Saturday, December 29, 2007

Τι να κάνει το 2007;;;

ΝΑ ΦΥΥΥΥΥΥΓΕΙ!!!

Αυτή η χρονιά ήταν πραγματικά η χειρότερη και πιο άτυχη από όσες θυμάμαι (με μικρά διαλείμματα έτσι για να σπάει η μονοτονία!).

Κι επειδή μ'αρέσει να μιλάω με επιχειρήματα εξηγούμαι αμέσως, ακούστε (ή μάλλον διαβάστε!) :

1. Όόόόόόλο το σόι έκανε μια βόλτα από κάποιο νοσοκομείο ή όσοι δεν κάνανε είχαν κι εκείνοι ψιλοατυχηματάκια!

2.Εκτός από το σόι μου, από νοσοκομεία πέρασαν και πολλοί γνωστοί ή συγγενείς φίλων κ.τ.λ..

3.Με κλέψανε δύο φορές (την πρώτη φορά μας ανοίξανε το αμάξι και τα πήραν όλα και τη δεύτερη φορά μου ανοίξανε την τσάντα στον Πλούταρχο και πήραν μόνο λεφτά ευτυχώς!)

4.Είχα το περίφημο τροχαίο με το Σκαρθάλι πριν ένα μήνα περίπου (αύριο είναι η επέτειος!) και ακόμα κουτσαίνω! Το ότι έχασα έναν ολόκληρο μισθό δεν το μετράω στα σοβαρά αλλά όσο να 'ναι ήταν ένα πλήγμα! Αλλά φταίω εγώ γι'αυτό οπότε δεν το χρεώνω στο 2007!

5.Κι επίσης ξεφραγκιάστηκα κιόλας χωρίς λόγο! Η διάρηξη του αυτοκίνητου και το τροχαίο είχαν σαν αποτέλεσμα να χάσω τα γυαλιά μου δυο φορές! Έχω δώσει σχεδόν 500 ευρώ για 4 ζευγάρια γυαλιά (οράσεως και ηλίου) μέσα σε 6 μήνες! Έλεος!!! Στα ύψη έχει φτάσει η ακρίβεια!

Αλλά κάνω υπομονή...2 μέρες έμειναν! Γι'αυτό κι εγώ θα κλειστώ στο σπίτι και δεν θα ξαναβγώ προτού μπει το 2008, το οποίο το περιμένω πως και πως μπας κι αλλάξει η τύχη μου!!!

Το ίδιο εύχομαι και σε σας!
Καλά να μπει σε όλους μας το 2008 και θα τα ξαναπούμε με το νέο έτος!

Με ΥΓΕΙΑ και ΑΓΑΠΗ!

Monday, December 24, 2007

Το δείπνο των Χριστουγέννων...


Γιατί η γαλοπούλα διέσχισε το δρόμο;

Απαντήσεις:

ΠΛΑΤΩΝΑΣ:
Για το καλό της. Στην άλλη πλευρά βρίσκεται η αλήθεια.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ:
Είναι στη φύση της γαλοπούλας να διασχίζει τους δρόμους.

ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ:
Κι όμως, τον διέσχισε...

ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ:
Για να πάει στην απέναντι πλευρά.

ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ:
Διαφωνώ με την ενέργεια της γαλοπούλας, αλλά θα υπερασπίζομαι μέχρι θανάτου το δικαίωμά της να διασχίζει το δρόμο

ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ:
Ο Σκοπός, να περάσει η γαλοπούλα το δρόμο, αγιάζει τα Μέσα, όποια κι αν είναι αυτά.

ΚΑΡΟΛΟΣ ΜΑΡΞ:
Ήταν ιστορικά αναπόφευκτο.

ΔΑΡΒΙΝΟΣ:
Οι γαλοπούλες, στο πέρασμα των αιώνων, επιλέχτηκαν από τη φύση με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι σήμερα γενετικώς ικανές να διασχίζουν δρόμους.

ΖΙΓΚΜΟΥΝΤ ΦΡΟΙΝΤ:
Το γεγονός ότι ασχολείστε με το εάν η γαλοπούλα διέσχισε το δρόμο αποδεικνύει ότι διακατέχεστε από σύνδρομα ανασφάλειας και ότι η σεξουαλικότητά σας είναι αφόρητα καταπιεσμένη.

ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ:
Ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου κάθε γαλοπούλα θα είναι ελεύθερη να διασχίζει το δρόμο χωρίς να δίνει λογαριασμό για την πράξη της.

ΓΙΟΥΡΙ ΓΚΑΓΚΑΡΙΝ:
Για να πάει εκεί που καμία άλλη γαλοπούλα δεν είχε πάει πριν.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ:
Σε δέκα χρόνια θα το έχουμε ξεχάσει.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ:
Διότι δεν υπήρχαν κάγκελα.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ:
Η γαλοπούλα δεν διέσχισε όλο το δρόμο, αλλά μετά τις εκλογές η κυβέρνηση
μας θα κάνει ότι είναι δυνατό για να ολοκληρωθεί η διάσχιση.

ΜΠΙΛ ΚΛΙΝΤΟΝ:
ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ στο Σύνταγμα και στις Αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών ότι δεν είχα καμία σχέση με τη γαλοπούλα αυτή.

ΜΠΙΛ ΓΚΕΪΤΣ:
Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας αναγγείλουμε ότι μόλις κυκλοφόρησε το νέο "Chiken Office 2000", που δεν διασχίζει μόνο το δρόμο, αλλά εκκολάπτει, αρχειοθετεί, σχεδιάζει κ.λ.π. μόνο για 200 € με φοιτητική έκπτωση.

ΜΩΥΣΗΣ:
Και ο Κύριος κατήλθεν εκ του ουρανού και είπε εις την γαλοπούλαν: "Ύπαγε και διάσχισον την οδόν". Και η γαλοπούλα υπήκασε, ίνα δοξασθή το όνομα Αυτού.

ΦΡΑΝΣΙΣ ΜΠΕΙΚΟΝ:
Η γνώση του απέναντι πεζοδρομίου είναι δύναμη.

ΝΙΛ ΑΡΜΣΤΡΟΝΓΚ:
Ένα μικρό βήμα για τη γαλοπούλα, ένα μεγάλο βήμα για τα Kentucky Fried Chicken που είναι απέναντι.

ΕΝΑΣ ΠΩΛΗΤΗΣ ΤΗΣ ΙΒΜ:
Προτείνουμε την εγκατάσταση ενός ψηφιακού συστήματος που να επιτρέπει στις γαλοπούλες να διασχίζουν τους δρόμους. Ένα δίκτυο 5 τερματικών συνδεδεμένοι σε σειρά και εφοδιασμένοι με UPS, συνολικής μνήμης 600GB και ταχύτητα 1.500 MGHrz θα είναι η καλύτερη λύση για τη διάσχιση των δρόμων. Η λειτουργία της εγκατάστασης απαιτεί μια συνεχή υποστήριξη, ήτοι 25 ανθρωποέτη (κόστος: 400.000 την ημέρα συν ΦΠΑ).

ΕΝΑΣ ΠΩΛΗΤΗΣ ΣΤΗΝ ΣΤΟΥΡΝΑΡΗ:
Το ότι η γαλοπούλα πέρασε τον δρόμο είναι αποτέλεσμα προφανώς κάποιου δικού σας λάθος χειρισμού. Παρόλα αυτά αν πείσετε τη γαλοπούλα να γυρίσει στην δική σας πλευρά του δρόμου η εταιρεία μας θα σας δώσει μια καινούρια γαλοπούλα που δεν θα περνάει δρόμους. Φυσικά αφού τη στείλει για έλεγχο στα κεντρικά. Η εταιρεία μας υπηρετεί τον Έλληνα καταναλωτή εδώ και 20 χρόνια. Η γαλοπούλα σας αποτελεί μια μεμονωμένη περίπτωση για την οποία δεν φταίμε.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!
Και ήρεμα με τη γαλοπούλα αύριο!!!


Tuesday, December 18, 2007

Η Οδύσσεια μιας κουτσής!!!

Μετά το πολυαγαπημένο διάστρεμμα που έπαθα προ 2 εβδομάδων και 2 ημερών κυκλοφορώ πλέον ως κουτσή στο δρόμο! Μόνο πατερίτσες που δεν κουβαλάω μαζί μου γιατί είναι άβολες και ψιλοντρέπομαι κιόλας να σας πω την αλήθεια! Αφήστε που ο γιατρός μου είπε να αρχίσω να το πατάω το πόδι! (Εγώ φυσικά είχα αρχίσει να το πατάω πριν μου το πει ο γιατρός αλλά λέμε τώρα!)Δεν πονάω πολύ πλέον αλλά το πρόβλημα που έχω είναι ότι το γονατάκι μου δε λυγίζει με αποτέλεσμα το πόδι να κινείται μονοκόμματα και μόνο σε ευθεία γραμμή! Όπως καταλαβαίνετε γέρνω λίγο! Σαν το κάβουρα πάω αλλά δεν το κάνω θέμα! Ρωτήστε τον Tony να σας πει τι ωραία βόλτα που κάναμε στο Ναύπλιο! (κουτσή κουτσή αλλά την εκδρομούλα μου την πήγα - παράπονο δεν έχω!)Πολύ πλάκα δε έχω όταν προσπαθώ να ανέβω ή να κατέβω σκάλες! Θα κάνω και 10 λεπτά! Anyway...

Το θέμα που θέλω να θίξω σήμερα είναι το εξής...
Κουτσαίνω περίπου 2 βδομάδες και εδώ και μια βδομάδα κυκλοφορώ κανονικά στο δρόμο και πολλές φορές μόνη μου καθότι εγώ δεν έχω την πολυτέλεια να αρρωστήσω γιατί κανένας στο σπίτι δεν μπορεί (ή δεν θέλει ή δεν έχει το χρόνο ή την όρεξη) να τρέξει να κάνει όλες αυτές τις δουλειές που εκκρεμούν και που πρέπει να γίνουν άμεσα! Έτσι κουτσή-ξεκουτσή βγήκα έξω κι άρχισα να τρέχω!

Το θέμα είναι ότι δεν μπορώ να κυκλοφορήσω άνετα στους δρόμους! Φοβάμαι! Κι εκτός του ότι φοβάμαι είναι και δύσκολα τα πράγματα! Και σκέφτομαι ότι εντάξει εγώ θα είμαι σε αυτή την κατάσταση για κάνα μήνα ακόμη! Αλλά οι άλλοι οι καημένοι άνθρωποι που μπορεί να βρίσκονται σε καροτσάκι για παράδειγμα, ή να είναι τυφλοί ή να πρέπει να κυκλοφορήσουν με τις πατερίτσες για πολύ καιρό πως θα αντεπεξέλθουν;;;
Μιλάμε για δραματικές καταστάσεις!



-Φανάρια σε διασταυρώσεις που ενώ είναι πράσινο για τους πεζούς είναι πράσινο και για κάποιους οδηγούς! Και κάθεσαι και περιμένεις με τις ώρες πότε θα τελειώσουν τα αυτοκίνητα μήπως και περάσεις κι εσύ ή μήπως βρεθεί ένας καλός Χριστιανός (ή άλλου θρησκεύματος) να σε αφήσει να περάσεις! Γιατί να τρέξεις δεν μπορείς βέβαια και δεν το διακινδυνεύεις να περάσεις γρήγορα! Άσε που όταν ανάβει το απέναντι φανάρι τα αμάξια έρχονται καταπάνω σου! Σε βλέπουν που κουτσαίνεις κι αντί να πάνε σιγά-σιγά γκαζώνουν κι από πάνω! Έλεος δηλαδή!!! Μόνο ένας παππούλης μένα τρίκυκλο σταμάτησε για να περάσω και μου είπε και περαστικά! Να' ναι καλά ο άνθρωπος!



- Πεζοδρόμια σε άθλια κατάσταση...ή σπασμένα, ή ανώμαλα, ή με μηχανάκια παρκαρισμένα πάνω! Άντε τώρα να ανέβει ο κουτσός ή η μαμά με το καροτσάκι! Mission Impossible είναι το θέμα! Και αναγκαστικά πας από το δρόμο και λες τώρα θα με πάρει σβάρνα (πρώτη φορά τη γράφω αυτή τη λέξη! Έτσι είναι;;;) κανένα αμάξι και θα ησυχάσω!

- Θέσεις για αμάξια αναπήρων κατειλημμένες από άλλους ή κλεισμένες ή δεν ξέρω γω τι! Αμάξια σταματάνε ΠΑΝΩ στη διάβαση πεζών κι όχι πίσω απ΄ το φανάρι! Κι ένας της τροχαίας να κόψει καμιά κλήση σ' όλους αυτούς δεν υπάρχει εκεί γύρω!

- Δημόσιες υπηρεσίες με χαλασμένους ανελκυστήρες, χωρίς ράμπες, χωρίς τίποτα! Και μετά πήγαινε στον 1ο, ανέβα στον 2ο και για το τέλος μια υπογραφούλα στον 3ο! Μας έχει φάει η γραφειοκρατία πλέον! Σήμερα ανέβηκα και κατέβηκα στον 3ο με τα πόδια 2 φορές! Μισή ώρα την έφαγα έτσι! 2 ώρες έκανα για να θεωρήσω ένα βιβλιάριο!!! Ήμαρτον!



Για να μην αναφέρω και ότι μέσα σε 2 μέρες έχω χαλάσει 30 ευρώ σε ταξί και συγχυστώ γιορτάρες μέρες!!! Ούτε για τα νοσοκομεία θα μιλήσω γιατί δεν θα τελειώσω ούτε το 2008!

Πως ζουν αυτοί οι άνθρωποι; Πόσο δύσκολα; Και ο κυβερνήσεις κοιτάνε να αυξήσουν τα όρια συνταξιοδότησης, να αυξήσουν τις τιμές των προϊόντων, να αλλάξουν το εκπαιδευτικό σύστημα, να κλείσουν την Ολυμπιακή και ταυτόχρονα να φάνε κι ότι μπορούνε, να διορίσουν καμία κόρη, να χτίσουν καμιά βίλα! Αντί να κάνουν κάτι να βοηθηθεί ο κόσμος ασχολούνται με ασήμαντα και άχρηστα θέματα κάνοντας ανούσιες και άκαιρες μεταρρυθμίσεις για να δείξουν ότι κάτι κάνουν και δεν ξύνονται όλη μέρα! Οι αναπηρικές συντάξεις πάνε σ' αυτούς που τα σκάνε κι όχι σ' αυτούς που τις χρειάζονται! Κι ο κόσμος υποφέρει...κι εμείς πάμε και ψηφίζουμε...Σε τι χώρα ζούμε αναρωτιέμαι.

Ας ελπίσουμε τώρα που έρχονται τα Χριστούγεννα να γίνουμε λίγο πιο άνθρωποι και να σκεφτούμε λίγο και τους άλλους γύρω μας και να βοηθήσουμε όσο και όπου μπορούμε ο καθένας! (Μόνο τα Χριστούγεννα ξυπνάει η καλοσύνη μέσα σε ορισμένους δυστυχώς, τον υπόλοιπο χρόνο κοιμάται του καλού καιρού!)

Εις το επανειδείν!

Saturday, December 08, 2007

Διαπίστωση...



Πλέον ξέρω...

Και μπορώ να σας πω με σιγουριά οτι αυτό που λένε πως, όταν πάθεις ένα ατύχημα και νομίζεις ότι όπου να'ναι θα τα τινάξεις τα πέταλα, "όλη σου η ζωή περνάει μπροστά από τα μάτια σου" είναι ΨΕΜΑΤΑ!!!

Εμένα δεν πέρασε τίποτα μπροστά απ'τα μάτια εκτός απ΄το κράνος και τα γυαλιά μου που φύγανε από το κεφάλι μου!

Βεβαία κάτι πέρασε από το σημείο αλλά δεν ήταν εικόνες (εκτός από τις ρόδες του αμαξιού που είδα να έρχονται καταπάνω μου το ένα και μοναδικό δευτερόλεπτο που άνοιξα τα μάτια μου). Ήταν σκέψεις...


Καθώς έπεφτα..."Που στο δ****ο πέφτω ρε γαμωτό; Πέφτω σε γκρεμό!"(όχι,απλά ήταν κατηφορικός ο δρόμος)
Όταν κατάλαβα πλέον ότι θα σωριαστώ..."Πάει. Θα πεθάνω εδώ και τώρα. Αυτό ήταν."
Όταν είδα ότι ήμουν κάτω..."Πρέπει να σηκωθώ. ΤΩΡΑ. Που είναι το Σκαρθάλι;" (μόνο που πόναγα και δε μπορούσα)
Αφού με σηκώσανε και πήγα δίπλα στο Σκαρθάλι..."Ωωω ρε π****η μου!!! :@;#¨$%'^΄&?*>(<),!./[]\{}|*-+"

Αυτά! Περαστικά μου και μακριά από μηχανάκια!!! Αμήν!

Sunday, December 02, 2007

Vampyres Part 3

Οι φαντασιώσεις του φυλετικού ασυνείδητου

Υπάρχουν, λοιπόν, τα βαμπίρ ή όχι; Δεν μπορούμε βεβαίως να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο μόνο ως μυθολογικό. Οι λογικές ερμηνείες είναι περισσότερο επιστημονικές, κοινωνικές και ψυχολογικές παρά μυθολογικές και η συλλογική γνώση της ανθρώπινης φυλής για τις μακάβριες "συνήθειες" των βαμπίρ μπορεί να οφείλεται στην ύπαρξη των παράλληλων ψυχολογικών φαινομένων. Είναι γεγονός πως στο παρελθόν και δυστυχώς και στο παρόν άνθρωποι θάφτηκαν όντας απλά σε κατάσταση νεκροφάνειας. Εκείνους που κατάφερναν να δραπετεύσουν από τους πρόωρους τάφους τους όλοι τους αντιμετώπιζαν με δέος, επειδή "είχαν επιστρέψει". Ένας άλλος τύπος βαμπίρ είναι αυτός που απορροφά την ψυχική ενέργεια των γύρω του μέσω του φόβου και έτσι τους στραγγίζει τη θέληση για ζωή. Σε αυτή την περίπτωση τα βαμπίρ είναι παντού γύρω μας, καθώς είναι πολλές και ιδιάζουσες οι συνθήκες που αποστραγγίζουν τη ζωτική μας ενέργεια. Μια άλλη άποψη για τα βαμπίρ διαμορφώθηκε από το γεγονός της σύμπτωσης της επιδημίας της μαύρης πανώλης και της έναρξης εκτεταμένων επιθέσεων βαμπίρ -έτσι τουλάχιστον αναφέρθηκαν- στα χρόνια του μεγάλου θανατικού στην κεντρική Ευρώπη. Οι επιθέσεις βαμπίρ θεωρούνταν πάντα επιδημία, επειδή εκείνος που σκοτωνόταν από ένα βαμπίρ γινόταν ο ίδιος βρυκόλακας.

Η οντογένεση λοιπόν ανακεφαλαιώνει τη φυλογένεση. Η ατομική ανάπτυξη επαναλαμβάνει ουσιαστικά την ιστορία της φυλής. Η αντιληπτική ανάπτυξη ενός παιδιού από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση ακολουθεί την ίδια πρόοδο που ακολουθούν οι αντιλήψεις του για το περιβάλλον, από τις πιο πρωτόγονες ρίζες του ως την παρούσα εκλέπτυνσή του. Οι πρωτόγονοι είδαν τον κόσμο όπως βλέπει ένα μωρό το δικό του: ένα περιβάλλον που δεν είναι δυνατόν να ελεγχθεί. Όλα αλλάζουν παρά τη θέλησή του. Οι εποχές, η ημέρα και η νύχτα, η πρόοδος της ζωής προς το θάνατο μεταβάλλεται παρά τη θέλησή του. Όπως το παιδί, έτσι και ο πρωτόγονος ονόμασε αυτά τα πράγματα, γιατί η κατοχή του ονόματος των πραγμάτων είναι κατοχή γνώσης. Απέδωσε ζωή στα άψυχα αντικείμενα και προσπάθησε να επιζήσει στον άγνωστο κόσμο του. Οι αποκλίσεις από τον φυσιολογικό του κόσμο ήταν πάντα εκφοβιστικές. Είτε λοιπόν αυτές οι αποκλίσεις ήταν πραγματικές ή φανταστικές, παρέμειναν για πάντα ριζωμένες στο ατομικό και το φυλετικό ασυνείδητο. Αν και ο άνθρωπος αναπτύχθηκε διανοητικά παρέμεινε έρμαιο των σκοτεινών του φαντασιώσεων, τις οποίες δεν κατόρθωσε ποτέ να ερμηνεύσει παρά την τεχνολογική του ανάπτυξη. Το βαμπίρ αντιπροσωπεύει πιθανώς μία από αυτές τις φαντασιώσεις βαθιά ριζωμένη στο φυλετικό ασυνείδητο, δεδομένου ότι οι ανεξήγητοι φόβοι της παιδικής ηλικίας ακολουθούν το άτομο για το υπόλοιπο της ζωής του.

Χαρακτηριστικά των Βαμπίρ, συμπεριλαμβανομένων και των απόκρυφων συμπτωμάτων τα οποία η ιατρική δεν αναφέρει ούτε αναγνωρίζει.

Ο Βαμπιρισμός χαρακτηρίζεται από μερικές δυνάμεις αλλά και αδυναμίες, με τις οποίες ο άνθρωπος-Βαμπίρ γεννιέται και ΔΕΝ αποκτά αργότερα! Η άποψη που έχει επικρατήσει ότι αν σε δαγκώσει Βαμπίρ γίνεσαι και εσύ Βαμπίρ, είναι μύθος.

Οργανικές δυσλειτουργίες:
- Ασυνήθιστα απαραίτητη ανάγκη και προτίμηση στο ωμό κρέας, αυγά και άλλες τροφές υψηλές σε πρωτεΐνες, χωρίς όμως να γνωρίζει το γιατί. Εάν μάλιστα δεν λάβει αυτές τις τροφές την στιγμή που αισθάνεται ότι τις χρειάζεται, υπάρχει περίπτωση μέχρι και να λιποθυμήσει. Αφού λάβει αυτές τις τροφές, καταβάλλεται από μια έντονη αίσθηση ηρεμίας και πληρότητας (μοιάζει με την υπογλυκαιμία).
- Φωτοευαισθησία ή Φωτοφοβία. Δηλαδή, τα μάτια κουράζονται εύκολα και ερεθίζονται (κοκκινίζουν και δακρύζουν) στο έντονο φως ιδίως το φυσικό.
- Προτιμά να είναι ξύπνιος τη νύχτα και κοιμάται κατά την διάρκεια της ημέρας.
- Κάνει πολύ ανήσυχο ύπνο και πολύ πιθανό να υποφέρει και από αϋπνίες.
- Παρουσιάζει ανεξήγητη ανθεκτικότητα στα χημικά φάρμακα και τον επηρεάζουν τελείως διαφορετικά. Αντίθετα, τα φυσικά φάρμακα και θεραπείες (βότανα, ιαματικά λουτρά κλπ) δείχνουν να αντιδρούν καλύτερα στον οργανισμό του και να παρουσιάζουν θεαματικά αποτελέσματα.
- Παρουσιάζει ιδιαίτερα χαμηλό βαθμό οξυγόνου στο αίμα.
- Παρουσιάζει ιδιαίτερα χαμηλό αιματοκρίτη.
- Παρ’ όλα τα προβλήματα στο αίμα του, δεν φαίνεται να έχει καμία αδυναμία, ίσα-ίσα που φαίνεται να είναι ιδιαίτερα υγιής και ενεργητικός.
- Υποφέρει από ημικρανίες.

Απόκρυφες φυσικές δυνάμεις / ικανότητες (όχι επίκτητες). Με άλλα λόγια, το Βαμπίρ δεν έχει εξασκηθεί ποτέ για να αποκτήσει αυτές τις ικανότητες, αλλά τις είχε από την ημέρα της γέννησής του. Όλα τα παρακάτω, και οι δυσλειτουργίες αλλά και οι δυνάμεις / ικανότητες, θα πρέπει να συνυπάρξουν για να μπορέσουμε να χαρακτηρίσουμε έναν άνθρωπο Βαμπίρ. Μεμονωμένα συμπτώματα και ικανότητες μπορεί να είναι το οτιδήποτε, ή να είναι επίκτητες.

Μερικές από αυτές είναι:
- Συχνά συναντά ανθρώπους για πρώτη φορά, που όμως είναι σίγουρος ότι τους γνωρίζει από παλιά.
- Όνειρα υπερβολικά ζωντανά, που παρουσιάζονται πολύ συχνά, και που συνήθως αποδεικνύονται προφητικά αργότερα.
- Μπορεί να ψυχολογήσει τους ανθρώπους με εντυπωσιακή ακρίβεια, ακόμα κι αν τους έχει μόλις γνωρίσει.
- Ικανότητα να γοητεύει, να ελκύει και κυρίως να ηρεμεί όσους τον περιτριγυρίζουν, ακόμα και χωρίς να τους μιλήσει, παρά μόνο με το να βρίσκεται στον ίδιο χώρο. Συχνά όμως, οι άνθρωποι που βρέθηκαν στον ίδιο χώρο μαζί του, είναι πιθανό να αισθανθούν μια ανεξήγητη εξάντληση και ίσως και έναν ελαφρό πονοκέφαλο. Τα συμπτώματα όμως αυτά, εξασθενούν μέσα σε λίγες ώρες από την στιγμή που θα πάψουν να είναι κοντά του.
- Παρουσιάζει εντυπωσιακά γρήγορη ανάρρωση από ασθένειες και επούλωση τραυμάτων.



Τα Βαμπίρ διαχωρίζονται σε κατηγορίες:

Το μυθικό βαμπίρ είναι σύμφωνα με τις φολκλορικές παραδόσεις ένα ον, ορατό ή αόρατο, που προέρχεται από μετενσάρκωση, αφθαρσία ή νεκρανάσταση ενός ανθρώπου και υποτιθέμενα σηκώνεται από τον τάφο και κυκλοφορεί στον κόσμο των ζωντανών. Το ον αυτό κατέχει μαγικές δυνάμεις, έχει την ικανότητα της μεταμόρφωσης και επιπλέον κατέχει τεράστια μυϊκή δύναμη. Μεταμορφωμένο, παρουσιάζεται με τη μορφή λύκου, πιθήκου, νυχτερίδας ή ακόμα και με τη μορφή ενός τεράστιου φρικιαστικού ανθρώπου. Μπορεί να πετάει, και γίνεται ορατό και αόρατο κατά βούληση. Κατοικεί σε σπηλιές, παλιά σπίτια, παλιά φρέατα κτλ., και λέγεται ότι απομυζεί το αίμα κάθε ζωντανού όντος, καθώς και τα υγρά των πτωμάτων. Όποιος έρθει σε επαφή με βαμπίρ, νοσεί από άγνωστη νόσο και πεθαίνει, ενώ τα πτώματα που χρησιμοποιούνται για τροφή από αυτό, μένουν άφθαρτα. Σε μερικές περιπτώσεις, τα θύματα των βαμπίρ δεν πεθαίνουν, αλλά γίνονται βαμπίρ και τα ίδια, διαιωνίζοντας το είδος. Φυσικά το μυθικό βαμπίρ, υπάρχει μόνο στη σφαίρα της λαϊκής δεισιδαιμονίας.

Το "αληθινό" βαμπίρ : μια συνοπτική επιστημονική εξήγηση Βαμπιρισμός είναι μια ψυχολογική ασθένεια, κατά την οποία, ο ασθενής πιστεύει ότι με το να πίνει το αίμα των άλλων, μπορεί να του κλέψει τις δυνάμεις και τις γνώσεις του. Γραπτή αναφορά γι' αυτήν την ασθένεια υπάρχει πρώτη φορά από αρχαίους Ρωμαίους γιατρούς. Ο βαμπιρισμός είναι πολύ διαδεδομένος στη λατρεία του σατανισμού. Πρόσφατο παράδειγμα, η δίκη των δύο νεαρών σατανιστών στη Γερμανία, όπου παραδέχθηκαν ότι σκότωναν ανθρώπους και τους έπιναν το αίμα. Το θέμα όμως είναι ένα: δεν τίθεται θέμα υπερφυσικού όντος βαμπίρ, παρά μόνο του παράφρων βαμπίρ.

Τα Πρανικά Βαμπίρ : έχουν περισσότερη ανάγκη από τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνες, κυρίως αυτές που περιέχουν αίμα. Οι πρωτεΐνες είναι αναγκαίες για την ύπαρξή τους και χωρίς αυτές αρχικά εξασθενούν σημαντικά, στην συνέχεια αρρωσταίνουν σοβαρά και τέλος επέρχεται ο θάνατος. Ο μύθος που θέλει αυτά τα Βαμπίρ να απομυζούν ανθρώπους και ζώα από το αίμα τους μέχρις ότου να τους σκοτώνουν, απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι ότι μια ελάχιστη ποσότητα ζωντανού αίματος, της τάξεως των 30-50ml, είναι αρκετή για να τους αναζωογονήσουν και να τους διατηρήσουν εύρωστους για τουλάχιστον 1-2 εβδομάδες! Εάν μάλιστα δυσκολεύονται να βρουν δότη, τρέφονται από το δικό τους αίμα.

Ο δότης δεν είναι θύμα των Βαμπίρ, αλλά προτίθεται οικειοθελώς να τους παράσχει αυτό που έχουν ανάγκη. Λανθασμένα έχει επικρατήσει η άποψη ότι τα Βαμπίρ επιτίθενται και παίρνουν δια της βίας αυτό που χρειάζονται από τα θύματά τους. Αυτό όμως δεν είναι η πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα, τα Βαμπίρ προσπαθούν να βρουν ένα δότη, στον οποίο εξηγούν ακριβώς τι είναι αυτό που χρειάζονται, κάθε πότε το χρειάζονται και πως θα το πάρουν. Υπάρχει δηλαδή μια συνεργασία μεταξύ Βαμπίρ και δότη και είναι καλό ο δότης να γνωρίζει πώς να συγκεντρώσει και να κατευθύνει την ενέργειά του. (κάτι ιδιαίτερα χρήσιμο ειδικά για τα Ψυχικά Βαμπίρ) και συνήθως ο δότης είναι ο / η σύζυγος του Βαμπίρ, ο φίλος, ο συγγενής… Ο λόγος είναι απλός: τα Βαμπίρ δεν χρειάζεται ούτε να σκοτώσουν για να τραφούν, ούτε να δημιουργήσουν μόνιμους τραυματισμούς, ούτε σε γενικές γραμμές να ταλαιπωρήσουν τον / την δότη τους. Όταν υπάρχει δότης, το Βαμπίρ τρέφεται από αυτόν / ή κάθε περίπου εβδομάδα και δεν έχει ανάγκη να τραφεί άλλο ενδιάμεσα. Όταν αισθανθούν την ανάγκη να τραφούν, ο δότης δεν χρειάζεται να κάνει τίποτε άλλο από το να τρυπήσει το δάχτυλό του με μια καρφίτσα ή να δημιουργήσει μια μικρή τομή σε κάποιο μέρος του σώματός του και να αφήσει το Βαμπίρ να «βυζάξει» το αίμα. Έτσι το Βαμπίρ λαμβάνει όλη την ενέργεια που χρειάζεται, χωρίς να είναι ανάγκη να «ρουφά» τους γύρω του κάθε τρεις και λίγο. Αφού το Βαμπίρ τραφεί, η μόνη «παρενέργεια» που παρουσιάζει ο / η δότης είναι μια ελαφρά εξάντληση, πονοκέφαλος και έντονη υπνηλία κατά την διάρκεια και για λίγες ώρες αργότερα. Ένας όμως καλός ύπνος της τάξεως των 8-10 συνεχόμενων ωρών, είναι αρκετός για να αποκαταστήσει την χαμένη του / της ενέργεια. Η διαδικασία δεν παίρνει πάνω από λίγα λεπτά και το αίμα που «χάνει» ο δότης είναι τόσο λίγο που δεν έχει απολύτως καμία αρνητική επιρροή πάνω του.



Τα Ψυχικά ή Ενεργειακά Βαμπίρ : έχουν περισσότερη ανάγκη από ενέργεια. Την ενέργεια αυτήν την λαμβάνουν όχι μόνο από την αύρα των ανθρώπων που τους περιβάλλουν, αλλά και από την αύρα ζώων όπως επίσης και από καιρικά φαινόμενα όπως οι καταιγίδες . Τα Ψυχικά ή Ενεργειακά Βαμπίρ, συνήθως τρέφονται ασυναίσθητα από τους γύρω τους. Η μέθοδος όμως αυτή δεν είναι αρκετά ικανοποιητική και πρέπει να γίνεται καθημερινά. Όταν τα Ψυχικά / Ενεργειακά Βαμπίρ τρέφονται από τα καιρικά φαινόμενα, αυτό που κάνουν είναι να βρεθούν κάπου σε ανοιχτό χώρο και να «ρουφήξουν» την ενέργεια που βρίσκεται στην ατμόσφαιρα. Αυτή η μέθοδος είναι πολύ αποτελεσματική και αρκετή για να τα ενεργοποιήσουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από 1 εβδομάδα, που μπορεί να φτάσει και τον μήνα! Οι καταιγίδες όμως δεν έρχονται «κατά παραγγελία» και τα Βαμπίρ θα πρέπει να βρουν άλλες πηγές ζωτικής ενέργειας μέχρι την επόμενη καταιγίδα.

Αυτές οι 2 τελευταίες κατηγορίες μπορούν να αλληλοσυμπληρωθούν προσωρινά μέχρι το Βαμπίρ να λάβει αυτό που πραγματικά έχει ανάγκη. Για παράδειγμα, ένα Ψυχικό Βαμπίρ, μπορεί να λάβει τα απαραίτητα στοιχεία επιβίωσής του από τις ζωικές τροφές ή το ζωντανό αίμα, αλλά θα ικανοποιηθεί η ανάγκη του πολύ προσωρινά και όχι ολοκληρωτικά. Θα είναι δηλαδή μια προσωρινή λύση ανάγκης. Το ίδιο ισχύει και ανάποδα για τα Πρανικά Βαμπίρ. Τα βαμπίρ τρέφονται κανονικά και καθημερινά όπως όλος ο κόσμος! Είναι άνθρωποι κανονικοί όπως όλοι υπόλοιποι, με τις ίδιες καθημερινές ανάγκες για να ζήσουν. Η διαφορά τους είναι ότι πέρα από τα όσα έχει ανάγκη κάθε ανθρώπινο σώμα, έχουν και κάποιες επιπλέον ανάγκες. Είναι για παράδειγμα σαν τους διαβητικούς, που εκτός από όλα τα άλλα, έχουν ανάγκη και από ινσουλίνη, κάτι δηλαδή που δεν χρειάζεται ένας υγιής οργανισμός.



Μύθοι για τους ανθρώπους-Βαμπίρ:

Υπάρχουν πολλοί μύθοι γύρω από τα Βαμπίρ και στην συντριπτική τους πλειοψηφία, δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Το σινεμά και τα βιβλία τρόμου έχουν σχηματίσει μια τελείως λανθασμένη εικόνα για τα Βαμπίρ.

-Οι άνθρωποι-Βαμπίρ ούτε ντύνονται περίεργα, ούτε έχουν κάτι χαρακτηριστικό στο παρουσιαστικό τους που να τους διαχωρίζουν από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Ο μύθος με τους υπερβολικά ανεπτυγμένους κυνόδοντες, έχει προέλθει από τις νυχτερίδες-βαμπίρ. Αυτοί που ντύνονται με μαύρα, βάφονται περίεργα και γενικά επιδιώκουν μια εικόνα και συμπεριφορά Βαμπίρ, δεν είναι τίποτε άλλο από ανθρώπους που για κάποιους λόγους (ακατανόητους για μένα προσωπικά) πολύ θα ήθελαν να ήταν Βαμπίρ. Τα πραγματικά Βαμπίρ, όχι μόνο δεν τονίζουν την φύση τους αλλά προσπαθούν να περάσουν και απαρατήρητοι! Κάτι όχι και τόσο δύσκολο, μιας και τίποτε επάνω τους δεν μπορεί να προδώσει την φύση τους. Υπάρχει επίσης και σπάνια περίπτωση ανθρώπων που είναι Βαμπίρ και δεν το έχουν συνειδητοποιήσει. Αυτό συνήθως παρατηρείται στις νεαρές ηλικίες που ακόμα δεν έχουν γενικότερα συνειδητοποιήσει τι είναι φυσιολογικό και τι όχι.
- Δεν λατρεύουν τον Σατανά, όπως επίσης είναι πολύ πιθανό να είναι άνθρωποι πολύ θρήσκοι ή να μην πιστεύουν σε τίποτα! Ο Βαμπιρισμός δεν σχετίζεται καθόλου με τα θρησκευτικά πιστεύω.
- Δεν κοιμούνται σε φέρετρα ούτε έχουν κάποια ιδιαίτερη προτίμηση να κάνουν τις βόλτες τους στα νεκροταφεία. Δεν αποκλείεται μάλιστα να φοβούνται αυτούς τους χώρους.
- Οι σωματικές τους λειτουργίες είναι απόλυτα φυσιολογικές εκτός από τις δυσλειτουργίες που προαναφέραμε. Δεν φαίνεται δηλαδή να είναι νεκροί. Με προβλήματα υγείας ναι, νεκροί σίγουρα όχι!
- Δεν είναι κακόβουλοι ούτε μισούν το ανθρώπινο είδος. Για την ακρίβεια, δεν μισούν την οποιαδήποτε μορφή ζωής. Δεν έχουν επίσης καμία διεστραμμένη διάθεση για φόνους.
- Το φως του ήλιου, εκτός από ευαισθησία στα μάτια, δεν έχει απολύτως καμία άλλη επίπτωση πάνω τους.
- Δεν έχουν υπεράνθρωπες σωματικές δυνάμεις, ούτε πετάνε, ούτε μπορούν να «κολλάνε» στους τοίχους κάθετα, ούτε μεταλλάσσονται σε λύκους ή οτιδήποτε άλλο ζώο.
- Δεν έχουν απολύτως κανένα πρόβλημα το σκόρδο, ούτε με τους σταυρούς, και δεν είναι καθόλου απίθανο να είναι και πιστοί Χριστιανοί!
- Εάν τους καρφώσετε ένα παλούκι στην καρδιά και τους κόψετε το κεφάλι, το μόνο που θα καταφέρετε είναι να καταλήξετε στην φυλακή για φόνο.

Πέρα όμως από τον Βαμπιρισμό, υπάρχουν και άλλα είδη Βρικολάκων που η φύση τους αγγίζει τον μύθο. Όπως λέει και ο σοφός λαός: «δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά». Θα πρέπει να διαχωρίζουμε τους ανθρώπους με Βαμπιρισμό από τα άλλα είδη Βρικολάκων. Το μοναδικό χαρακτηριστικό που έχουν κοινό, είναι η ανάγκη για ζωντανό αίμα ή για ζωτική ενέργεια. Εκεί όμως σταματά η συσχέτιση.

(The end)

Πηγές :
www.blackstate.gr/Vampires.htm
http://www.focusmag.gr
http://www.geocities.com
http://www.wikipedia.gr

Sunday, November 25, 2007

Vampyres Part 2

Βαμπίρ στην Ελλάδα

Οι περισσότερες από τις περιγραφές επιθέσεων βαμπίρ προέρχονται από την Ελλάδα, την Κίνα και τα σλαβικά έθνη. Και αν τα σλαβικά έθνη κινούνται σε μια κοινή λίγο-πολύ μυθολογική δεξαμενή με τον ελλαδικό χώρο, η Κίνα τόσο πολιτισμικά όσο και χωρικά απέχει μακράν της βαλκανικής χερσονήσου και της βορειοδυτικής Ασίας.

Ο Μόνταγκιου Σάμμερς, ένας μωρόληπτος Ιησουΐτης μοναχός που θεωρήθηκε ως ο δεινότερος κυνηγός βρικολάκων, γράφει στο κλασσικό περί βαμπιρισμού σύγγραμμά του "Τhe vampire in Europe" (1929): "Πουθενά αλλού δεν έχει επικρατήσει στη συλλογική συνείδηση η απόλυτη πίστη στους βρικόλακες, όσο στην Ελλάδα." Η πίστη στο βρικολάκιασμα υπήρξε έντονη σ' όλα τα Βαλκάνια από το μεσαίωνα ως τις μέρες μας, με επίκεντρο μάλλον την Ρουμανία. Υπάρχουν βρικόλακες με αλλοιωμένα τα χαρακτηριστικά τους (σε σήψη) και άλλοι που περιγράφονται απλώς ως κομμάτι ωχροί. Στην ελληνική παράδοση είναι συνήθως κακοποιά στοιχεία, ρουφούν το αίμα των θυμάτων τους, πετροβολούν διαβάτες απόμερων εξοχικών δρόμων και γενικά επιδίδονται σε κακίες. Συχνά μιμούνται φωνές προσφιλών σου προσώπων, ειδικά όταν θέλουν να τους ανοίξεις για να μπουν στο σπίτι σου. Αυτό γιατί, σύμφωνα με τους θρύλους, ο βρικόλακας χτυπάει την πόρτα και πρέπει να του ανοίξεις εσύ, αλλιώς δε μπορεί να μπει (θέλει και πρόσκληση). Έχουν αναφερθεί πάντως και περιπτώσεις καλών βρικολάκων που βοήθησαν αναξιοπαθούντες με τις παραφυσικές τους δυνάμεις.

Σύμφωνα με την ελληνική φολκλορική παράδοση, βρικόλακας είναι αυτός ο οποίος επιστρέφει από τον κόσμο των νεκρών, με κακόβουλες συνήθως προθέσεις. Η λέξη βρικόλακας, προέρχεται από τις λέξεις "βούρκος>> και "λάκος", όπου υποδηλώνει την σήψη του σώματος. Δηλαδή, ο "βρικόλακας" έχει πιο πολλή σχέση με το γνωστό ζόμπι, παρά με το βαμπίρ. Σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, ονομάζεται και βουρκόλακας. Το βαμπίρ, προέρχεται από τη Ρώσικη λέξη "vampir", όπου "ir" είναι ρήμα και σημαίνει πίνω. Στις αρχές του 11ου αιώνα έχουμε την πρώτη γραπτή αναφορά στη λέξη <>, μια πρώιμη λέξη του vampir, για ένα Ρώσο πρίγκιπα. Upir Lichy: κακό βαμπίρ.

Υπάρχει μια πολλή πλούσια παράδοση για τα φαντάσματα-Βρικόλακες σε όλο τον κόσμο. Αυτή η παράδοση δεν αφορά τους ανθρώπους με Βαμπιρισμό, αλλά ένα άλλο είδος Βαμπίρ που δημιουργείται μετά τον φυσικό θάνατο του σώματος. Οι παραδόσεις βρίθουν και οι θρύλοι είναι πάμπολλοι για το πώς και το γιατί γίνονται Βρικόλακες μερικοί άνθρωποι μετά τον θάνατό τους. Είναι τόσες πολλές οι ελληνικές παραδόσεις και οι δοξασίες για το ποιοι άνθρωποι και για ποιούς λόγους βρικολακιάζουν όταν πεθάνουν, που αν ισχύουν όλες τους, τότε κανείς δεν είναι «υπεράνω πάσης υποψίας» .Οι αδικοσκοτωμένοι, οι ταλαιπωρημένοι, οι μαγεμένοι από κακές μάγισσες, αυτοί που αργούν να ξεψυχήσουν, όσοι δεν πρόλαβαν να εκπληρώσουν μια ιερή υπόσχεση που έδωσαν, αυτοί που για κάποιο λόγο μένουν άταφοι, τα αβάφτιστα μωρά που πέθαναν πριν προλάβουν να τα βαφτίσουν, κι αυτοί που πεθαίνουν μόνοι τους την νύχτα με πανσέληνο, όλοι αυτοί βρικολακιάζουν σύμφωνα με τις δοξασίες πολλών νησιών του Αιγαίου. Αλλά βρικολακιάζουν και όσοι έχουν την ατυχία να περάσει μια γάτα από πάνω τους μόλις ξεψυχήσουν, γι’ αυτό και οι άνθρωποι φυλούν πολύ καλά το δωμάτιο του νεκρού μέχρι να τον πάρουν για την ταφή του…Οι Βρικόλακες βγαίνουν από τους τάφους τους κάθε νύχτα, συνήθως τα μεσάνυχτα, προτιμούν όμως τις νύχτες χωρίς φεγγάρι για να μπορούν να γίνονται ένα με το σκοτάδι και να αρπάζουν τα θύματά τους. Για την μορφή και την εμφάνιση του Βρικόλακα, όλοι οι νησιώτες διαφωνούν και οι πεποιθήσεις ποικίλουν από νησί σε νησί.

Στην Άνδρο, βρικόλακες γίνονται εκείνοι που όταν πέθαιναν κάποιος τους βλαστήμησε ή τους καταράστηκε (γι αυτό και στην Ελλάδα ο ετοιμοθάνατος ζητά από όλους συγχώρεση).

Στην Σάμο εμφανίζονται από τα μεσάνυχτα μέχρι την αυγή, αλλά μπορεί να βγούν και στις 12:00 το μεσημέρι ακριβώς μόνο που δεν μπορούν να απομακρυνθούν από τον τάφο τους.

Στην Χίο πιστεύεται ότι οι βρικόλακες αποχωρούν μόνο όταν λαλήσει ο άσπρος κόκορας τρεις φορές. Είναι λευκοντυμένοι -με τα σάβανά τους- αλλά έχουν και ένα αρχηγό, που είναι τριπλάσιος σε μέγεθος και κατάμαυρος κι ολόγυρά του χοροπηδούν οι άλλοι.

Στην Αμοργό επίσης πιστεύουν ότι οι βρικόλακες εμφανίζονται και την ημέρα.

Στην Τήνο δεν βγαίνουν ποτέ την Παρασκευή και έχουν τη μορφή του νεκρού, αλλά με μακριά γένια, μακριά μαλλιά και μακριά γαμψά νύχια.

Στην Σέριφο φοβούνται να βγουν από τα μνήματά τους μόνο την Τρίτη. (εκτός αν πέφτει Τρίτη και 13, οπότε έχουν γλέντι)

Στην Κάλυμνο προτιμούν να βγαίνουν τις κρύες χειμωνιάτικες νύχτες γιατί τους αρέσει ο παγωμένος βοριάς που φυσά, καβαλούν πάνω του και ταξιδεύουν από σκεπή σε σκεπή.

Στην Σαντορίνη δεν βγαίνουν ποτέ το Σάββατο.

Στην Πρέβεζα δεν βγαίνουν ποτέ την Κυριακή.

Στην Μακεδονία βγαίνουν μόνο τις νύχτες με πανσέληνο.

Στην Μυτιλήνη πιστεύουν ότι βρικολακιάζουν όσοι έχουν κάνει μεγάλα εγκλήματα, αλλά και όσοι χτυπούν τους γονείς τους, οι τοκογλύφοι, οι μεθύστακες, αυτοί που αυτοκτονούν, όσοι έχουν αλλάξει την πίστη τους και όσοι δεν πηγαίνουν ποτέ στην εκκλησία. Έχουν πρόσωπο κατακόκκινο και πολύ άγριο, κι έχουν δόντια σαν του σκύλου ή σαν της γάτας. Πολλές φορές περπατούν με τα τέσσερα και ουρλιάζουν σαν λύκοι…

Στην Μάνη υπάρχουν δύο είδη βρικολάκων: οι "ριχτοί", αυτοί που δεν ησυχάζουν ποτέ και οι "Σαββατιανοί", αυτοί δηλαδή που βγαίνουν από το μνήμα τους μόνο το Σάββατο. Όποτε και αν βγαίνουν την νύχτα, γυρίζουν στο μνήμα τους την αυγή πριν βγει ο ήλιος και λαλήσει ο μαύρος κόκορας (γι' αυτό και στα νησιά δεν τους σφάζουν).

Στην Σκύρο και την Θράκη βρικολακιάζουν οι άταφοι και άψαλτοι.

Στην Σκόπελο δεν έχουν καθόλου σάρκες αλλά είναι σκελετοί που περπατούν.

Στην Αλόννησο έχουν σάρκες μαύρες και γυαλιστερές, που λάμπουν στο σκοτάδι.

Στο Πήλιο είναι λαμπεροί.

Στα Άγραφα είναι αόρατοι εκτός από τις νύχτες με φεγγάρι.

Στη Σαμοθράκη πιστεύουν ότι το σώμα τους είναι από φωτιά, αλλά μπορεί να είναι και σκιές ή να είναι τελείως αόρατοι.

Στις Σπέτσες, στην Ύδρα και στα Κύθηρα, είναι κακόσχημοι καμπούρηδες με κατάμαυρα χέρια και μεγάλα νύχια.


Ο θρύλος του Αιγαίου

Σε κάποιο χωριό του βόρειου Αιγαίου& 50 χρόνια πριν, την εποχή που κυριαρχούσε ο τρόμος, η προδοσία, η πείνα. Η αρχή της εξέγερσης ενάντια σε εκείνους που θέλησαν να κατακτήσουν ό,τι ποτέ δεν ήταν δικό τους. Η εποχή των Ανταρτών, των ηρώων, των κλεφτών, όπως τους αποκαλούσαν εκείνοι που απειλούνταν από τις επιθέσεις τους.
Σ' εκείνο το χωριό, υπήρχε ένας άνδρας, ας πούμε ότι εκείνον τον άνδρα τον έλεγαν Γιώργο. Ο Γιώργος είχε στο κέντρο του χωριού ένα καφενέ. Κανένας δεν τον εμπιστευόταν γιατί όταν έπεφτε η νύχτα φορούσε την μαύρη κουκούλα του ρουφιάνου και την επόμενη μέρα οικογένειες θρηνούσαν, ενώ οι φυλακές γέμιζαν από δήθεν κομουνιστές. Όμως όλοι πήγαιναν στο καφενείο του από φόβο, μήπως και ήθελε να τους εκδικηθεί, όπως και το έκανε, αν δεν πήγαιναν στο δικό του μαγαζί.
Το μόνο καλό του, ήταν ότι κάποιες στιγμές το σούρουπο έπαιρνε το κλαρίνο του κι έπαιζε δικούς του σκοπούς, τόσο όμορφα που όταν τον άκουγαν οι συγχωριανοί του ξεχνούσαν τις αδικίες που έκανε και το κρυφό τους μίσος.

Μια μέρα, οι χωροφύλακες έφεραν στο χωριό ένα φορτηγό που στην καρότσα του ήταν στοιβαγμένοι σαν ζώα Αντάρτες που τους είχαν πιάσει να πολεμούν στα βουνά. Κι ανάμεσά τους ένας καλόγερος, με γόνατο τσακισμένο από τα πολλά χτυπήματα, που ακόμα κι έτσι βάσταγε την παλικαρίσια όψη του για να μην δώσει χαρά σε αυτούς που τον έπιασαν. Τους 'φεραν στο χωριό για παραδειγματισμό. Για να μην τολμήσει κανείς άλλος να φύγει για τα βουνά και να πολεμήσει. Μαζεύτηκε το χωριό ολάκερο κι όλοι κοιτούσαν μουδιασμένοι τους Αντάρτες, τους ήρωες, τους κλέφτες& μα πιότερο κοιτούσαν τον καλόγερο με το χαλασμένο πόδι. Κι ο Γιώργος τον πλησίασε και τον κοίταξε με μίσος. Τον έφτυσε κι άρχισε, χωρίς λόγο, το πόδι το χαλασμένο με λύσσα να κλωτσάει.

Ο καλόγερος διπλώθηκε και οι σπαραγμοί του ακούγονταν σαν ζώου που σφαδάζει, εκείνος όμως συνέχισε κι όλοι έβλεπαν την ευχαρίστηση του Γιώργου σε κάθε κλωτσιά και χτύπημα. Άλλος λόγος δεν βγήκε από το στόμα του καλόγερου παρά μονάχα μια κατάρα:

- Καταραμένος να 'σαι! Στους δρόμους να περπατάς και μετά τον θάνατο.

Ο χωροφύλακας πυροβόλησε τον καλόγερο στο κεφάλι. Κι όλοι ανατρίχιασαν γιατί ήξεραν τις ιστορίες για τους βρικολακιασμένους που βρίσκονταν στο Ενετικό και κανένας ψαράς δεν πλησίαζε εκείνο το νησί, ακόμη και στη πιο φοβερή φουρτούνα, επειδή οι πεθαμένοι ακόμα εκεί περπατούν αλλά φοβούνται τα νερά και από 'κεί δεν μπορούν να φύγουν.
Ένα δύο χρόνια πέρασαν. Αλλά τίποτα στο χωριό δεν είχε αλλάξει. Είχε πια αποκτήσει αποθήκες με τρόφιμα και το μίσος των συγχωριανών του πλέον δεν μπορούσε να περιγραφτεί. Πωλούσε τα πάντα στη πενταπλάσια τιμή και κανείς δεν μπορούσε να πει τίποτα, γιατί όταν η φαμίλια σου πεινάει δεν χωράνε πολλές κουβέντες κι εκείνος δεν ήταν για πολλά παζάρια.

Ο ιερέας του χωριού, ας πούμε ότι τον έλεγαν παπα-Μιχάλη, ακόμα και σήμερα όσοι από τους παλιούς ζούνε ακόμη και τον θυμούνται, μιλούν για έναν άνθρωπο γεμάτο καλοσύνη. Για τον αφανή ήρωα που πάντα με διακριτικότητα έτρεχε να συμπαρασταθεί σε όσους ήξερε ότι είχαν ανάγκη. Κι όσα χρήματα έπαιρνε από τον μισθό του, παρόλο που κι ο ίδιος είχε οικογένεια, έπαιρνε τρόφιμα και τα άφηνε σε αυτούς που δεν είχαν τίποτα. Ήταν πρώτα πατέρας, φίλος, αδελφός κι μετά ιερέας.

Ένα μεσημέρι είχε πάρει λίγο στάρι να αλέσει από αυτό που θέριζε μόνος του από τα λιγοστά χωράφια του. Ο Γιώργος τον κατηγόρησε ότι το είχε κλέψει από τη δική του αποθήκη. Πάνω στη λογομαχία που είχαν ο Γιώργος έσπρωξε τον παπα-Μιχάλη κι εκείνος εκτός εαυτού τον καταράστηκε.

Την ίδια χρονιά ο Γιώργος χτύπησε σε σκουριασμένο καρφί το χέρι του και από το κτύπημα είχε σχεδόν χάσει τα λογικά του. Επιτιθόταν σε όσους αγαπούσε περισσότερο, στην γυναίκα και στο μικρό γιο του. Όλοι παρακαλούσαν τον θάνατο να έρθει να απαλλάξει κι εκείνον και την οικογένεια του. Μέσα στην ίδια χρονιά πέθανε.
Δεν είχαν περάσει τρία μερόνυχτα από την ταφή του κι άρχισαν οι πρώτοι διστακτικοί ψίθυροι. Πρώτα από τον αλαφροΐσκιωτο του χωριού. Όλοι το γύρισαν στο καλαμπούρι.

- Βρικόλακες; Τι λες, βρε χαϊβάνι, Παναγή; Δεν υπάρχουν πια τέτοια πλάσματα!
- Μα αφού τον είδα σας λέω! Στο σταυρό που σας κάνω! Καθότανε όπως πάντοτε, εκεί να πέρα, όξω από τον καφενέ του. Ίδιος κι απαράλλακτος με το φέσι του. Μα τα μάτια του& Παναγιά μου, τα μάτια του! Γουρλωτά! Κόκκινα σαν αίμα!

Ένιωσαν ένα παγωμένο χέρι να ανεβαίνει στον αυχένα τους κι το στομάχι τους να βράζει. Μια ακόμη καρπαζιά για τον μπεκρή τρελό-Παναγή που ποτέ δεν ξέρει τι λέει και χάχανα υστερικά από το φόβο. Μα εκείνος ήξερε πως κατά βάθος όλοι γνώριζαν το δίκιο του και δεν ξανάπε τίποτα. Απόφευγε το δρόμο για τον καφενέ του Γιώργη όπως και το τρίστρατο για το πατρικό του.

Οι μέρες περνούσαν κι οι ιστορίες κάλπαζαν από στόμα σε στόμα. Τα παιδιά κρυφάκουγαν με στόματα ορθάνοιχτα τους μεγάλους όταν τα έβαζαν να πλαγιάσουν το βράδυ, να συζητούν με πνιχτές φωνές τα βράδια για τον Γιώργη τον βρικολακιασμένο που κάνει περατζάδες στις στράτες του χωριού. Συζητούσαν μεταξύ τους στο σχολειό για τα φοβερά εκείνα πράματα και πετάγονταν ιδρωμένα κάθε φορά που η νύχτα τα έπαιρνε στους δρόμους από το παιχνίδι.

Ένα βράδυ είχε μείνει στο χωριό ο δάσκαλος για να διορθώσει κάποια γραπτά. Είχε κάτσει μέσα σε μία αίθουσα και κόντευε να τα τελειώσει. Όταν ετοιμαζόταν πια να φύγει, είδε κάποιον να στέκεται στην πόρτα της αίθουσας.

- Καλησπέρα σας!

Απόκριση δεν πήρε. Μίλησε δύο τρεις φορές ακόμη, επειδή νόμιζε ότι δεν ακούστηκε λόγω της αίθουσας που ήταν πολύ μεγάλη. Ο άνθρωπος τον πλησίασε και μόνο όταν έφτασε πολύ κοντά άσπρισε σαν σάβανο αντικρίζοντας τα γουρλωτά, κόκκινα σαν το αίμα μάτια του. Έντρομος ούρλιαξε και πετάχτηκε φωνάζοντας ακόμα από την είσοδο του σχολείου. Την επόμενη μέρα οι τρεις πρώτες τάξεις του δημοτικού δεν είχαν πια δάσκαλο. Τις επόμενες νύχτες τον είδαν κι άλλοι χωριανοί. Κανείς δεν κυκλοφορούσε πλέον μετά τη δύση του ηλίου. Είχαν πάψει οι επισκέψεις και οι βραδινές βεγγέρες που μικροί και μεγάλοι διασκέδαζαν, καλαμπούριζαν και γέμιζαν με γέλια και τραγούδια τις νυχτιές. Δεν πήγαινε άλλο πια! Κάποιος έπρεπε να κάνει κάτι. Κι αυτός ο κάποιος ήταν ο παπα-Μιχάλης.

Σαράντα νύχτες κράτησαν τα τρισάγια για τον εξορκισμό του νεκρού. Κανείς δεν ξαναείδε πια τον Γιώργη μετά την τεσσαρακοστή πρώτη νύχτα. Ούτε τον παπα-Μιχάλη, τον πατέρα, τον αδελφό, τον φίλο. Πέθανε αμέσως μετά από το τελευταίο τρισάγιο.



To be continued (and finished!)

Friday, November 16, 2007

Vampyres Part 1

Όλες οι ιστορίες υπάρχουν για κάποιο λόγο και γεννήθηκαν από κάποια αιτία.

"Δεν έχει σημασία ποιος τις λέει αλλά ο τρόπος που τις διηγείται." S. King.


Οι βρικόλακες, είναι αναπόσπαστο κομμάτι του λαϊκού θρύλου. Ένα κομμάτι βέβαια που έχει το δικό του μυθολογικό υπόστρωμα πίσω από τις διακριτές εκφάνσεις της παγκόσμιας μυθολογίας. Παρά τις χωρικές και χρονικές αποστάσεις που χωρίζουν τους διάφορους πολιτισμούς, οι ιστορίες που αφορούν τα βαμπίρ είναι εκπληκτικά ομοιόμορφες.

Οι θρύλοι λένε ότι επιτίθενται μόνο στους συγγενείς τους και κατά προτίμηση στους άμεσους απογόνους τους (παιδιά και εγγόνια). Το πιο πιθανό όμως για το πώς βρικολακιάζουν οι νεκροί, είναι ότι το σώμα του νεκρού καταλαμβάνεται από Δαίμονα αμέσως μετά την «αποχώρηση» της ψυχής του. Δεν πρόκειται δηλαδή για αυτόν καθ’ αυτόν τον νεκρό, αλλά για Δαίμονα-μυζητήρα. Ο μόνος τρόπος για να απελευθερωθεί το σώμα από τον Δαίμονα και να πάψει να περιφέρεται στον δικό μας κόσμο τρομοκρατώντας και φονεύοντας τους ζωντανούς, είναι να καεί το σώμα του νεκρού, να εξορκιστεί ο Δαίμονας, και να καθαγιαστεί ο τάφος. Και πάλι, οι μύθοι περί παλουκιών, αποκεφαλισμών, σκόρδων κλπ, δεν είναι τίποτε άλλο παρά… μύθοι!

Το βαμπίρ είναι το προϊόν συσσώρευσης, η συνισταμένη των σκοτεινότερων ανθρώπινων φόβων και των βαθύτερων πεποιθήσεων. Τα διαφορετικά διανύσματα που το συνθέτουν είναι ο πρωτόγονος φόβος του ανθρώπου για το θάνατο και τους νεκρούς, η αναζήτησή του για την αθανασία, η επιθυμία του να ελέγξει το περιβάλλον του, οι ανθρωπόμορφες αντιλήψεις του για τη γονιμότητα της γης και τη δημιουργία της, ο ανιμισμός του, η αντίληψή του για τον κόσμο και για τη θέση του μέσα σ' αυτόν. Όλα αυτά μαζί στο πέρασμα του χρόνου συνέκλιναν για να μας δώσουν τη σύγχρονη και σχετικά περίπλοκη εικόνα του σημερινού βαμπίρ.

Το σημαντικότερο γεγονός για το βαμπίρ είναι ότι "ζει" πέρα από το φυσικό θάνατο, και οι μύθοι οι σχετικοί με την προέλευσή του υποδεικνύουν την πολύ ισχυρή σύνδεσή του με το σύμβολο του φιδιού. Το βαμπίρ συνδέεται με τους αρχαίους μύθους της γονιμότητας, και μέσω της κυρίαρχης σχέσης που κατέχει το φίδι με τη γονιμότητα, και μέσω των ανακυκλούμενων ζωικών χαρακτηριστικών του βαμπίρ, όπως είναι ο τρόπος του ύπνου του, η επιστροφή εκ νεκρών και η ανανέωσή του μέσω της επαφής του με τη διαβίωση.

Οι δύο μύθοι που σχετίζονται με την προέλευση του βαμπίρ είναι παρόμοιοι και είναι πιθανώς, παραλλαγές στο ίδιο λαογραφικό μοτίβο. Ο πρώτος μύθος είναι η ιστορία της Λάμιας, της όμορφης βασίλισσας της Λιβύης που αγαπήθηκε από το Δία. Ένα παιδί γεννήθηκε την ένωσή τους. Η ζηλότυπη Ήρα από το θυμό της έκλεψε το νήπιο. Θρηνώντας η Λάμια αποσύρθηκε σε μια σπηλιά κοντά στη θάλασσα. Ο χρόνος πέρασε και η Λάμια, άσχημη πια, άρχισε να περιπλανιέται μέσα στη νύχτα, κλέβοντας και τρώγοντας τα νεογέννητα μωρά. Σιγά-σιγά οι προτιμήσεις της επεκτάθηκαν στην αποπλάνηση των νεαρών ανδρών, που τους σκότωνε είτε κάνοντάς τους έρωτα μέχρις ότου πέθαιναν, ή πίνοντας το αίμα τους. Το εντυπωσιακό εδώ είναι ότι παρόλο που μπορούσε να κρατήσει την όμορφη όψη της, πάντα επέστρεψε στην ασχήμια της. Σε μια από τις μορφές στην οποία μας είναι γνωστή, το χαμηλότερο μισό του σώματός της είναι ερπετοειδές και έχει φτερά. Τα σύγχρονα θηλυκά βαμπίρ υποτίθεται ότι έχουν κόκκινη τρίχα χλωμό δέρμα και τα πράσινα μάτια του φτερωτού δράκοντα.



Ο δεύτερος μύθος αφορά στη Λίλιθ, την πρώτη σύζυγο του Αδάμ στη Βίβλο. Η Λίλιθ δημιουργήθηκε ταυτόχρονα με τον Αδάμ, από τον ίδιο πηλό, και επομένως ήταν ίση του σε όλα τα πράγματα. Αρνήθηκε την υπακοή στον Αδάμ, έβγαλε φτερά και πέταξε μακριά του. Οι άγγελοι βρήκαν την κρυψώνα της και της είπαν ότι η τιμωρία της για την απομάκρυνσή της από τον Αδάμ ήταν πως θα πέθαιναν όλα τα παιδιά της. Βαθιά παραδομένη στη θλίψη, η Λίλιθ συλλογίστηκε την αυτοκτονία. Συγκινημένοι οι άγγελοι της έδωσαν πλήρη δικαιοδοσία πάνω στη ζωή των νεογνών, για την πρώτη εβδομάδα από γέννησή τους. Σε πιο πρόσφατους χρόνους συναντάμε ξόρκια που αναφέρουν τη Λίλιθ με το όνομά της, για να την κρατήσουν μακριά από τα παιδιά. Ιδιαίτερη προσοχή λαμβάνεται έτσι ώστε να αποδοθεί το μωρό στη φύλαξη των αγγέλων, έτσι ώστε να προστατευθεί από τη ζηλοτυπία και της θλίψη της Λίλιθ για τα χαμένα παιδιά της. Η Λίλιθ έγινε αργότερα η σύζυγος η υποτιθέμενη σύζυγος του Σατάν, ο οποίος περιγράφεται επίσης συχνά ως φίδι. Τα παιδιά της ένωσής τους έζησαν και έγιναν γνωστά ως δαίμονες. Να σημειώσουμε εδώ πως και η Λίλιθ επίσης παραπλανούσε τους νεαρούς άνδρες και τους σκότωνε.



Τόσο η Λάμια όσο και η Λίλιθ έχουν μια ισχυρή σχέση με το φίδι. Σε μια από τις μεταφράσεις της Βίβλου, συγκεκριμένα τη Vulgata, η μετάφραση του ονόματος Λίλιθ είναι Λάμια. Η λέξη Λίλιθ σημαίνει επίσης κουκουβάγια που βγάζει οξύ και διαπεραστικό ήχο και φάσμα ή φάντασμα. Η Λάμια και η Λίλιθ αποπλανούσαν και οι δύο τα αρσενικά θύματά τους και και τα οδηγούσαν στο θάνατο. Η Ιστάρ, η μεσοποταμιακή θεά της γονιμότητας, σκότωσε τους εραστές της με τον ίδιο τρόπο, αλλά δε δαιμονοποιήθηκε όπως οι προκάτοχοί της, γεγονός που υποδεικνύει θρησκευτικές συγκρούσεις σε πανάρχαιες εποχές για την επικράτηση του αρσενικού στοιχείου στη λατρεία και τη σταδιακή αντικατάσταση της θεάς με τις δαιμονοποιημένες όψεις της. Στην ίδια μακρινή αρχαιότητα η Λάμια και ο Λάμος ήταν παιδιά του Ποσειδώνα που λατρεύτηκαν ως θεοί. Η λατρεία τους έσβησε και υποβιβάστηκαν στη θέση δαιμόνων, όταν ήρθε ο Δίας στην εξουσία.

Ο βαμπιρισμός εμφανίστηκε στην αρχαία Ρώμη, όπου πίστευαν ότι μπορούσαν να θεραπεύσουν την επιληψία με το να δώσουν στον ασθενή να πιει το αίμα ενός σκοτωμένου μονομάχου. Ο Πλίνιος στο έργο του ,Φυσική Ιστορία, έγραψε ότι μερικοί επιληπτικοί πίστευαν ότι θα είχε καλύτερα αποτελέσματα αν πήγαιναν και έπιναν το αίμα του μονομάχου τη στιγμή που πέθαινε. Επίσης υπήρχε η πεποίθηση ότι το αίμα ενός εγκληματία παρέχει προστασία από ασθένειες και κακοτυχίες.

Ο φόβος του θανάτου και ο κάτω κόσμος

Ο δεύτερος παράγοντας που συμβάλλει στη διαμόρφωση της ιδέας του βαμπίρ είναι ο φόβος των πρωτόγονων ανθρώπων για το θάνατο και οτιδήποτε συνδέεται μαζί του. Οι πεποιθήσεις οι σχετικές με τη διάσταση του θανάτου ποικίλουν ευρέως, όπως και εκείνες που καθορίζουν τη σύνδεση ανάμεσα στους ζωντανούς και τους νεκρούς. Κοινή στις πεποιθήσεις των πρωτόγονων ευρωπαϊκών λαών είναι η απαίτηση για ταφή του σώματος. Για να περάσει η ψυχή σε οποιοδήποτε είδος αστρικού κόσμου πέρα από το θάνατο, προϋποτίθεται ο ενταφιασμός του σώματος. Το σώμα κρατά το πνεύμα στη γη. Με αυτόν τον τρόπο το πνεύμα δεσμεύεται έως ότου το υλικό σώμα καλυφθεί από τη γη και πάρει δρόμο του προς τη διάλυση. Καθολική ανάμεσα στους Σλάβους είναι η πεποίθηση ότι μετά το θάνατο η ψυχή αιωρείται στη γη, κοντά στον τάφο, κι επισκέπτεται τους τόπους που γνώριζε εν ζωή. Στο τέλος των σαράντα ημερών προσπαθεί να επανεισέλθει στο σώμα της, που αποσυντίθεται στο μεταξύ. Η ψυχή αποκρούεται από την αποσύνθεση και αφήνει τη γη για το νέο αστρικό περιβάλλον της. Το βαμπίρ, φυσικά, βρίσκει το σώμα του άφθαρτο και επανεισέρχεται, "επιστρέφοντας" κατά συνέπεια από τον κόσμο των νεκρών. Ήταν συνεπώς καθήκον οποιουδήποτε συναντούσε ένα πτώμα κατά τη μακρινή αρχαιότητα, να το θάψει, και για την ανάπαυση της ψυχής του και για την ασφάλεια των ζωντανών. Επίσης, κοινή πεποίθηση για τους Έλληνες και τους Ρωμαίους της αρχαιότητας είναι η σχέση του φιδιού με την κατάσταση του θανάτου. Το φίδι εμφανίζεται πυκνά συχνά γύρω από τα νεκροταφεία και έτσι υποτίθεται ότι είναι η ενσωμάτωση της νεκρής ψυχής. Έγινε λοιπόν στο πέρασμα των αιώνων ένα σύμβολο του τάφου. Ο ίδιος ο Ερμής, ο περαματάρης των νεκρών στον Άδη συμβολιζόταν συχνά με φίδι.

Οι αρχέγονοι λαοί δε θεώρησαν ποτέ ότι οι νεκροί διαχωρίζονται πλήρως από τους ζωντανούς. Ανάμεσα στους δύο κόσμους παρατηρείται μια έντονη αλληλεπίδραση με κοινές σφαίρες επιρροής. Γενικά θεωρούσαν πως οι νεκροί ζούσαν σε έναν κάτω κόσμο που συνδεόταν πολύ με τον τάφο. Αρχικά θεωρούσαν πως ο κάτω κόσμος ήταν το ακριβές αντίγραφο του κόσμου των ζώντων, μια πεποίθηση που ενισχύθηκε από το γεγονός ότι ο ήλιος φαινόταν να πηγαίνει στον κάτω κόσμο όταν έδυε τη νύχτα. Η είσοδος στον κάτω κόσμο, επομένως, βρισκόταν στη δύση, κοντά στο σημείο όπου ο ήλιος έμπαινε στη γη. Αργότερα δημιουργήθηκε η ιδέα του σκοτεινού και φρικτού κάτω κόσμου βάσει του τύπου του κάτω κόσμου που αφηγείται ο σουμερο-βαβυλωνιακός μύθος της Ιστάρ και της αναζήτησης του εραστή της Ταμούζ. Δεδομένης μάλιστα της αρχαιότητας του μύθου, είναι πολύ πιθανό οι ελληνικές και ρωμαϊκές απόψεις να αναπτύχθηκαν από τούτη τη μεσοποτάμια ιδέα της κόλασης. Για τους πρώτους Ρωμαίους, η ψυχή αναπαυόταν με το σώμα μέσα στον τάφο. Σκεύη της καθημερινότητας σχετικά με τη συντήρηση της ζωής τοποθετούνταν μέσα και γύρω από τον τάφο για να στηρίξουν την ψυχή στη μεταθανάτια ζωή της.

Η συνέχιση της ύπαρξης της ψυχής μετά από το θάνατο υπογραμμίστηκε λεπτομερώς. Οι Έλληνες, επίσης, πίστεψαν στην αθανασία της ψυχής. Σε μια αντίληψη της μετά θάνατον ζωής, η ψυχή κατοικούσε με το σώμα στον τάφο και διατηρούσε την ύπαρξή της εκεί. Ο τάφος περιείχε επίσης "είδωλα" τη φτερωτή μορφή του νεκρού στον οποίο άνηκε ο τάφος.

Με τον τάφο σχετιζόταν και το φίδι αντιπροσωπευτικό των συλλογικών δυνάμεων των νεκρών, των δυνάμεων της ζωής, της μετενσάρκωσης και της αθανασίας της φυλής, Μέσω αυτής της τελευταίας εικόνας ότι ο τάφος έγινε ναός του φιδιού. Μια άλλη αντίληψη για την εικόνα του κάτω κόσμου ήταν εκείνη σύμφωνα με την οποία όλες οι ψυχές συνυπήρχαν, η πιο κοινή εντύπωση της μετά θάνατον ζωής. Ο κάτω κόσμος ήταν σκοτεινός και θλιβερός και ο ήλιος ποτέ δεν έριχνε τις ακτίνες του στα δώματά του. Οι ψυχές αποκαλούνταν " σκιές" και περιγράφονταν ως αναιμικά φάσματα, χωρίς τη δύναμη της ομιλίας ή η δυνατότητα να ικανοποιούν οποιαδήποτε από τις ανθρώπινες επιθυμίες. Στην Οδύσσεια περιγράφεται πως όταν ο Οδυσσέας επισκέφτηκε τον κάτω κόσμο, έπρεπε να αίμα για τροφή στα πνεύματα, για να μπορέσουν να μιλήσουν.

Οι αρχαίοι μας πρόγονοι φοβούνταν ιδιαίτερα την επιστροφή μιας κακόβουλης ψυχής και λάμβαναν μέτρα για την ανάπαυσή της. Έτσι, η κηδεία και ο τρόπος ενταφιασμού είχαν ένα διπλό σκοπό: την προστασία των ζώντων από την περιπλάνηση των θαμμένων ψυχών και την επιβεβαίωση της ανάπαυσης των ψυχών στον κάτω κόσμο. Οι παραλλαγές που προέκυψαν στην πορεία του χρόνου, είχαν να κάνουν με τις ιδιαίτερες πτυχές αυτής πρακτικής που υπογράμμιζαν οι διαφορετικές φυλές με τα συγκεκριμένα έθιμά τους.

Προκειμένου να προστατευθούν οι ζωντανοί από τους νεκρούς, λαμβάνονταν ειδικές προφυλάξεις κατά τη διάρκεια της νεκρικής τελετής και στα μέσα του ενταφιασμού, όλες με στόχο να κρατήσουν τους νεκρούς στον τάφο. Πριν φύγει ο νεκρός από την κατοικία, οι συγγενείς περπατούσαν γύρω της τρεις φορές, μια πρακτική γνωστή ως κύκλωσις με την οποία υπενθύμιζαν στο σώμα ότι έπρεπε να παραμείνει στον τάφο. Κατά την απομάκρυνση του σώματος από την οικία λαμβανόταν ιδιαίτερη μέριμνα έτσι ώστε ο νεκρός, ακόμη και αν όλα τα άλλα αποτύγχαναν, να μην είναι σε θέση να βρεί τον τρόπο του πίσω στο σπίτι. Έβγαινε με τα πόδια μπροστά και τα μάτια δεμένα, έτσι ώστε δεν μπορούσε να "δει" πού πήγαινε. Δεδομένου επίσης ότι το βαμπίρ επέστρεφε πάντα για να επιτεθεί στους συγγενείς του πρώτα, αυτή η προφύλαξη ήταν ιδιαίτερα σημαντική. Δεδομένου ότι η ψυχή μπορούσε να επιστρέψει από το ίδιο σημείο που χρησιμοποιήθηκε για την έξοδό της, συχνά το σώμα δε μεταφερόταν μέσω της πόρτας, αλλά μέσω κάποιου παραθύρου. Σε αρκετές περιπτώσεις γκρεμιζόταν ένα κομμάτι από τον τοίχο, περνούσε το σώμα και επισκευαζόταν κατόπιν. Το σκηνικό άλλαζε και το βαμπίρ δεν μπορούσε να επιστρέψει και να βλάψει την κατοικία και τους ενοίκους της.

Στον τόπο του ενταφιασμού λαμβάνονταν και άλλες προφυλάξεις. Το σώμα θαβόταν συχνά με το πρόσωπο προς τη γη για να μην μπορεί να βρει την έξοδο. Για να δεσμεύσουν το σώμα, ορισμένες πρωτόγονες φυλές της κεντρικής Ευρώπης έκοβαν τους τένοντες και τσάκιζαν τη σπονδυλική στήλη, προκειμένου να αποτρέψουν τη μετακίνηση, ενώ κάποιες άλλες προχωρούσαν σε ακρωτηριασμό του σώματος. Μόλις θαβόταν ο νεκρός, λίθοι συσσωρεύονταν πάνω από τον τάφο κι έτσι δεν μπορούσε να διαταραχθεί ο τάφος. Μερικές φορές ο ενταφιασμός γινόταν σε κάποια προσωρινή αλλαγή της κοίτης ποταμού, καθώς το νερό θεωρείται ακόμη και σήμερα αποτελεσματικός φραγμός για την περιπλάνηση οποιουδήποτε πνεύματος.

Για τους νεκρούς που αυτοκτονούσαν οι διαδικασίες ήταν διαφορετικές. Συνήθως οι αυτόχειρες θάβονταν σε σταυροδρόμια με την καρδιά τους τρυπημένη με ένα παλούκι και με τα μέλη ακρωτηριασμένα. Με αυτόν τον τρόπο οι ζωντανοί πίστευαν ότι προστατεύονταν από τους νεκρούς που αψηφούσαν τους νόμους της φύσης και έβαζαν μόνοι τους τέλος στη ζωή τους. Μια ζωή στην οποία δικαιοδοσία έχει μόνον ο θάνατος.

Υπάρχουν βέβαια και άλλοι λόγοι για τους οποίους οι ζωντανοί φοβούνταν τον νεκρό. Ένας από αυτούς είναι το τελετουργικό μίασμα εξαιτίας της φυσικής επαφής με τον νεκρό. Επιστρέφοντας λοιπόν από την επικήδεια τελετή, οι συγγενείς άδειαζαν όλα τα δοχεία που περιείχαν νερό μπροστά από την κατοικία, για να εμποδιστεί η επιστροφή του νεκρού. Επίσης, κατά τη διάρκεια του πένθους όλοι οι καθρέπτες του σπιτιού στρέφονταν προς τον τοίχο. Στους αρχαίους χρόνους το είδωλο του καθρέπτη και κάθε αντανάκλαση θεωρείτο ως ψυχή. Αν το πνεύμα του νεκρού βρισκόταν κάπου κοντά, θα μπορούσε ίσως να κλέψει την ψυχή που απεικονιζόταν στον καθρέπτη και κατόπιν ο ζωντανός θα έπρεπε να τον ακολουθήσει στον κάτω κόσμο. Ο καθρέφτης υποτίθεται ότι απεικονίζει την αλήθεια και το καλό. Συνεπώς κανένα βαμπίρ ή πνεύμα δεν μπορεί να απεικονιστεί στον καθρέφτη.

Lemuria και Ανθεστήρια

Στην αρχαίες Ελλάδα και τη Ρώμη υπήρχαν γιορτές σε καθορισμένη περίοδο του έτους, που είχαν ως κεντρικό θέμα τους την επιστροφή των νεκρών. Στη Ρώμη ήταν τα Lemuria και στην Ελλάδα, τα Ανθεστήρια. Κατά τη διάρκεια αυτών των εορτών που κρατούσαν γενικά τρεις ημέρες, τελούνταν θυσίες και οι ειδικές οικιακές τελετουργίες, όλες για το καλωσόρισμα των νεκρών. Δεδομένου ότι ο θάνατος δεν αλλάζει το χαρακτήρα που είχε κάποιος εν ζωή, οι πρόγονοί μας θεωρούσαν πως υπήρχαν αγαθοποιοί νεκροί, οι Manes και κακόβουλοι, οι Lemures, που επέστρεφαν μόνο για κακό. Οι γιορτασμοί κρατούσαν μόνο για τρεις ημέρες, εξαιτίας του κακού που θα μπορούσε να γίνει αν παρέμεναν περισσότερο οι Lemures. Κάθε οικογένεια προετοίμασε ιδιαίτερη υποδοχή της για τους προγόνους της, παρασκευάζοντας τροφή και πιοτό για να κατευναστεί η πείνα και η δίψα των φαντασμάτων. Για να προστατευτούν από τους Lemures, τοποθετούσαν ή σχεδίαζαν φυλακτήρια στις πόρτες και τα παράθυρα. Οι Αθηναίοι ιδιαίτερα έδεναν σχοινιά γύρω από τους ναούς τους για να αποτρέψουν το μίασμα των ιερών εγκαταστάσεων από τους νεκρούς. Πριν αναχωρήσουν οι νεκροί για τον κάτω κόσμο στο τέλος των εορτασμών, προσπαθούσαν να πάρουν μερικούς ζωντανούς μαζί τους. Συνεπώς, αν άκουγε κανείς το όνομά του μέσα στη νύχτα, δεν έπρεπε να απαντήσει Οι Lemures ή οι Κήρες μπορούσαν να καλέσουν μόνο μια φορά. Αν όμως απαντούσε, τότε βρισκόταν νεκρός το επόμενο πρωί. Στο τέλος της περιόδου των τριήμερων εορτασμών, κάθε ρωμαϊκή ή ελληνική οικογένεια διοργάνωνε μια τελετή εξορκισμού, για να απελευθερώσει το σπίτι από τις ψυχές των νεκρών και να εξασφαλίσει ευλογία για το επόμενο έτος. Η κεφαλή του οίκου, αφού εξαγνιζόταν, εκτελούσε την τελετή ρίχνοντας σπόρους πίσω του. Είναι πολύ περίεργο το γεγονός ότι αυτού του είδους την τελετή συναντάμε σε μακρινούς λαούς, όπως είναι οι Κινέζοι ή οι Ιάπωνες.

Οι νεκροί λοιπόν έχουν δυνάμεις και σε τούτη την αντίληψη κρύβονται και οι λαϊκές πεποιθήσεις για τις δυνάμεις των βαμπίρ. Οι νεκροί μπορούν να παράγουν καλό και κακό, γεγονός που έχει σημαντική επίπτωση σε ολόκληρη κοινότητα. Η καλοκαγαθία των νεκρών οδηγεί σε καλή συγκομιδή, αφθονία των βροχοπτώσεων, καλούς και πολλούς απογόνους και άλλες γενικότερες ευλογίες. Η μοχθηρία των νεκρών οδηγεί σε θανατικό, σε στειρότητα των γυναικών και της γης, σε φτωχή συγκομιδή, σε θύελλες, σεισμούς και έκλειψη του ήλιου και της σελήνης, με λίγα λόγια σε απορρόφηση της ζωτικής ενέργειας που οδηγεί στην ευημερία.

Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που συμβάλλει στη σύγχρονη έννοια του βαμπίρ είναι η αρχέγονη ένωση του βαμπίρ με τις ιδιότητες του φιδιού ως σύμβολο γονιμότητας και αργότερα ως αντιπροσώπευση του κακού. Το φίδι φαίνεται αθάνατο επειδή αλλάζει το δέρμα του εποχιακά και φαίνεται έτσι να αναγεννιέται κάθε χρόνο, επιστρέφοντας -όπως και το βαμπίρ- εκ νεκρών. Το βαμπίρ θεωρείται όπως και το φίδι υπεύθυνο για τα μετεωρολογικά φαινόμενα. Ως κακόβουλος νεκρός και κάτοχος του κακού ματιού, το βαμπίρ θεωρείται ακόμα και σήμερα στη Ρουμανία αιτία της κακής συγκομιδής και των θυελλών. Επίσης στη Ρουμανία, το βαμπίρ θεωρείται αιτία της έκλειψης -ηλιακής ή σεληνιακής. Άλλοι λαοί, όπως οι Κινέζοι και οι Ιάπωνες θεώρησαν πως η έκλειψη προκαλείται από το φτερωτό φίδι, το δράκοντα, ο οποίος καταβροχθίζει τον ήλιο και το φεγγάρι. Εξαιτίας αυτών των συσχετισμών και της σχέσης τους με τους νεκρούς, το βαμπίρ και το φίδι θεωρήθηκαν συνώνυμα. Η γνώση των αρχαίων λαών για τα βαμπίρ είναι στενά συνδεδεμένη με τη θέση που είχε το φίδι στο λατρευτικό τους υπόβαθρο.


To be continued...

Monday, October 29, 2007

Πόσο ακόμα;;;

Πόσο ακόμα θα γυρνάς στα στέκια εκείνα που σ΄ έχουνε πικράνει
Ανήσυχο μου αλάνι, πότε θα βρεις λιμάνι, τόση ντροπή δεν φτάνει
Το κόλπο αφού δεν πιάνει, ετούτο το σεργιάνι γέμισε μυστικά.

Ψέματα, ανώφελα μπερδέματα, ψεύτικα κανακέματα
Και χρυσά στέμματα φτιαγμένα από χαρτί
Ολόκληρη η Γη γέμισε με γκρεμούς και ρέματα
Κάνε τα πάντα απόψε να θυμίζουνε γιορτή
Γιορτή και πανηγύρι, μην κάνεις το χατίρι
Σ΄ αυτούς που θέλουνε να πιουν του κόσμου όλη τη γύρη
Μοιάζει δειλία η σιωπή μα κι οι φωνές άκου τες γίναν γραφικές
και όσο μένεις έτσι θα είσαι πάντα στο κοστούμι ένας λεκές
και στο χαρτί τους μια μουτζούρα, γυρίζεις σαν τη σβούρα!

Γι αυτό άλλαξε στάση, το σίδερο κολλάει στη βράση
Και πάμε φίλε μου μαζί από μηδενική βάση
Η βολή μας και η βολή τους επιτέλους να χαλάσει
Μπας κι αλλάξει την πορεία της η πλάση.

Πες να πάει να γαμηθεί η κάθε εκδοχή
Που θέλει να κοιμάσαι χωρίς καμιά ενοχή
Να πάει να γαμηθεί, αυτό είναι μια αρχή
Να γίνει η νύχτα μέρα, κουβάρι η κλωστή.

Αγρίμια που σε σκιάζουν στα όνειρα σου
Κερί που λιώνει η ζωή σου τώρα πια
Σημάδι βάζεις για να βρεις τα βήματα σου
Γκρεμός μπροστά σου ένα σάλτο κι άντε γεια
Ανύπαρκτη μου μοιάζει η μορφή σου
Και φοβισμένο σκύλο που εκάνε ζημιά
Κοιμάσαι και ξυπνάς μα η ψυχή σου
Σ΄ ένα κρεβάτι δεμένη με σκοινιά

Πόσο ακόμα θα γυρνάς στα στέκια εκείνα που σ΄ έχουνε πικράνει
Ανήσυχο μου αλάνι, άντε να βρεις λιμάνι, ντροπή να μη σε φτάνει
Θα βγάλουμε φιρμάνι, να πάψουν να σε κυνηγούν νονοί και πολιτσμάνοι.

Κοίτα που φτάνει μια ματιά σου καθαρή για να γίνει η ανατροπή
Πάψε όλα να τα ρίχνεις στην κακή ανατροφή
Και να γίνεσαι τροφή μασημένη για θηρία
Γίνε φίλε μου στροφή στην δική τους την ευθεία
Μην είσαι εύκολη λεία, γίνε η δυσκολία
Σ΄ αυτούς που θέλουν να σε δουν να πέφτεις μ΄ ευκολία.

Δείχνει δειλία, αδιαφορία κι ο φανατισμός δικός τους χορηγός
Δεν γουστάρουνε να είσαι του μυαλού σου ο αρχηγός
Θα ΄σου το'πε ο στρατηγός στη δική σου τη θητεία
Κι ο μεσίτης του Θεού στη μικρή σου ενορία.
Να κι η ετυμηγορία , ένοχος εσύ, αθώα τα θηρία
Γι΄ αυτό μη βάζεις μες στο αίμα σου τούτη την υπνηλία
Που σου φέρνει απραξία, θα ΄σαι πάντα το παιδί που'χει κάνει αταξία

Πες να πάει να γαμηθεί η κάθε εκδοχή...Σ΄ ένα κρεβάτι δεμένη με σκοινιά.
Πόσο ακόμα θα γυρνάς στα στέκια εκείνα...ετούτο το σεργιάνι γέμισε μυστικά.

Μήπως πρέπει να ξυπνήσουμε κάποια στιγμή;;;

Tuesday, October 09, 2007

Πως να πέσετε για ύπνο από τις 23:50...

ή αλλιώς...Πήζω, πήζω, πήζω! (Γι΄αυτό και δεν γράφω!)

Είχα πολλά χρόνια να πέσω για ύπνο από τις 23:50 αλλά χτες δεν άντεχα άλλο...αν θέλετε να κάνετε κι εσείς το ίδιο ακολουθήστε την παρακάτω συνταγή κατά γράμμα.

Υλικά που θα χρειαστείτε για μια βδομάδα:

α)20 ώρες μάθημα σε ένα φροντιστήριο, από τις οποίες...
- 15 ώρες αγγλικά διαφόρων επιπέδων (για να ¨δέσει¨ η συγκεκριμένη συνταγή προτείνω pre-juniors, juniors a/b, Elementary D και 2 τμήματα Advanced)
- 3 ώρες μάθημα σε ένα παιδάκι Δημοτικού για τα μαθήματα του σχολείου
- 2 ώρες με έναν αλλοδαπό που δε μιλάει γρι ελληνικά κι εσείς θέλετε να τον μάθετε.

β)6 ώρες μάθημα για το ECDL

γ)περίπου 2 ώρες την ημέρα μέσα στα μέσα μαζικής μεταφοράς (για την ακρίβεια 2 λεωφορεία)

δ) περίπου 3 ώρες διάβασμα κάθε πρωΐ για να προλάβετε να προετοιμαστείτε για όλα αυτά.

Τέλος, για καλύτερο αποτέλεσμα, μπορείτε να προσθέσετε και ε) λίγες πρωϊνές δουλειές σε ταχυδρομεία, τράπεζες, σούπερ μάρκετ και άλλες δημόσιες (ή μη) υπηρεσίες.

Εκτέλεση (της συνταγής πάντα!)

Τα προστέθετε όλα μαζί σε ένα μεγάλο εβδομαδιαίο μπολ και ανακατεύετε καλά μέχρι να γίνουν μια ομοιογενής και ομοιόμορφη μάζα και μέχρι να πιαστεί το χέρι σας από το ανακάτεμα. Το αποτέλεσμα σίγουρα θα είναι το αναμενόμενο και από τις 10 το βράδυ θα είστε σαν κοτόπουλο και θα σκουντουφλάτε από τη νύστα.

Μετά θα πρέπει να το βάλετε στο ψυγείο μέχρι το τέλος Μαΐου, οπότε και θα είναι έτοιμο και θα μπορείτε να το απολαύσετε ξεκούραστα στο σπίτι σας όλο το καλοκαίρι.

Καλή όρεξη!

Wednesday, September 26, 2007

Ζω ένα δράμα...

Όλα ξεκίνησαν την προηγούμενη Τρίτη...
Η Stefy μου ανακοίνωσε ότι έπιασε δουλειά ως καθηγήτρια πληροφορικής σε ένα φροντιστήριο και θα κάνει μαθήματα για το ECDL...Για όσους δεν το γνωρίζετε αυτό είναι ένα πιστοποιητικό ότι ξέρεις υπολογιστές και συγκεκριμένα τα προγράμματα της Microsoft. Anyway...


Εγώ (η μικρή και αφελής!) που ήθελα από πέρυσι να ξεκινήσω για να πάρω και αυτό το εφόδιο στη ζωή μου, ενθουσιάστηκα...είπα : "Να η ευκαιρία!" Τι καλύτερο από το να κάνω τη δουλειά μου και ταυτόχρονα να έχω και μια καθηγήτρια που ήδη γνωρίζω και συμπαθώ;;; Δυο σε ένα! Και η Stefy (δεν ξαναβάζω link! Θα αναφερθεί πολλές φορές το όνομά σου και δε θέλω να σου κάνω promotion!)φυσικά με παρότρεινε... : "Ναι, έλα, θα είναι καλά και θα έχεις κι εμένα καθηγήτρια!" Χμμμ... από την αρχή βρώμαγε το πράγμα θα μου πείτε και θα έχετε και δίκιο. Αλλά η δίψα μου για μάθηση μου είχε κλείσει τη μύτη και δεν το πήρα πρέφα όταν έπρεπε. Τώρα είναι αργά...

Όπως καταλαβαίνετε πήγα και γράφτηκα στο φροντίστηριο μια μέρα πριν αρχίσουν τα μαθήματα και μάλιστα το κράτησα κρυφό από την Stefy για να της κάνω έκπληξη! Να με δει μπροστά της Φάντη μπαστούνι! (πρώτη φορά γράφω αυτή την έκφραση...αλλά επανέρχομαι στο θέμα μου!)Και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά (για να δείτε τι βλακείες κάνει ένας άνθρωπος στο όνομα της φιλίας!) ΑΠΑΙΤΗΣΑ να μπω στο τμήμα της κυρίας Stefys. Η κοπελιά στη γραμματεία προς στιγμήν κατσούφιασε και με ενημέρωσε οτι το εν λόγω τμήμα (οι υπόλοιποι κακόμοιροι συμμαθητές μου δηλαδή)ήταν ήδη γεμάτο και δε μπορούσε να με βάλει εκεί. Αυτή ήταν μια χαμένη ευκαιρία να γλιτώσω (έπρεπε να το θεωρήσω σημάδι της μοιράς και να αρνηθώ αμέσως) αλλά δυστυχώς μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα όλα ανατράπηκαν...η γραμματέας είχε βρει μια λύση...θα έβγαζε μια κοπέλα που ήθελε να παρακολουθήσει μόνο μια ενότητα και θα έβαζε εμένα! Να μην σας τα πολυλογώ, γράφτηκα και έβαλα και τη γραμματέα στο κόλπο να το κρατήσουμε κρυφό από τη Stefy.

Κι έρχεται η ρημαδιασμένη προηγούμενη Τετάρτη και αφού φεύγω μια ώρα νωρίτερα από τη δουλειά μου (χάνω και το μεροκάματο για το μάθημα!) πάω ωραία και καλά στο φροντιστήριο! Μπαίνω μέσα. Η Stefy, αγχωμένη, ήταν σκυφτή πάνω από το βιβλίο της και μελετούσε τι θα μας παραδώσει. Με απαλά και αθόρυβα βήματα σαν του Τούλη, πλησιάζω από πίσω της και της λέω : "Κυρία, ήρθα για μάθημα!" Εκείνη, πριν ακόμα γυρίσει το κεφάλι, λέει : "Ε, όχι!!!" Ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, δεν θυμάμαι και ακριβώς! Κάθομαι στο διπλανό γραφείο (επειδή είμαι geek και teacher's pet αλλά και για να της συμπαρασταθώ στην αρχή του πρώτου της μαθήματος!) και μετά από λίγα λεπτά ξεκίνησε το μάθημα, αφού μαζεύτηκαν και τα υπόλοιπα θύματα...

Στην αρχή λοιπόν κάτι δεν πήγαινε καλά...η Stefy μίλαγε αλλά εγώ (που ήμουν δίπλα) δεν άκουγα τίποτα. "Μπα, μάλλον δε μιλάει", σκέφτηκα. "Θα τα λέει από μέσα της". Μετά από λίγο κι ενώ έβλεπα τα χείλη της να κουνιούνται λέω : "Βοήθεια, η Stefy χάλασε! Δεν μπορεί να μιλήσει! Αααααααα! Τι να κάνω τώρα;" Αλλά μετά κατάλαβα ότι το μόνο που είχε πάθει ήταν πως από το άγχος η φωνή χανόταν κάπου μέσα της και δεν έβγαινε ποτέ από το στόμα της!!! Κι έτσι αποφάσισα να δράσω...της κάνω νόημα να μιλάει πιο δυνατά.

Όλα καλά μετά. Το μάθημα συνεχίστηκε ομαλά μέχρι που άρχισα να νιώθω άσχημα για κάποιν ανεξήγητο λόγο. Και δεν ήταν επειδή δεν ήξερα το μάθημα, γιατί το πρώτο ήταν γελοίο και τα έκανα όλα πριν ολοκληρώσει τη φράση της! Αλλά με είχε πιάσει ένα άγχος και αποφάσισα να βρω τι το προκαλούσε. Και επειδή ένα από τα πολλά προσόντα μου είναι και η παρατηρητικότητα (λέμε τώρα) σύντομα αντελήφθην ότι η αιτία αυτού του δυσάρεστου συναισθήματος που με διακατείχε ήταν το ξεφύσημα (οοουυυφφφ!) που συνόδευε το τέλος κάθε πρότασης που ξεστόμιζε η καθηγήτρια μου!!! "Πω πω αυτή θα μου μείνει στα χέρια απόψε!" ξανασκέφτομαι. Της ξανακάνω νόημα οτι τα πάει πολύ καλά και να ηρεμήσει!

Μετά από 3 ώρες, και αφού προέκυψαν κάποια μικροπροβλήματα με τους υπολογιστές (ο καθένας έκανε ότι του γούσταρε!), το μάθημα τελείωσε με μεγάλη επιτυχία. Και ΑΝΤΙ να μου πει κι ευχαριστώ για τη συμπαράσταση μου, τι κάνει η κυρία, παρακαλώ;;; Μας δίνει για διάβασμα 1,5 ΟΛΟΚΛΗΡΟ κεφάλαιο. Και 50 σελίδες, μιλάμε! Αααααααα...από τα νεύρα μου έγινα έτσι...


Ευτυχώς που ήταν εύκολα και τα ξεπέταξα τσάκα - τσάκα. Αλλά στο 2ο μάθημα πάλι τα ίδια! Και το 2ο μάθημα δυστυχώς δεν ήταν τόσο εύκολο! Αλλά κι εγώ για αντίποινα της έκανα τη ζωή δύσκολη...είχα σημειώσει απορίες και τη ρώταγα συνέχεια, της έλεγα "αυτό δεν μας το είπες" αν ξέχναγε κάτι και απαίτησα να μας εξετάσει γιατί "τσάμπα διάβασα εγώ;;;" και "πως θα πάρω καλό βαθμό αν δε με εξετάσεις;;;" αλλά εκείνη με αγνόησε γελώντας και συνέχισε το μάθημα. (Για να μη με περάσετε και για σπασικλάκι αυτά δεν τα έλεγα δυνατά για να τα ακούνε όλοι - αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι ίσως θα έπρεπε!!!)Και χθες που υπαινίχθηκα να πάω σινεμά την Πέμπτη (βγαίνει ο Ρατατούλης) τι γυρνάει και μου λέει όλο θράσος;;;; "Την Πέμπτη θα κάτσεις μέσα να διαβάσεις γιατί θα σας βάλω πολλά την Τετάρτη!!!" Άκουσον, άκουσον!!! Φυσικά δεν απάντησα γιατί είμαι μια κυρία και δεν ήθελα να ρίξω το επίπεδο!!!


Αυτά είχα να καταγγείλω και τώρα πάω να διαβάσω γιατί είμαι συνεπής μαθήτρια κι έχω μάθημα το απόγευμα!!! Πάντως η επιστροφή στα θρανία, ως μαθήτρια αυτή τη φορά, είναι πολύ ωραία! Γειά σας!!!

Monday, September 17, 2007

Τι πρωτοτυπία...


που παρουσιάζουν οι εκλογές σε αυτή τη χώρα!


Δηλαδή αυτό το άγχος κάθε φορά αν θα βγει το ΠΑΣΟΚ ή η Ν.Δ. είναι απερίγραπτο!


Και τελικά βγήκε πάλι η Ν.Δ.. Και τι έγινε; Μήπως νομίζει κανείς ότι θα αλλάξει κάτι από δω και πέρα; Γιατί εγώ προσωπικά αμφιβάλλω. Anyway...


Το μόνο που μου άρεσε πάντως χτες ήταν οι ελληνικές ταινίες που προβλήθηκαν «λόγω της ημέρας»...




Περιγράφουν την πολιτική και τους πολιτικούς πολύ παραστατικά και δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα από τότε...ο καθένας κοιτάει τι μπορεί να αρπάξει από όπου φτάνει το χέρι του, αδιαφορούν για τον λαό, ρουσφέτια, σκοπιμότητες κ.τ.λ.. Βέβαια έχουν και το χιούμορ τους και στο τέλος τα πράγματα πάνε καλά και υπουργοί και βουλευτές αποφασίζουν να εργαστούν για το κοινό καλό. Στην πραγματικότητα αυτό σπάνια συμβαίνει, η αλήθεια είναι, εκτός κι αν υπάρξει κάποια φωτεινή εξαίρεση καμιά φορά... Τέλοσπάντων! Αυτά και με τις εκλογές, ας μην επεκταθώ...σε 4 χρόνια πάλι!

Sunday, September 09, 2007

Το πράσινο τέρας της ζήλειας...


και τα Flanimals...




Ποιο θέλετε να είστε;;;

Wednesday, September 05, 2007

Εκλογές ... μετά μουσικής!


Πολιτεύονται και δεν ντρέπονται

Έργα στις οδούς, θέσεις και μισθοί,
αυξήσεις, εντυπώσεις, υποσχέσεις
έρχονται εκλογές
Κάθε τέσσερα χρονάκια
μία Κυριακή πολίτες
κι ό,τι δεν τους είπες
γράψ' το στο ψηφοδέλτιο κι εσύ

Καταναλώνουμε λάφυρα
συζητάμε σε παράθυρα
πολιτευόμαστε άκυρα
για να γίνουν όλα πιο αυστηρά

Γήπεδο και ΚΝΕ και αναρχία και σχολείο
από όλα πέρασες νωρίς και τα παράτησες νωρίς
-Γιατί μπορούσα και χωρίς

Φτιαχτά όλα τα εμπόδια που μπροστά μου βρεθήκαν,
μιλημένοι όλοι εκείνοι που πολλά μ' αρνηθήκαν.
Στημένες καταστάσεις ζούμε χρόνια τώρα.
δε νομίζετε πως έφτασε η ώρα

Γι' αυτό βγείτε στους δρόμους και φωνάξτε και οι άλλοι,
σηκώστε επιτέλους λιγάκι κεφάλι
σ' αυτούς που χρόνια τώρα μας βασανίζουν,
σ' αυτούς που τη τύχη, τη ζωή μας ορίζουν.

Εσύ τους έχεις βάλει εκεί που είναι τώρα
για να ταλαιπωρούν ακόμα αυτή την χώρα.
Εσύ τους ανέχεσαι στα μπαλκόνια
να κελαιδάν όλη την ώρα σαν τ' αηδόνια.

Άλλους η εξουσία, άλλους το χρήμα
σας αρρώστησε και είναι κρίμα.
σκοπός της ζωής σας τώρα μένει
να βλέπετε τον διπλανό σας να πεθαίνει.

Σαν αποτέλεσμα του δικού σας αγώνα
ο πόνος, η φτώχεια, η διχόνοια.
Άνθρωποι μεταξύ τους δε μιλιούνται,
όλοι νοικιάζονται και όλοι πουλιούνται.

Φοβάται ο κόσμος ν' αντιδράσει,
φοβάται να μιλήσει, να σκεφτεί, να δράσει.
Δώσατε εξουσία σ' αυτούς που δε πρέπει,
η γενιά μας δε το επιτρέπει.

Μας πάτε ταξίδι σ' άλλες εποχές,
κάθε φορά που γίνονται εκλογές.
Εκεί που τον καθένα σας συμφέρει,
το μυαλό μας προσπαθεί να φέρει.
Κι η Ελλάδα πονάει και ο ξένος γελάει,
και ας είναι αυτός η αιτία γι' αυτά που περνάει.
ας ευχηθούμε το κακό να μην κρατήσει,
και ας βρεθεί ένας τίμιος την χώρα αυτή να κυβερνήσει.


Να ‘ταν λέει ο κόσμος μια κάλπη
κάθε μέρα και κάτι
να 'χαμε εκλογές,
να ’ταν λέει ο κόσμος μια κάλπη
να ψηφίζαμε αγάπη
και να έβγαινε, δες.

Λέει μιαν αυγή να ξυπνήσεις
και ν’ ακούσεις ειδήσεις
δίχως ένα νεκρό,
λέει να θεσπίσουνε νόμο
και να γίνει το γέλιο
εθνικό ιερό.

Ανθρωπάκι μου μικρό μην περιμένεις ποια εδώ κανείς δεν θα έρθει να μας σώσει,
ένα μονάχα θα σου πω
ό,τι δεν πάρεις μοναχός κανείς
δεν θά ερθει να στο δώσει....
δεν έχω να σου πω ωραία λόγια
έχουνε όλα ειπωθεί χίλιες φορές
ο κόσμος δεν αλλάζει με κουβέντες
δεν άλλαξε ποτέ με προσευχές...


Ο αστυφύλακας ταυτότητα ζητάει, μα εγώ την ψάχνω απ' τα δεκαεννιά.

Χωρίς ταυτότητα νοιώθω κι ας την έχω στη τσέπη μου πάντα.

Χωρίς ταυτότητα δεν μπορείς να ψηφίσεις, σωστά; Μήπως να την έχανα;;;




Wednesday, August 29, 2007

I will not make the same mistakes that you did
I will not let myself cause my heart so much misery
I will not break the way you did, you fell so hard
I've learned the hard way to never let it get that far

Because of you I never stray too far from the sidewalk
Because of you I learned to play on the safe side so I don't get hurt
Because of you I find it hard to trust not only me, but everyone around me
Because of you I am afraid

I lose my way and it's not too long before you point it out
I cannot cry because I know that's weakness in your eyes
I'm forced to fake, a smile, a laugh, every day of my life
My heart can't possibly break when it wasn't even whole to start with

Because of you I never stray too far from the sidewalk
Because of you I learned to play on the safe side so I don't get hurt
Because of you I find it hard to trust not only me, but everyone around me
Because of you I am afraid

I watched you die
I heard you cry
Every night in your sleep
I was so young
You should have known better than to lean on me
You never thought of anyone else
You just saw your pain
And now I cry in the middle of the night for the same damn thing

Because of you I never stray too far from the sidewalk
Because of you I learned to play on the safe side so I don't get hurt
Because of you I tried my hardest just to forget everything
Because of you I don't know how to let anyone else in
Because of you I'm ashamed of my life because it's empty
Because of you I am afraid

Because of you
Because of you



Kelly Clarkson

Friday, August 10, 2007

Τέσσερις κύριοι και μια κυρία...

είναι οι αγαπημένοι μου ηθοποιοί!!!
Βασικά είναι και πολλοί άλλοι ακόμα, Έλληνες και ξένοι, αλλά θα περιοριστώ σε πέντε ξένους σήμερα...
Τι εννοείτε και τι σας νοιάζει εσάς;
Με προσκάλεσε η Ρενάτα να τους πω και γι'αυτό τους λέω!
Μπααααα...πολύ περίεργοι είστε!
Λοιπόν, έχουμε και λέμε...


Julia Roberts


Anthony Hopkins


Morgan Freeman


Johnny Deep
και last but not least...


Hugh Grant

Εντάξει;
Δεν ξέρω ποιούς να προσκαλέσω να παίξουν γιατί όλοι λείπουν!
Θα προσκαλούσα τη Stefy που της αρέσουν τα παιχνιδάκια αλλά κι αυτή λείπει!
Όποιος θέλει ας παίξει λοιπόν!

Saturday, July 28, 2007

Καλοκαιρινές διακοπές....



Καλό καλοκαίρι και καλές διακοπές σε όλους!!!
Να περάσετε όλοι όσο καλύτερα μπορείτε!
Εγώ θα είμαι εδώ (βλέπε φωτό!)...
και αλλού!

Γειάάάάά!!!

Wednesday, July 25, 2007

Το παιχνίδι με τις φράσεις!

Μετά από πρόσκληση του Σκαρθαλιού θα παίξω κι εγώ το παιχνίδι με τις φράσεις...Βασικά ήταν λίγο περίπλοκο να καταλάβω τι ζητούσε ακριβώς αλλά οι οδηγίες ευτυχώς ήταν διαφωτιστικές. Λοιπόν πρέπει να σχολιάσω, να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω με κάποιες φράσεις που ανέφερε το Σκαρθάλι και να προσθέσω και κάποιες δικές μου. Αρχίζω λοιπόν με...

...μια γνωστή φράση που πάσαρε ο συνάδελφος που με κάλεσε να παίξω...δηλαδή το Σκαρθάλι!
Carpe diem!
Και δική μου αγαπημένη φράση που κοσμούσε το βιβλίο των Λατινικών στο Λύκειο καθώς και τα περισσότερα άλλα βιβλία μου! Άδραξε τη μέρα! Seize the Day! Θα συμφωνήσω με το αγαπημένο μου αδελφάκι μου στο "ζήσε το σήμερα". Βασικά το σκέφτομαι όταν είμαι στεναχωρημένη και σκέφτομαι ότι πρέπει να κάνω επειγόντως κάτι για να συνέλθω το γρηγορότερο δυνατόν. Δεν αξίζει να στεναχωριόμαστε για μικρά και ανόητα πράγματα -ειδικά την ώρα που άλλοι άνθρωποι γύρω μας έχουν πραγματικά σοβαρά προβλήματα- και θα πρέπει να απολαμβάνουμε τη ζωή μας όσο περισσότερο μπορούμε καθημερινά.



...μια φράση που έφτιαξε το Σκαρθάλι
Έλεος!
Μου την έχει κολλήσει κι εμένα αυτή τη φράση το Σκαρθάλι και τη λέω όταν ακούω κάτι εξωφρενικό, κουλό, κουφό (ή με κάποιο άλλο σωματικό πρόβλημα τέλος πάντων!) άκυρο, τρελό, χαζό κ.τ.λ..


...μια γνωστή φράση που διάλεξα εγώ
We loved with a love that was more than love.
Μια φράση του Edgar Allan Poe πάνω στην οποία έπεσα πρόσφατα και μου άρεσε πάάάρα πολύ και μου θύμισε δυο άλλες φράσεις που μου αρέσουν επίσης πολύ αλλά δεν ξέρω αν τις έχει πει κάποιος γνωστός "Όταν ξέρεις τους λόγους για τους οποίους αγαπάς τον άλλο, τότε δεν τον αγαπάς πραγματικά" και "Να αγαπάς σαν να μην έχεις πληγωθεί ποτέ".
Πιστεύω ότι οι αυτές οι φράσεις πραγματικά δείχνουν πως θα έπρεπε να είναι η αγάπη.


...μια φράση που έφτιαξα εγώ και θα την πασάρω σε άλλους 5
Αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα
Τη λέω όταν όλα πάνε στραβά κι ανάποδα και θέλω να μου δώσω λίγο κουράγιο ή να εμψυχώσω ένα φίλο. Και στατιστικά να το πάρουμε δε μπορεί δυο μέρες στη σειρά να πηγαίνουν όλα από το κακό στο χειρότερο! Αύριο θα είναι καλύτερα τα πράγματα!!!

Με τη σειρά μου θα προσκαλέσω κι εγώ τους ...
Μπαμπάκη
En vain
Αλεπούδιους
Λέων και
Sofogreg


Τις οδηγίες του παιχνιδιού θα βρείτε στην παρακάτω διεύθυνση...
http://anisixos.blogspot.com/2007/07/blog-post_12.html