχω κατανοήσει που πέφτει η Ακρόπολη και που ο Λυκαββήτος!) όπως το Λόφο της Ακρόπολης (τον Ιερό Βράχο), το φημισμένο Παρθενώνα, το Ερέχθειο, το Ναό της Αθηνάς Νίκης, τα Προπύλαια, το Θέατρο του Διονύσου, το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, την Αρχαία Αγορά με το Θησείο, τη Ρωμαϊκή Αγορά με τους Αέρηδες και το Ολυμπιείο με την Πύλη του Αδριανού και τους Στύλους του Ολυμπίου Διός.



Ο αγαπημένος μου δρόμος δε είναι η Πανεπιστημίου γιατί ξεκινώντας από το Σύνταγμα με το τρόλεϊ το 12 βλέπω το Ζάππειο Μέγαρο και τον Εθνικό Κήπο (που όταν ήμασταν μικρές μας πήγαινε η γιαγιά μας και ταΐζαμε τα ζωάκια και ειδικά τις πάπιες στη λιμνούλα με ποπ κόρν), τη Βουλή των Ελλήνων και τους παραδοσιακά ντυμένους Εύζωνες που φρουρούν τον Τάφο του Άγνωστου Στρατιώτη (εκεί ταΐζαμε μόνο τα περιστέρια) και την τριάδα των νεοκλασικών ιστορικών κτιρίων στο κέντρο της Αθήνας…την Ακαδημία Αθηνών, τη Βαλλιάνειο Εθνική Βιβλιοθήκη και το Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο.



Εκεί ένας περίπατος είναι πάντα κάτι παραπάνω : είναι μια απολαυστική βόλτα χωρίς συγκεκριμένο προορισμό, μια εξοικείωση με την πρόσφατη ιστορία της πόλης, μια αναπόφευκτη γλυκιά αναδρομή στο παρελθόν. Και ειδικά τώρα στις γιορτές που τα πάντα είναι στολισμένα…προσόψεις κτιρίων, βιτρίνες μαγαζιών, οι κολώνες με τα φώτα με τα χριστουγεννιάτικα σχέδια είναι ακόμα πιο ευχάριστες οι βόλτες μου στο κέντρο της Αθήνας…μιας και με βάζουν στο κλίμα των Χριστουγέννων από τώρα…Τι λέτε λοιπόν; Πάμε βόλτα;;;

Friends!

A true friend knows all there is to know about you yet still likes you.

A friend is someone who reaches for your hand and touches your heart.

Το αφιερώνετε σε κάποιον/κάποια;;;

Θα μαζέψω σύννεφα, κρεβάτι να σου στρώσω
Κάτω απ' την πανσέληνο, δίπλα σου να ξαπλώσω
Θα μαζέψω λόγια που τα λένε μόνο νύχτα
Σήμερα καρδιά μου δε θα πούμε καληνύχτα

Θα σου φτιάξω ένα χειμωνιάτικο τραγούδι
Απαλό και όμορφο σαν άγριο λουλούδι
Θα το ντύσω νότες απ' τους αναστεναγμούς σου
Στα πλήκτρα του κορμιού σου

Οι καλύτερες μου φίλες...

Έτσι ξαφνικά!

...Έτσι ξαφνικά η νύχτα αυτή διαφέρει
Έτσι ξαφνικά μου‘πιασες το χέρι
Έχεις μια μάτια που με αφοπλίζει
Έτσι ξαφνικά η ζωή μου αξίζει
Έρωτας το βλέπω είσαι πυροτέχνημα που ήρθε
Κι έσκασε στα μάτια μου μπροστά...