Tuesday, January 30, 2007

Δελφίνι, δελφινάκι...

Το post αυτό είναι αφιερώμενο στην κολλητή μου που είναι mad about dolphins για να μάθει κάποια παραπάνω πράγματα!!!


Δελφίνι

Βιολογία
Τα δελφίνια ανήκουν στην τάξη των κητωδών (78 είδη περίπου) όπως και οι συγγενικές τους φάλαινες. Είναι θαλάσσια θηλαστικά, όχι ψάρια. Οι πρόγονοι των σημερινών δελφινιών εμφανίστηκαν πριν από 65.000.000 χρόνια και οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι έχουν εξελιχθεί από τα κρεόδοντα που ήταν χερσαία θηλαστικά και έμοιαζαν με τα σημερινά σαρκοφάγα θηλαστικά της ξηράς που με την πάροδο του χρόνου προσαρμόστηκαν στο υγρό στοιχείο και στο θαλάσσιο περιβάλλον τα τελευταία 45-50 εκατομμύρια χρόνια και έγιναν αμφίβια, προτού εξελιχθούν σε θαλάσσια θηλαστικά. Κάποια είδη δελφινιών μπορούν να ζήσουν μέχρι και 40 χρόνια.

Τα δελφίνια κινούνται στο νερό με τη βοήθεια της δυναμικής ουράς τους . Η δύναμη της ουράς τους, τα κάνει να αναπτύσσουν μεγάλες ταχύτητες μέσα και έξω από το νερό, να κάνουν μεγάλα άλματα, να καταδύονται γρήγορα σε μεγάλα βάθη και να κυνηγούν την τροφή τους. Μερικές φορές η ουρά τους αποτυπώνει και τις διαθέσεις τους αφού όταν δούμε στη θάλασσα ένα δελφίνι να κτυπά με δύναμη την ουρά του στο νερό, τότε είναι ένα σήμα κινδύνου για να προειδοποιήσει το κοπάδι του, ή ένα σήμα ότι ενοχλείται από την παρουσία μας. Τα πλευρικά τους πτερύγια χρησιμεύουν για να μπορούν να κινούνται μέσα στο νερό και να χαϊδεύουν άλλα δελφίνια στις κοινωνικές τους συναναστροφές. Άλλωστε τα δελφίνια συνηθίζουν να κολυμπούν κοντά το ένα με το άλλο και να περιστρέφονται μαζί με αρμονικές κινήσεις.

Τα δόντια τους χρησιμεύουν μόνο για να κρατούν την τροφή τους και όχι για να τη μασήσουν. Στη φύση, όταν βλέπουμε ένα δελφίνι με ανοικτό το στόμα του και να κουνά το κεφάλι του τότε είναι σήμα ενόχλησης και όταν έχει αγριέψει κτυπά μαζί και τα σαγόνια του. Τα δελφίνια διαθέτουν ένα ιδιαίτερα εξελιγμένο αναπνευστικό σύστημα, αφού αναπνέουν από το φυσητήρα (ρουθούνι) που βρίσκεται στο πάνω μέρος του κεφαλιού τους και χρειάζονται λιγότερο από το 1/5 του δευτερολέπτου για να αδειάσουν και να ξαναγεμίσουν με αέρα τους πνεύμονές τους. Ο αέρας που εξέρχεται από το ρουθούνι τους μπορεί να φτάσει και τα 100 χιλμ/ώρα! Το πολύπλοκο νευρικό σύστημα που διαθέτουν και υπάρχει στο φυσητήρα του, προειδοποιεί πότε θα πρέπει να ανοίξει για να αναπνεύσει και πότε θα πρέπει να κλείσει, ώστε να μη διαπεράσει το νερό όταν καταδύονται σε μεγάλα βάθη.

Τα μάτια τους βλέπουν το ίδιο καλά μέσα στο νερό, όσο και έξω από αυτό, ενώ προστατεύονται από τα αιωρούμενα σωματίδια και από την τριβή με το νερό από ένα αδιάβροχο έκκριμα. Τα δελφίνια κοιμούνται αποσπασματικά όταν θελήσουν και επιπλέουν κοντά στην επιφάνεια για να αναδυθούν και να αναπνεύσουν. Ο ύπνος τους είναι ελεγχόμενος εφόσον κοιμάται μονάχα ο μισός εγκέφαλος, ενώ ο υπόλοιπος ελέγχει την αναπνοή του. Ενώ η όσφρησή τους είναι άγνωστη, έχουν εξαιρετικά αναπτυγμένη την αίσθηση της ακοής, πολύ περισσότερο και από την όραση. Τα αυτιά τους είναι δύο μικρές οπές πίσω από το μάτι τους. Το αυτί ενός Ρινοδέλφινου έχει διάμετρο 2-3 χιλιοστά και βάθος 5-6 εκατοστά. Το δέρμα τους είναι λείο, απαλό και ευαίσθητο σαν μετάξι, έτσι ώστε να κολυμπούν γρήγορα μέσα στο νερό.

Καλύπτονται από ένα παχύ στρώμα λίπους, το οποίο προσφέρει μόνωση και βοηθά στην κολύμβηση. Τα θωρακικά πτερύγια βοηθούν επίσης στην κολύμβηση, το ουραίο χρησιμοποιείται για ώθηση, ενώ το ραχιαίο προσφέρει ισορροπία μέσα στο νερό. Είναι πλάσματα θερμόαιμα και διατηρούν σταθερή τη θερμοκρασία του σώματός τους ανεξάρτητα από αυτήν του περιβάλλοντος, όπως και ο άνθρωπος. Το αίμα τους, σε σχέση με το δικό μας, περιέχει ως και 4 φορές περισσότερα ερυθρά αιμοσφαίρια (που κουβαλούν οξυγόνο στα κύτταρα), ενώ αποθηκεύουν οξυγόνο και στους μύες. Αναπνέουν με πνεύμονες. Όμως, χωρίς ιδιαίτερα μεγάλους πνεύμονες, μπορούν να καταδύονται για ασύγκριτα περισσότερο χρόνο απ' όσο εμείς. Είδη όπως το Ρινοδέλφινο μπορεί να καταδυθεί μέχρι και 500 μέτρα. Η γνωστή μας "νόσος των δυτών" τους είναι άγνωστη, αφού τα πλευρά τους μαζεύονται και ανοίγουν, γύρω από τα όργανα, ανάλογα με την πίεση, ενώ η ταχύτητα που αναπτύσσουν μέσα στο νερό είναι παροιμιώδης. Τα δελφίνια είναι εξαιρετικά προικισμένοι κολυμβητές και δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε από τα ψάρια.

Τα δελφίνια είναι τα μόνα ζωά που όπως και ο άνθρωπος κάνουν έρωτα όχι μόνο για να αναπαραχθούν αλλά και επειδή το απολαμβάνουν. Τα δελφίνια έχουν την ικανότητα να γεννούν ένα μωρό κάθε 1-3 χρόνια έπειτα από κύηση 12 μηνών. Ένα νεογέννητο Ρινοδέλφινο έχει μήκος από 90-130 εκατοστά του μέτρου και όταν ενηλικιωθεί θα φθάσει μέχρι τα 4 μέτρα. Το μωρό γεννιέται με την ουρά του, τρέφεται με γάλα και παραμένει με τη μητέρα του από 3 εως 6 χρόνια. Σε αυτή τη διάρκεια οι μητέρες διδάσκουν τα μικρά τους να κυνηγούν για την τροφή τους, να συναναστρέφονται μεταξύ τους και να ζουν ομαδικά. Μετά την ηλικία των πέντε ετών είναι ικανά προς αναπαραγωγή. Έρευνες έχουν αποκαλύψει ότι μόλις γεννηθεί το μωρό η μητέρα εκπέμπει συνεχώς έναν ήχο ώστε να τον καταγράψει ως αποτύπωμα. Αυτός ο ήχος χρησιμεύει έτσι ώστε το νεογνό να τον αναγνωρίζει και να μη χάνεται, ενώ όταν ενηλικιωθεί το μικρό δελφίνι έχει την ικανότητα να τον μετατρέψει σε ένα δικό του αναγνωριστικό σήμα.

Πολύχρονες έρευνες έχουν αποδείξει ότι τα δελφίνια φαίνεται να έχουν αναπτύξει και να διαθέτουν έναν ιδιαίτερο τρόπο επικοινωνίας το οποίο οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει να αποκωδικοποιήσουν. Ολόκληρο το σώμα τους συμπεριφέρεται σαν ένα τεράστιο αυτί, όταν δέχεται ήχους. Στο μεγάλο και καμπύλο μέτωπό τους βρίσκεται το σύστημα ηχοεντοπισμού, ένα είδος σόναρ, με τη βοήθεια του οποίου προσανατολίζονται, εντοπίζουν την τροφή και επικοινωνούν μεταξύ τους. Επίσης, μπορούν και επικοινωνούν με σφυρίγματα, κρότους και ήχους που παράγουν με τα σαγόνια τους. Όταν εκπέμπει ήχους, γίνεται το εξής: οι ήχοι δημιουργούνται μέσα στον εγκέφαλο και περνούν ύστερα μέσα από το ογκώδες μέτωπο, το ονομαζόμενο "πεπόνι", που λειτουργεί όπως ο φακός για το φως, "εστιάζοντας" τους ήχους σε ορισμένες συχνότητες. Από το μέτωπο οι ήχοι "ψεκάζονται" προς όλες τις κατευθύνσεις και όταν χτυπήσουν σε οποιοδήποτε εμπόδιο (άλλο δελφίνι, ψάρια ή βράχια, για παράδειγμα), επιστρέφουν. Από εκεί οι ανακλώμενοι ήχοι περνούν μέσα από το κηρώδες λίπος, που γεμίζει τα κούφια οστά των κάτω σαγονιών. Έτσι, το σήμα ενισχύεται και φτάνει στην άρθρωση του σαγονιού, από όπου μεταβαίνει στο εσωτερικό αυτί και από εκεί στο ακουστικό κέντρο του εγκέφαλου για ανάλυση.

Όταν βρισκόμαστε μέσα στο νερό, μας είναι πολύ δύσκολο να προσδιορίσουμε μια ηχητική πηγή. Τα δελφίνια όμως, εξαιτίας της έντονης ασυμμετρίας του κρανίου τους, γνωρίζουν όχι μόνο από ποια διεύθυνση έρχεται η ηχητική δόνηση, αλλά και από ποια απόσταση. Αυτά τα καταπληκτικά θηλαστικά έχουν τη δυνατότητα να συνομιλούν μεταξύ τους από πολλά χιλιόμετρα μακριά, ενώ όταν ηχοβολίσουν το περιβάλλον τους για τροφή, μαθαίνουν αμέσως π.χ. σε ποια απόσταση βρίσκεται το κοπάδι των ψαριών, τι μέγεθος έχει το καθένα τους, με τι ταχύτητα κινούνται και προς ποια κατεύθυνση. Από κοντινές αποστάσεις οι ηχοβολισμοί τους δρουν και σαν υπερηχογράφημα, δηλ. το ένα δελφίνι μπορεί να δει τα εσωτερικά όργανα του άλλου! Εξαιτίας του σχετικά μικρού μεγέθους τους, συνήθως παράγουν υπέρηχους (ψιλά σφυρίγματα), που ταξιδεύουν συχνά σε αποστάσεις πολλών δεκάδων χιλιόμετρων.

Η "κοινωνία" των δελφινιών. Τα θηλυκά συνήθως παραμένουν στο κοπάδι, ενώ τα αρσενικά πολλές φορές μετακινούνται και σε άλλα κοπάδια. Η κοινωνική οργάνωση των δελφινιών είναι υποδειγματική. Πολλά κοπάδια καθορίζουν την περιοχή που κινούνται και τρέφονται. Συνήθως, ανάλογα και με το είδος, σχηματίζουν οικογενειακές ομάδες, που οι δεσμοί τους διαρκούν ακόμη και για μια ζωή. Οι οικογένειες μιας ευρύτερης περιοχής συχνά αλληλοϋποστηρίζονται, κυρίως όταν υπάρχει κίνδυνος πνιγμού κάποιου μέλους τους, ενώ μερικές φορές βοηθούν και τα κήτη άλλων ειδών. Όταν ένα δελφίνι κινδυνεύει από πνιγμό και είναι ανήμπορο, τα άλλα δελφίνια το βοηθούν στηρίζοντάς το με το σώμα τους ή με το ρύγχος τους στην επιφάνεια για να αναπνεύσει. Τα δελφίνια συνηθίζουν να δημιουργούν "οικογένειες" και να συνενώνονται σε μεγάλα κοπάδια. Οι "οικογένειες" των δελφινιών μπορεί να αριθμούν ακόμη και εκατοντάδες άτομα. Όλα τα κήτη δείχνουν αξιοθαύμαστο αλτρουισμό και ουσιαστικά βοηθούν με αυταπάρνηση άλλα κήτη ή ακόμα και άλλα ζώα με πνεύμονες, για να μην πνιγούν. Είναι πάμπολλες οι αναφορές για διασώσεις ναυαγών ή και πιλότων από αυτά τα θηλαστικά.

Στις ελληνικές θάλασσες απαντώνται εννέα είδη δελφινιών από ένα σύνολο τριάντα δύο ειδών που παρατηρούνται παγκοσμίως. Από αυτά τα πιο συνηθισμένα είναι τέσσερα: το ρινοδέλφινο (Tursiops truncatus), το ζωνοδέλφινο (Stenella coeruleoalba), το κοινό (Delphinus delphis), και με μικρότερη παρουσία το σταχτοδέλφινο (Grampus griseus). Πολύ πιο σπάνια συναντώνται το Μαυροδέλφινο, η Ψευδοόρκα, η Όρκα το Στενόρυγχο δελφίνι και η μικρή Φώκαινα.



Κίνδυνοι - Απειλές
Οι φυσικοί εχθροί των δελφινιών είναι ελάχιστοι. Φυσικοί τους εχθροί είναι οι καρχαρίες και ο άνθρωπος που με ή χωρίς τη θέλησή του τα σκοτώνει ή τα τραυματίζει.

Έχει βρεθεί ότι κάθε μέρα 1-3 δελφίνια πεθαίνουν ή προσαράζουν ζωντανά στις ακτές της Ελλάδας. Οι θλιβερές στατιστικές των τελευταίων 5 χρόνων, μας έχουν δείξει πως πάνω από 350 δελφίνια έχουν βρεθεί νεκρά, σε διάφορες περιοχές. Ο θάνατός τους οφειλόταν κυρίως (95%) σε ανθρωπογενείς αιτίες. Κι όμως τα δελφίνια κινδυνεύουν στη Μεσόγειο καθώς και παγκόσμια εξαιτίας μιας σειράς ανθρώπινων δραστηριοτήτων: από πυροβολισμούς, μαχαιρωμένα ή χτυπημένα από κάποιο αδίστακτο ανθρώπινο χέρι, θανάσιμα τραυματισμένα από προπέλες ταχύπλοων σκαφών και τέλος πανικοβλημένα και προσαραγμένα νεκρά από παρεμβολές στο ηχοεντοπιστικό τους σύστημα.

Η θαλάσσια ρύπανση: Ίσως, ο κυριότερος κίνδυνος για την επιβίωση των κητωδών. Καθώς τα δελφίνια βρίσκονται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας συγκεντρώνουν μεγάλες ποσότητες τοξικών ουσιών στο σώμα τους. Ένα μεγάλο μέρος αυτών περνάει μέσω του θηλασμού και στις επόμενες γενεές. Μερικοί από τους ρυπαντές είναι τόσο τοξικοί ή συγκεντρώνονται σε τόσο μεγάλες ποσότητες που προκαλούν άμεσο θάνατο. Συχνότερα όμως, εξασθενούν τον οργανισμό, προκαλούν επιπλοκές στην αναπαραγωγή, χρόνιες ασθένειες ή δυσλειτουργίες και κατά συνέπεια απειλούν την επιβίωσή των δελφινιών.

Η τυχαία σύλληψή τους σε αλιευτικά εργαλεία: Η χρήση αφρόδιχτων και το λαθραίο ψάρεμα με δυναμίτιδα ευθύνονται για το θάνατο χιλιάδων δελφινιών και άλλων θαλάσσιων θηλαστικών κάθε χρόνο.

Η υπεραλίευση: Η όλο και μεγαλύτερη απαίτηση του ανθρώπου για τροφή από τη θάλασσα έχει σαν αντίκτυπο την εξάντληση των αλιευτικών πόρων, επηρεάζοντας άμεσα την επιβίωση των δελφινιών. Δελφίνια που πιθανά δυσκολεύονται να εντοπίσουν τροφή, έλκονται από τη λεία που είναι παγιδευμένη στα δίχτυα και δημιουργούν συχνά ζημιές στα αλιευτικά εργαλεία με οικονομικό αντίκτυπο στους αλιείς.

Η εσκεμμένη θανάτωσή τους: Η φαλαινοθηρία ξεκίνησε πριν εκατοντάδες χρόνια. Ένα, ένα τα είδη των μεγάλων φαλαινών αλιεύθηκαν σε σημείο να κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Το 1986, μετά από συντονισμένες προσπάθειες πολλών περιβαλλοντικών οργανώσεων συμφωνήθηκε η απαγόρευση της φαλαινοθηρίας. Επίσης, Πολλά είδη δελφινιών αλιεύονται τώρα πιο έντονα σε σχέση με το παρελθόν στην προσπάθεια να αντικατασταθεί το κρέας της φάλαινας στην αγορά, μετά την επίσημη απαγόρευση της φαλαινοθηρίας. Παρόλα αυτά, εκατοντάδες φαλαινών αλιεύονται ακόμα με την δικαιολογία της επιστημονικής έρευνας. Παράλληλα, η ανταγωνιστική σχέση των δελφινιών με τους ψαράδες είναι μια άλλη περίπτωση σκόπιμης θανάτωσης δελφινιών, όπου έχουν αναφερθεί μεμονωμένες περιπτώσεις με χρήση κυνηγετικών όπλων και δηλητηριασμένων ψαριών.

Η υποβάθμιση της παράκτιας ζώνης: Είδη όπως το ρινοδέλφινο, που ζουν σε παράκτιες περιοχές δέχονται άμεσα τις επιπτώσεις της ανεξέλεγκτης ανάπτυξης της παράκτιας ζώνης. Μεγάλα έργα όπως η κατασκευή μεγάλων λιμανιών, ιχθυοκαλλιεργειών και η έντονη ανθρώπινη δραστηριότητα έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην ισορροπία του της παράκτιας οικοσυστήματος.
Η σκόπιμη σύλληψή τους: Πρόβλημα αποτελεί σε διεθνές επίπεδο η σύλληψη δελφινιών, τα οποία στη συνέχεια τίθενται σε καθεστώς αιχμαλωσίας για ποικίλους λόγους (δελφινάρια, στρατιωτικά πειράματα, κ.ά).

Πολλοί θάνατοι δελφινιών θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί εάν υπήρχε σωστή πληροφόρηση ή εάν είχαν μερικοί πολίτες ή φορείς την ευαισθησία να ανατρέξουν σε αυτούς που γνωρίζουν πραγματικά. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πάντοτε πως τα δελφίνια προστατεύονται με νόμους, γιατί είναι απειλούμενα είδη και οποιαδήποτε κακοποίησή τους θεωρείται παράνομη, γι' αυτό είναι καθήκον μας να τα προστατεύσουμε και να τα βοηθήσουμε σε μια δύσκολη κατάσταση.

Μύθοι και πραγματικότητα
"Τα δελφίνια συμβολίζουν την ελευθερία, την χαρά, τη δύναμη, το μεγαλείο της φύσης, την αρμονία και τον αλτρουισμό. Είναι πλάσματα που επικοινωνούν μεταξύ τους με ήχους ενώ χαρακτηρίζονται κοινωνικά πλάσματα προσόν που τον ίδιο τον άνθρωπο πολλές φορές τον έχουν σώσει από βέβαιο πνιγμό. Είναι οι πολύτιμοι Φίλοι μας ... 'Ο Λαός της Θάλασσας' όπως αποκαλούσαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι τα δελφίνια". (Αιμιλία Δρούγα)

Οι αρχαίοι μας πρόγονοι θεωρούσαν το δελφίνι βασιλιά των θαλασσών και σύμβολο του Δελφινίου Απόλλωνα και τον Ποσειδώνα. Φυσικό, λοιπόν, ήταν να δημιουργήσουν διάφορους μύθους σχετικούς με τα δελφίνια, ανάλογα με τις δυνατότητες και τη φαντασία που διέθετε ο καθένας. Κανένα θαλάσσιο ζώο δεν έχει τόσο πολύ απασχολήσει συγγραφείς και ποιητές όσο το δελφίνι.

Σαν σύμβολο των Ολυμπίων θεών είχε πάρει πολύ σημαντική θέση στην αρχαία τέχνη σαν διακοσμητικό μοτίβο ή σαν καλλιτεχνική παράσταση. Γνωστά είναι τα δύο δελφίνια που κοσμούν μια υπέροχη τοιχογραφία στο « Ακρωτήρι» της Θήρας. Όπως επίσης γνωστή είναι η τοιχογραφία των δελφινιών που βρέθηκε στο Μέγαρο της Βασίλισσας στο Ανάκτορο της Κνωσσού. Δελφίνια απεικονίζονταν, ακόμα, σε αρχαία νομίσματα αλλά και σε αγγεία συνδυασμένα με θεϊκές μορφές. Πολλοί ποιητές παλιοί (Πίνδαρος, Αρχίλοχος) αλλά και νέοι, έχουν γράψει για τα δελφίνια όπου φαίνεται η ευφυία τους, η αγάπη τους για τον άνθρωπο και ευγνωμοσύνη για όσους τα ευεργετούν, τα χαριτωμένα τους παιχνίδια και η μανία τους για τη μουσική. Επίσης, σε πάρα πολλούς μύθους, τα δελφίνια αναφέρονται και σαν σωτήρες των ανθρώπων.

Ο ποιητής Αρχίλοχος διηγείται πως μια φορά ο μυθικός, Παριανός ήρωας, ο Κοίρανος ψάρευε κι έπιασε δελφίνια στα δίχτυα του. Φυσικά τα ξανάριξε, αμέσως, στη θάλασσα. Όταν, λοιπόν, κάποτε που ταξίδευε με πλοίο, ναυάγησε, τον έσωσαν τα δελφίνια.

Ένας άλλος μύθος είναι του Αρίωνα που ήταν ποιητής και μουσικός. Ο Αρίων είχε πλουτίσει στην Ιταλία και στη Σικελία κια γύριζε στον Τάραντα μ’ ένα Κορινθιακό πλοίο. Οι ναύτες, όμως, θέλησαν να αρπάξουν τα πλούτη του και ήταν έτοιμοι να τον σκοτώσουν. Τότε εκείνος τους ξέφυγε και για να γλιτώσει, πήδηξε στη θάλασσα. Για καλή του τύχη βρέθηκε εκεί ένα δελφίνι. Ανέβηκε, λοιπόν στη ράχη του κι εκείνο το κουβάλησε κια τον έβγαλε στην ξηρά στον Ταίναρο. Σύμφωνα με τον ιστορικό Ηρόδοτο, τα παλιά χρόνια βρισκόταν εκεί, στον Ταίναρο, το αφιέρωμά του για τη σωτηρία του.

Λέγεται, ακόμα, πως ο Φάλανθος κι ο Τηλέμαχος σώθηκαν από δελφίνι κι ακόμα πως το πτώμα του Ησίοδου, που το είχαν πετάξει στη θάλασσα οι δολοφόνοι του, το έβγαλαν στην ξηρά δελφίνια.

Ο Οππιανός γράφει ότι το μουσικό αίσθημα του δελφινιού είναι πολύ ανεπτυγμένο και ο Πλίνιος αναφέρει πως ένα παιδάκι που έριχνε ψίχουλα σ’ ένα δελφίνι το έκανε να νιώθει τέτοια ευγνωμοσύνη που, κάθε μέρα το έπαιρνε στη ράχη του και το μετέφερε από τη μια άκρη της λίμνης στην άλλη.

Ένας άλλος μύθος ανέφερε πως ο Διόνυσος, κάποτε, ταξίδευε μ’ ένα καράβι. Ενώ, όμως, έπλεαν, για κάποιο λόγο οι ναύτες επαναστάτησαν. Τότε ο θεός, γεμάτος οργή για αυτή τους την πράξη, τους πέταξε στη θάλασσα και τους μεταμόρφωσε σε δελφίνια! Μια τέτοια ωραία παράσταση της μεταμόρφωσης των δελφινιών διεσώθη ανάγλυφο στο χορηγικό μνημείο του Λυσικράτη, το γνωστό μας στην Πλάκα «Φανάρι του Διογένη».

Άλλη εκδοχή είναι αυτή του Ομήρου που αναφέρει ότι οι δελφίνες ήταν Τυρρηνοί ληστές που συνέλαβαν και απήγαγαν με κάποιο ιστιοφόρο τον ωραίο, έφηβο Διόνυσο. Στη διάρκεια, όμως, του ταξιδιού, ένα ιστίο, ξαφνικά, βρέθηκε να είναι τυλιγμένο από αμπελόφυλλα απ’ όπου κρέμονταν τσαμπιά σταφύλια. Και, βέβαια, από τα σταφύλια άρχισε να τρέχει, μέσα στο καράβι, ευωδιαστό κρασί. Ο κυβερνήτης – που υποστήριζε από την αρχή τον Διόνυσο, μετετράπη σε λιοντάρι, οι δε ληστές τόσο τρόμαξαν από το θαύμα που είδαν, που πήδηξαν στη θάλασσα και γίνανε δελφίνια.



Πηγές: WWF και αναζήτηση στο Google.

Saturday, January 27, 2007

The sweetest things!

Απο μικρή μου αρέσει να μαζεύω διάφορα πράγματα που θυμίζουν ευχάριστες περασμένες στιγμές και αποτελούν κάποια απο τα αγαπημένα μου πράγματα...Έτσι, ξεκινώντας απο το Δημοτικό και φτάνοντας μέχρι το Πανεπιστήμιο έχω κρατήσει....

-Γράμματα που αντάλασσα με τις συμμαθήτριες μου. Τότε που τα γράμματα ήταν ακόμα τρόπος επικοινωνίας και δεν είχε ευευρεθεί ακόμα το e-mail. Υπήρχαν κάτι πολύ ωραία αρωματισμένα χαρτιά αλληλογραφίας που λέτε, τα οποία μυρίζουν μέχρι σήμερα, θυμίζοντας μου την αθωότητα εκείνων των χρόνων και τις «αγαπημένες» μου τότε φίλες...με τις περισσότερες χαθήκαμε ως ήταν αναμενόμενο αλλά ευτυχώς με 1-2 είμαστε ακόμα μαζί και αναπολούμε παρέα εκείνα τα χρόνια και τα γράμματα!


Γράμματα και κάρτες!

-Χαρτάκια που στέλναμε με τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες την ώρα του μαθήματος για πολλούς λόγους...επειδή βαριόμασταν, για να κοροιδέψουμε και να πειράξουμε ο ένας τον άλλο, για να «κανονίσουμε» ποιος «θα τα ζητήσει» απο ποια, πως, πότε, που και αν «θα τα φτιάξουν», για να οργανώσουμε την κοπάνα της επόμενης ώρας, για να μας βοηθήσουν στο διαγώνισμα στέλνοντας πίσω το χαρτάκι με την απάντηση ή με τον αριθμό της σελίδας στην οποία βρισκόταν η απάντηση και άλλα τέτοια όμορφα....!

-Αχρησιμοποίητα χαρτιά αλληλογραφίας, κάρτες και τετράδια, εξώφυλλα απο βιβλία διακοσμημένα με στιχάκια και ποιηματάκια και τραγούδια, άπειρα χαρτιά με στίχους απο διάφορα τραγούδια, τις συλλογές μου απο αυτοκόλλητα και σελιδοδείκτες και ολόκληρη τη συλλογή με τις κάρτες του Τιτανικού τότε που είχε κυκλοφορήσει και τη μαζεύαμε μανιωδώς όλα τα κορίτσια!

-4 - 5 τετράδια με αφιερώσεις απο φίλους και συμμαθητές και λευκώματα. Το αγαπημένο μου λεύκωμα είναι αυτό το κοκκινο τετράδιο που είχαμε φτιάξει με τη Σταυρούλα απο την 3η Γυμνασίου και το είχαμε μέχρι και την 3η Λυκείου μέσα στο οποίο έχουν γράψει καμιά 60αριά φίλοι μας και είναι έτοιμο να καταρρεύσει το κακόμοιρο!!!


Το Λεύκωμα!

-Εισητήρια απο τραίνα,πλοία,λεωφορεία, αεροπλάνα με τα οποία έχω πάει εκδρομές και ενημερωτικά φυλλάδια απο μουσεία που έχω επισκευτεί, και απο ταξίδια στο εξωτερικό που έκανα αργότερα.

-Εισητήρια απο συναυλίες, θέατρα, αρχαία θέατρα, κινηματογράφο και λοιπές μορφές τέχνης όπως το Μαύρο Θέατρο της Πράγας και τον David Copperfield που τίμησα πέρυσι με την παρουσία μου.

-Όλες τις σχολικές εργασίες που είχα κάνει με τη βοήθεια και της Composition μαμάς...πολυσέλιδη εργασία για τα αγγλικά με θέμα την κουλτούρα, τα μνημεία και τα αξιοθέτα της Αγγλίας η οποία πήρε 20, πολυσέλιδη επίσης εργασία για το μάθημα της Πληροφορικής με θέμα τους φάρους της Ελλάδας η οποία όπως ήταν φυσικό είχε την ίδια βαθμολογική τύχη με την προηγούμενη εργασία, 3 τεύχη της σχολικής εφημερίδας με όλα τα χειρόγραφα θέματα τα οποία συγκέντρωνα απο τους συμμαθητές αλλά και απο ένα αντίγραφο της εκτυπωμένης μέσω υπολογιστή έκδοσης και άλλες.

-Όλες τις σχολικές φωτογραφίες που βγάζαμε κάθε χρόνο όλη η τάξη μαζί. Βασικά με τις φωτογραφίες έχω ένα κόλλημα και εκτός απο αυτές τις 12 φωτογραφίες έχω και χιλιάδες άλλες...Μέχρι που πριν ένα χρόνο που σταμάτησα να εκτυπώνω και να τις αποθηκεύω στον υπολογιστή τα άλμπουμ είχαν φτάσει τα 29 στον αριθμό. Τώρα με τον υπολογιστή το καλό είναι οτι διαλέγω και εκτυπώνω τις καλύτερες (αυτές που προορίζονται για να κολληθούν στον τοίχο δηλαδή ή να γίνουν μεγέθυνση) και όλες μπορώ να τις βλέπω όποτε θέλω με το πάτημα ενός κουμπιού, δεν ξεθωριάζουν, κάνεις όσο ζουμ θέλεις κ.τ.λ..


Οι φωτογραφίες μου του τοίχου!

-Ευχετήριες κάρτες απο γιορτές, γενέθλια, χριστούγεννα και πάσχα απο φίλους και συγγενείς. Μέχρι και μερικά περιτυλίγματα απο δώρα έχω κρατήσει για να καταλάβετε την κατάσταση μου!!!

-Κάρτες, μικρά δωράκια, γράμματα ή οτιδήποτε άλλο σχετίζεται με παλιούς έρωτες που πάντα θυμάμαι με αγάπη και οχι με πίκρα.

-Το πρώτο μου πάσο και το πρώτο μου φοιτητικό εισητήριο.

-Ελέγχους, βεβαιώσεις σπουδών και πτυχία απο όλες τις τάξεις του σχολείου και απο όλες τις γλώσσες που έκανα (αγγλικά και γαλλικά δηλαδή!)

Όλα αυτά τα ωραία πράγματα τα έχω συνεχώς κάτω απο το γραφείο μου σε ένα ξύλινο κουτί που έβαλα τον πατέρα μου να μου φτιάξει ειδικά για αυτό το σκοπό, πάντα ευκολοπρόσιτο για να μπορώ να το φτάσω και να το αδειάσω στο πάτωμα ή στο κρεβάτι μου ή στον καναπέ όποτε θέλω για να σκαλίσω το παρελθόν και τις αναμνήσεις που μου αφ’ηνουν μια γλυκιά μελαγχολική χαρά αλλά ποτέ μα ποτέ στεναχώρια. Τα παιδικά – μαθητικά μου χρόνια ήταν υπέροχα και δεν θα τα αφήσω ποτέ να ξεχαστούν. Ελπίζω και σε 20-30 χρόνια να νιώθω έτσι και για ο,τι άλλο θα έχει μπει στο -μικρό σε μέγεθος αλλά μεγάλο σε συναισθηματική αξία- μαγικό μου κουτί μέχρι τότε!!!


Το κουτί!

Υ.Γ.:Οι φωτογραφίες είναι ψιλοχάλια λόγω του οτι τραβήχτηκαν μέσω κινητού!

Tuesday, January 23, 2007

Χαμογελάτε για να γίνει μεταδοτικό!


Για να σχηματιστεί ένα χαμόγελο χρειάζεται η λειτουργία 17 μυών…
Φανταστείτε πόσο σημαντικό είναι για να κάνει οργανισμός μας τέτοια διαδικασία!
Γιατί λοιπόν να μη γελάμε? Αφήστε που το γέλιο κάνει καλό και στην υγεία μας…χαρίζει ζωή και άμα έχεις πέσει κάτω και «χτυπιέσαι» κάνεις και κοιλιακούς!!!
Εγώ γενικά είμαι ένα εύθυμο άτομο, πάντα έχω κέφια και καλή διάθεση και γελάω συνεχώς! Χαζοχαρούμενο δηλαδή! Μ’ αρέσει να πειράζω τους άλλους και να τους ξεσηκώνω! Να βγαίνω, να διασκεδάζω, να πηγαίνω βόλτες, εκδρομές και άλλες τέτοιες ευχάριστες δραστηριότητες…
Υπάρχουν βέβαια και μέρες (βασικά συνήθως είναι νύχτες αλλά λέμε τώρα) που χωρίς λόγο και αιτία θέλω να βάλω τα κλάματα,να πέσω στο κρεβάτι και να μη σηκωθώ όλη τη μέρα, να αρχίσω να σπάω ότι βρεθεί μπροστά μου..ευτυχώς που σπάνια βγαίνω εκτός ελέγχου και έχω αυτοσυγκράτηση και δεν το κάνω γιατί αλλιώς δεν θα είχε μείνει τίποτα στο σπίτι! Άλλες μέρες πάλι βαριέμαι τόσο πολύ που δε θέλω να κάνω απολύτως τίποτα -μόνο να κάτσω στον καναπέ και να δω καμιά ταινία τρώγοντας ποπ κορν!- και άλλες που αν δε βγω από το σπίτι νομίζω ότι θα πάθω κάτι! Θα σκάσω στην καλύτερη των περιπτώσεων ή θα βαράω το κεφάλι μου στον τοίχο!
Αναρωτιέμαι πόσα πρόσωπα και πόσες προσωπικότητες μπορεί να έχω και γενικά να έχει ο καθένας από μας; Τη μια μέρα έτσι, την άλλη γιουβέτσι, την άλλη κοκορέτσι!!!
Βασανιστικά άλυτα φιλοσοφικά ερωτήματα πηγαινοέρχονται μέσα στο μυαλό μου…Μήπως έχω διχασμό προσωπικότητας; Ποια είμαι; Που πάω; Τι είναι ο άνθρωπος; Τι είναι ο κάβουρας; Τι είναι το ζουμί του; Πάω να το σκεφτώ λίγο ακόμα…σας αφήνω!!!
Εν τω μεταξύ εσείς αρχίστε να γελάτε περισσότερο καθημερινά! Κάντε τους άλλους να ανησυχούν!!!

Αν μπορούσε ο άνθρωπος να σταματά το χρόνο,
εγώ την ώρα που γελάς θα σταματούσα μόνο...

Sunday, January 21, 2007

Loneliness


Πόσο μόνος μπορεί να νιώθει και να είναι ένας άνθρωπος;
Πόσο μόνος μπορεί να νιώθει και να είναι μέσα στην ίδια του την οικογένεια;
Πόσο μόνος μπορεί να νιώθει και να είναι όταν βρίσκεται με φίλους;
Πόσο μόνος μπορεί να νιώθει και να είναι όταν έχει (όχι πάντα) έναν άνθρωπο δίπλα του;
Πολύ; Λίγο; Τι του λείπει; Είναι ή νιώθει μόνος; Δεν ξέρω.

Saturday, January 20, 2007

Ο Πολεμιστής του Φωτός...

Έχει περάσει πολλά.
Συνεχίζει να περνάει πολλά…και δύσκολα μερικές φορές.
Αλλά ποτέ δεν εγκαταλείπει, δεν το βάζει κάτω, δεν σκύβει το κεφάλι, παλεύει, πολεμάει.
Πολεμάει κι έχει όπλα πανίσχυρα…την ελπίδα, το χαμόγελο, την αγάπη, τη λάμψη στα μάτια, τη σπίθα στην καρδιά…όπλα που τόσο απλόχερα πάντα χαρίζει και μοιράζει. Αλλά τα παίρνει και πίσω. Όλα αυτά είναι ταυτόχρονα και τα καλύτερα φάρμακα...για όλα…Αν ξέρεις να δίνεις και να τα εισπράττεις αυτά τότε έχεις πιάσει το νόημα της ζωής…Για αυτά αξίζει να πολεμάει κανείς.
Είναι ένας ευγενικός πολεμιστής.
Δεν γνωριζόμαστε καιρό πολύ…αλλά σαν από παλιά.
(Θέλω να) Είσαι καλά. Σε φιλώ γλυκά.

Wednesday, January 17, 2007

Τα Χρονικά Του Σκότους...


Την Παρασκευή που μας πέρασε έκανα κάτι που κάνω πλέον 3 μόνο φορές το χρόνο…Φλεβάρη, Ιούνιο και Σεπτέμβρη! Πήγα στη σχολή μου (Τι πήγα δηλαδή; Μια ώρα διαδρομή θεωρείται ταξίδι!) για να πάρω το φρεσκοαναρτηθέν πρόγραμμα της εξεταστικής! Εγώ είχα αρχίσει να βαριέμαι ήδη από την είσοδο μου στο 1ο λεωφορείο γιατί και μόνο στη σκέψη ότι θα έπρεπε να γράψω το πρόγραμμα για τα 18 μαθήματα που είχα δηλώσει την προηγούμενη βδομάδα κρίση, με έπιανε κρίση, που λέει και ο Μακρόπουλος ! (Ναι, τόσα δήλωσα γιατί είμαι και επί πτυχίω τρομάρα μου! Μήπως τελειώσουν κάποια στγμή! )

Βέβαια, σκεφτόμουν ότι δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερα από την προηγούμενη Τετάρτη γιατί τότε είχα αναγκαστεί να γράψω με τα ωραία μου χεράκια την ύλη, το ποια βιβλία έπρεπε να πάρω και τα βιβλιοπωλεία από τα οποία θα τα έπερνα! Και σας πληροφορώ ότι το να κάνεις πάνω κάτω τις σκάλες και να στήνεσαι έξω από τα γραφεία των καθηγητών για να τα σημειώσεις όλα αυτά δεν είναι εύκολη υπόθεση!

Τέλος πάντων…μετά από πολλή ώρα και αφού άκουσα καμιά 40ριά τραγούδια στο mp3 player για να αντέξω την ελεεινή κίνηση στους δρόμους της Αθήνας, έφτασα στη σχολή! Εκεί έγιναν δύο πράγματα…ένα ευχάριστο κι ένα δυσάρεστο! Το ευχάριστο ήταν ότι η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ (Σε αυτό το σημείο θέλω να ανοίξω μια παρένθεση και να δηλώσω κατηγορηματικά τα εξής…Όχι εγώ και η Στέφυ δεν είμαστε βρωμοδαπιτάκια όπως σπεύσατε να μας χαρακτηρίστε μερικέςμερικές αλλά τι να κάνουμε που μόνο αυτή η συγκεκριμένη φοιτητική παράταξη ασχολείται με τα ουσιαστικά θέματα της σχολής και βοηθάει πρακτικά τους φοιτητές;;; Να μην το εκμεταλλευτούμε;;; Κλείνει η παρένθεση.) είχε φωτοτυπήσει το πρόγραμμα όλων των εξαμήνων και το μοίραζε στα τραπεζάκια της οπότε θα γλίτωνα το γράψιμο και επίσης σημειώσεις και ενδεικτικά θέματα για όλα τα μαθήματα! YES, YES, YES σκέφτομαι όπως ο τύπος με το αμάξι στην διαφήμιση που του ήρθε η βενζίνη από το πουθενά!!! Μετά όμως το χαμόγελο πάγωσε στα χείλη μου γιατί είδα και το δυσάρεστο…η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ είχε φωτοτυπήσει και μοίραζε στα τραπεζάκια της και την ύλη των μαθημάτων όλων των εξαμήνων και το ποια βιβλία έπρεπε να πάρουν για κάθε μάθημα και τα βιβλιοπωλεία από τα οποία θα τα έπαιρναν, δουλειά την οποία εγώ είχα κάνει χειρονακτικά λίγες μέρες πριν χαραμίζοντας δυο ώρες από τον πολύτιμο χρόνο μου!!! Κρίση, με ξαναπιάνει κρίση!!! Τέλος πάντων…πήρα μια απ’ όλα στα γρήγορα (σαν σουβλάκι ένα πράγμα) και σε 2 λεπτά ξανακατέβαινα τις σκάλες για να πάω να ξαναπάρω το 220 για το μακρύ ταξίδι της επιστροφής!!!

Το Σάββατο το βράδυ, αφού επέστρεψα στις 3 από τη βραδινή μου έξοδο μετά των 2 κολλητών μου δε νύσταζα ως συνήθως! Τέτοιες ώρες έχω αϋπνίες! Το βιολογικό μου ρολόι έχει απορυθμιστεί πλήρως λέμε! Αφού μιλάω λίγο με ένα φίλο μου στον messenger αναρωτιέμαι λοιπόν τι να κάνω, τι να κάνω;;; Στο τέλος το βρήκα…θα κάτσω να δω πως έχει το πρόγραμμα της εξεταστικής μου, να δω πότε αρχίζω, με ποια σειρά δίνω τα μαθήματα, αν μου λείπει τίποτα (ημερομηνίες, ώρες, βιβλία, ύλη κ.τ.λ.) για να πάω από Δευτέρα να τα πάρω κι αυτά να ξεμπερδεύω και να ξεκινήσω διάβασμα με το καλό σιγά – σιγά! Με τα πολλά διαπιστώνω ότι με το ξεκίνημα της καινούριας βδομάδας έχω να γυρίσω όλο το κέντρο της Αθήνας και όλα τα γραφεία (κάποια από τα βιβλία που μοιράζονταν εντός σχολής στα γραφεία των καθηγητών) της Θεολογικής (ναι, σε αυτή την υπέροχη σχολή είχα την τύχη να περάσω – ξέχασα να το αναφέρω!!!) για να πάρω όσα βιβλία δεν είχα! Οπλίζομαι λοιπόν με υπομονή, βάζω και το mp3 player να φορτίσει για να είναι ετοιμοπόλεμο τη Δευτέρα και πάω για νάνι στις 5!!!

Την Κυριακή δεν ασχολήθηκα καθόλου με το θέμα και πέρασα ένα ευχάριστο απόγευμα - βράδυ με μερικά αγαπημένα πρόσωπα. Κάπου εκεί ήταν και κάποιοι άλλοι τους οποίους δεν είδα σχεδόν καθόλου γιατί ήταν «απασχολημένοι» . Τελικά γύρισα σπιτάκι μου και πήγα ανανεωμένη για ύπνο στις 3.

Και μετά από λίγες ώρες ο Θεός ξημέρωσε τη Δευτέρα και το ξυπνητήρι στο κινητό μου βοήθησε για να το καταλάβω! Σηκώνομαι λοιπόν ωραία και καλά στις 08:30 (βαθιά χαράματα για μένα) ,ντύνομαι, πλένω τη μάπα μου, χτενίζομαι κατευθύνομαι προς την κουζίνα όπου άρχισα να βρίζω γιατί την Κυριακή το βράδυ δεν σκέφτηκα να αγοράσω γάλα και δεν είχα που να βάλω τα δημητριακά για να φάω το δυναμωτικό μου πρωινό χωρίς το οποίο δεν ανοίγει το μάτι!!! Βάζω λοιπόν παλτό, γαντάκια και κασκόλ που μου έχουν κάνει δώρα, καλωδιώνομαι με το mp3 player, ανοίγω την πόρτα και πάω στο περίπτερο απ’ όπου προμηθεύομαι εισιτήρια, κρουασάν και νερό! Περιμένω στη στάση, έρχεται το τρόλεϊ, μπαίνω, κάθομαι και φτάνω στην σχολή μου κάποια στιγμή.

Πάω λοιπόν να πάρω τα βιβλία και με πιάσανε και τα νεύρα μου…
Απαντήσεις που πήρα από όσους ήταν στα γραφεία τους:
1) «Τα συγγράμματα έχουν τελειώσει…»
2) «Καθυστέρησε η παράδοση τους…»
3) «Έλα να τα πάρεις στο τέλος της άλλης βδομάδας – αρχή της μεθεπόμενης, κατά τις 20 του μήνα τέλος πάντων!!!» Εγώ λέω να έρθω μετά την εξεταστική καλύτερα να μην τους κουράζω κιόλας τους ανθρώπους να ψάχνουν να βρίσκουν τα βιβλία και αγχωθούν!!!
4) «Ο καθηγητής θα δώσει βιβλία μόνο την τάδε μέρα μετά το μάθημά του…» Εγώ που εκείνη την ώρα δουλέυω δηλαδή, δεν θα πάρω βιβλία…είναι τόσο απλό!!!
5) «Θα βγει ανακοίνωση για το πότε και από πού θα πάρετε τα βιβλία...» Ρωτάω εγώ : «Πότε;» Απάντηση 2: «Δεν ξέρουμε ακόμα…» Τι ήθελα και ρώτησα…
6)Υπήρχε βέβαια και περίπτωση που δεν πήρα καν απάντηση…ανακοίνωση λέει : «Το φάκελο και το βιβλίο για το τάδε μάθημα θα τα παραλάβετε από το γραφείο του καθηγητή μέρα Δε-Τε-Πα και ώρα 10-12!» Έλα όμως που πολύ απλά ο βλάκας ο καθηγητής δεν ήταν εκεί!!! Τι λες άνθρωπε μου ότι θα είσαι αφού δεν είσαι;;; Για να εκνευρίζομαι εγώ πρωϊνιάτικα;;;

Έλεος με αυτή την ανοργανωσιά στα ελληνικά πανεπιστήμια!!! Έχει φτάσει στο έσχατο σημείο πλέον!

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά κλείστηκα και στο ασανσέρ!!! Ευτυχώς που είχα στο κινητό μου το τηλέφωνο της γραμματείας και στείλανε έναν καλό κυριούλη μετά απο 5 λεπτά και μου άνοιξε! Ευτυχώς πάλι που ο εκατονταετής ανελκυστήρας έμεινε μόλις ξεκίνησε -δεν είχε φτάσει ούτε στον 1ο όροφο- και έβλεπα τη μισή πόρτα απο οπου και πήδηξα κάτω!!! Ααααααααααα...ευτυχώς που απο μικρή έχω καλή ανατροφή και δεν βρίζω (σε αντίθεση με το Σκαρθάλι που βρίζει πρωί-μεσημέρι-απόγευμα-βράδυ-ακόμα κι όταν κοιμάται!!!) γιατί αλλιώς τα Θεία θαέίχαν ακούσει τα άπαντα εκείνη τη μέρα μέσα στο χώρο τους κιόλας!!! Λέω άντε να δώ τι άλλο θα πάθω σήμερα και συνεχίζω ακάθεκτη με ψηλά το κεφάλι!!!

Αλλά και στα βιβλιοπωλεία στο κέντρο της Αθήνας που πήγα μετά η κατάσταση δεν ήταν καλύτερη και οι παραπάνω απαντήσεις 1-3 ήταν κοινές…Με τα πολλά γύρισα σπίτι μου με 6 μόνο βιβλία μετά από 4 ώρες…
Την Τετάρτη (σήμερα) η ίδια ταινία παίχτηκε σε επανάληψη…αυτή τη φορά κράτησε 2 ώρες και επέστρεψα στην οικία μου με άλλα 5 βιβλία…
Από την άλλη βδομάδα θα επαναληφθεί γιατί μου λείπουν ακόμα 12 βιβλία εκ των οποίων τα 2 πρέπει να τα παραλάβω από τη Φιλοσοφική Σχολή! (Δε μου φτάνανε όλα τα’ άλλα δηλαδή πρέπει να μάθω και πως πάνε στη Φιλοσοφική τώρα…)

Ελπίζω τουλάχιστον να περάσω κανένα μάθημα…να μην πάει τζάμπα και το τρέξιμο δηλαδή όχι τίποτα άλλο!!! Από 1 έως 27 Φλεβάρη διαρκεί η εξεταστική…αν δεν λιώσω στο διάβασμα θα έχετε νέα μου σύντομα αλλιώς προς το τέλος του μήνα…
Και επειδή το θέμα των εξετάσεων είναι επίκαιρο ακολουθούν μερικές συμβουλές για να γράφουμε όλοι σωστά και αξιόλογα γραπτά! Διαβάστε και ακολουθήστε πιστά τον κατάλογο με τις συμβουλές και η επιτυχία είναι δεδομένη!


1. Μην γενικεύεις ποτέ.
2. Να είσαι περίπου ακριβής.
3. Τα σχόλια σε παρένθεση (παρόλο που είναι ουσιώδη μερικές φορές) να
αποφεύγονται.
4. Απόφευγε τα κλισέ όπως ο διάoλος το λιβάνι.
5. Μην χρησιμοποιείς συντομογραφίες κλπ.
6. Ξένες λέξεις δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται de facto.
7. Μη βάζεις ποτέ αποφθέγματα. 'Όπως είχε πει και ο Ράλφ 'Εμερσον
κάποτε: "Σιχαίνομαι τα αποφθέγματα: μίλα μου με δικά σου
λόγια".
8. Οι συγκρίσεις είναι τόσο κακές όσο και τα κλισέ σε μια έκθεση.
9. Μην είσαι φλύαρος. Μην χρησιμοποιείς παραπάνω λέξεις από όσες
είναι απαραίτητες. Είναι υπερβολικό και δείχνεις ότι το
παρακάνεις χρησιμοποιώντας πολλές λέξεις που σε άλλη περίπτωση θα
σου ήταν άχρηστες καθώς με λιγότερες θα μπορούσες να είχες
περιγράψει το ίδιο καλά αυτό που θα ήθελες να πεις.
10. Μη χρησιμοποιείς φράσεις αποτελούμενες από μία μόνο λέξη. Ποτέ.
11. Η υπερβολή είναι ένα εκατομμύριο φορές χειρότερη από κάθε άλλο
νοηματικό λάθος.
12. Ποιός χρειάζεται ρητορικές ερωτήσεις;
13. Η παθητική φωνή πρέπει να αποφεύγεται.
14. Και ποτέ μην ξεκινάς μια πρόταση με ένα σύνδεσμο.

Καλά κουράγια σε όλους τους συμπάσχοντες φοιτητές και καλή επιτυχία!!!
Και μην ξεχνάτε…Το Πανεπιστήμιο δεν βγαίνει δίχως αντιγραφή!!!

Saturday, January 13, 2007

Εγώ από σένα θέλω μόνο μια εκδρομή...

Η αγαπημένη μου μητέρα, μανούλα, μαμά, μάνα, μαμί πήγε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ για ύπνο κι έτσι βρήκα κι εγώ λίγο χρόνο να ανεβάσω κανένα ποστάκι! Κάθομαι μπροστά στο pc και το θέμα για το οποίο αποφάσισα τελικά να γράψω απόψε είναι οι μικρές αλλά λατρεμένες αποδράσεις που κάνω κάθε τόσο απο την Αθήνα και τις ρουτίνες που σχετίζονται με αυτήν! Όπως λοιπόν καταλαβαίνετε -δύσκολα είναι η αλήθεια!- και απο τον τίτλο το θέμα μου είναι εκδρομές...Όλοι έτοιμοι; Φύγαμε!

Ένα από τα πράγματα που μου αρέσει πάρα πολύ είναι να ταξιδεύω και να πηγαίνω εκδρομούλες. Σημασία δεν έχει το που θα πάω, ο προορισμός. Ούτε το μέσο έχει σημασία,μπορεί να είναι αμάξι, τραίνο, πλοίο, αεροπλάνο. Σημασία έχει η διαδρομή, το ταξίδι, οι εικόνες , τα τοπία που περνάω, οι δρόμοι που προσπερνάω, ό,τι βλέπω, ό,τι ακούω, ό,τι μυρίζω. Ειδικά μου αρέσει πολύ να είμαι νύχτα μες στο αμάξι (ποτέ δεν είναι δικό μου βέβαια, εγώ απολαμβάνω τη διαδρομή από τη θέση του συνοδηγού συνήθως!) και να πηγαίνω όπου να είναι. Μου αρέσει να βλέπω τα φωτάκια από τα μπροστινά αμάξια (ειδικά άμα έχει και κίνηση ακόμα πιο ωραία! Ο οδηγός δεν χαίρεται εξίσου βεβαίως!), τα σχήματα που παίρνουν τα σύννεφα, τα βουνά, τους λόφους, τα λαγκάδια, τα δέντρα, τα λουλούδια, τις λίμνες, τα ποτάμια (λέμε τώρα – όσα δεν έχουν ξεραθεί ακόμα εννοώ!), γέφυρες, καινούριους δρόμους και τούνελ και τα λοιπά αρχιτεκτονικά επιτεύγματα της χώρας μας!!!

Αλλά πάνω απ’ όλα μου αρέσει η θάλασσα…να κολυμπάω, να ταξιδεύω πάνω της ή να τη βλέπω από το αμάξι να απλώνεται μπροστά ή δίπλα μου ή απλά να την κοιτάω καθισμένη στην παραλία, χαράματα ή σούρουπο, καταμεσήμερο ή βράδυ, χειμώνα ή καλοκαίρι, με αέρα ή χωρίς, ήρεμη ή αφρισμένη από μεγάλα ή μικρά κύματα. Με ηρεμεί και με ταξιδεύει –κυριολεκτικά και μεταφορικά- και με μαγεύει το χρώμα της που αντανακλά τον ουρανό ή όταν γίνεται υπέροχα μοβ – ροζ - πορτοκαλί καθώς δύει μέσα της ο ήλιος …(Πολύ ποιητικά τα λέω σήμερα! Κάτι μου συμβαίνει!) Τέλος πάντων, αυτό που θέλω να πω εν ολίγοις (γιατί όλοι ξέρετε ότι δε μου αρέσει να πολυλογώ και να μακρηγορώ αναίτια!) είναι ότι μπορώ να κάθομαι να την χαζεύω σαν υπνωτισμένη με τις ώρες! Αυτό πρέπει να οφείλεται (γιατί το έχω ψάξει το θέμα, μη νομίζετε!) στο ότι πολλές όμορφες στιγμές της ζωής μου είναι συνδεδεμένες με το υγρό στοιχείο…ψάρεμα τις πρώτες πρωινές ώρες όταν ήμουν μικρή beach parties, βραδινά μπάνια, άναμμα φωτιών και κατανάλωση μπυρών και σουβλακίων όταν μεγάλωσα, water sports που μου αρέσουν απίστευτα και τρελά τρελά γέλια, άπειρες πλάκες με παρέες σε παραλίες σε παραλίες κοντινές ή μακρινές!!! Αυτά για τη θάλασσα και συνεχίζω…

Όταν δε έχω και καλή παρέα το ταξίδι γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον, πιο όμορφο και πιο ευχάριστο. Ε, γιατί αλλιώς δεν αξίζει το ταξίδι θα μου πείτε και θα έχετε και δίκιο! Με την παρέα μου λοιπόν –που οι συνταξιδιώτες συχνά αλλάζουν αλλά που στο 90% των εκδρομών στο σχηματισμό της συμπεριλαμβάνεται ένα standard άτομο το οποίο συνήθως δεν αποχωρίζομαι- μιλάμε, ακούμε τη μουσική που μας αρέσει, κάνουμε τις πλάκες μας, εγώ όλο και κάτι μασουλάω ή πρήζω τους υπόλοιπους να σταματήσουμε κάπου για φαγητό, κουτσομπολεύουμε και γελάμε, γελάμε, γελάμε… Αγαπημένοι προορισμοί της περσινής χρονιάς ήταν η Αράχωβα, η Πάτρα (πολιτιστική πρωτεύουσα 2006), η Νάξος, η συμπρωτεύουσα, η Επίδαυρος και το Ναύπλιο και άλλοι αλλά ειδικά οι προηγούμενοι ήταν αυτοί που πέρασα πιο ωραία το 2006! Τη φετινή εκδρομική χρονιά την εγκαινίασα από το προηγούμενο κιόλας σαββατοκύριακο (το πρώτο της χρονιάς για να ξεκινήσει καλά ο χρόνος!) πηγαίνοντας στην Εύβοια! Άντε και εις πολλά μέλλοντα ταξιδάκια μου εύχομαι για το 2007 με καλή παρέα πάντα και ας ελπίσουμε ότι θα καταφέρω να βρεθώ και εκτός συνόρων γιατί έχω καιρό!!!

Ακολουθούν μερικές απο τις αγαπήμενες μου φωτογραφίες τις οποίες έχω τραβήξει με τα χεράκια μου απο διάφορες επισκέψεις σε διάφορα μέρη...Απολαύστε τες μαζί μου!
Και όσοι αυτή την περασμένη ώρα θα θέλατε να είστε κάπου αλλού, να ξεφύγετε (όπως κι εγώ)κάντε κλικ και μετά κλείστε τα μάτια για να ακούσετε το τραγούδι της Αρλέτας, ένα απο τα πιο αγαπημένα μου...

Υ.γ.: Πρόσκληση για post στο προαναφερθέν άτομο…γράψε σκηνικά που έχουμε κάνει σε εκδρομές για να γελάσουμε λίγο…ενδεικτικά αναφέρω “κωδικοποιημένα” τα παρακάτω θέματα για να περιγράψεις αναλυτικά με το καυστικό σου χιούμορ: 1)το οδικό δίκτυο της Κερκίνης, 2)Κορινθία και στρουμφάκια, 3)Νάξος και διάλογος για υπάλληλο στα surf και ότι άλλο θυμηθείς γιατί εγώ έχω και το γνωστό Alzheimer!!!


Ωραίο δεντράκι στην Επίδαυρο...


Εξοτικό τοπίο με φοίνικες, φωτογραφία τραβηγμένη στη Νέα Μάκρη...


Αφρισμένα νερά, φωτογραφία από το καράβι, κατευθυνόμενη προς Σύρο...


Φωτογραφία από κάποια παραλία της Σύρου, το όνομα μου διαφεύγει...


Θέα του Ναυπλίου από το κάστρο...


Φωτό τραβηγμένη στη Νάξο, μέσα απο το αμάξι καθ'οδόν για κάπου...


Δειλινό στη Νάξο...


Νάξος again...


Ένα ροζ συννεφάκι που μου άρεσε...


Ανατολή αυγουστιάτικης μέρας στο Κατάκολο...


Κατάκολο ξανά...

Καλημέρες...

Monday, January 08, 2007

Μαθήματα ζωής!!!




1)Περί έρωτα

Έξυπνος άνδρας + έξυπνη γυναίκα = ειδύλλιο
Έξυπνος άνδρας + χαζή γυναίκα = δεσμός
Χαζός άνδρας + έξυπνη γυναίκα = γάμος
Χαζός άνδρας + χαζή γυναίκα = εγκυμοσύνη

2)Περί αγοράς

Ένας άνδρας πληρώνει € 2 για ένα αντικείμενο που χρειάζεται και κοστίζει € 1.
Μια γυναίκα πληρώνει € 1 γιαένα αντικείμενο που δε χρειάζεται και κοστίζει € 2.

Πόρισμα:
Μια γυναίκα ανησυχεί για το μέλλον μέχρι να βρει σύζυγο.
Ένας άντρας ποτέ δεν ανησυχεί για το μέλλον, παρά μόνο όταν βρει σύζυγο.

Γενίκευση:
Επιτυχημένος άνδρας είναι εκείνος που βγάζει περισσότερα απ' όσα μπορεί να ξοδέψει η γυναίκα του.
Επιτυχημένη γυναίκα είναι κάποια που μπορεί να βρει έναν τέτοιο άντρα.


3)Περί ευτυχίας

Για να είσαι ευτυχισμένη μ' έναν άντρα, πρέπει να τον αγαπάς πολύ και να τον καταλαβαίνεις λίγο.
Για να είσαι ευτυχισμένος με μια γυναίκα, πρέπει να την αγαπάς πολύ και να μην προσπαθείς να την καταλάβεις καθόλου.

4)Περί αλλαγών

Μια γυναίκα παντρεύεται κάποιον ελπίζοντας πως θα τον αλλάξει, αλλά αυτός δεν αλλάζει.
Ένας άντρας παντρεύεται μια γυναίκα ελπίζοντας πως αυτή δε θ' αλλάξει, αλλά εκείνη αλλάζει!

5)Περί διαλόγων

Μια γυναίκα έχει την τελευταία λέξη στον καυγά.
Γενίκευση: Ό,τι πει ένας άνδρας μετά την τελευταία λέξη, είναι η απαρχή ενός νέου καυγά.

Αυτά τα λίγα για να ξέρετε όλοι πως πρέπει να αντιμετωπίζετε το έταιρον σας ήμισι απο δω και πέρα!!! Ελπίζω να πιάσουν τόπο!

Saturday, January 06, 2007

Είναι δυνατόν;;;


Είναι κάποιες μέρες που ξυπνάω και σιγά – σιγά όλα παίρνουν μια τροπή από το χάλια έως το τελείως χάλια…απλά πράγματα που όταν όμως μαζεύονται πολλά μαζί σου σπάνε τα νεύρα και θέλω απλά να πάω να κουκουλωθώ στο κρεβάτι μου και να κάτσω εκεί μέχρι να ξημερώσει η επόμενη μέρα που…καλώς εχόντων των πραγμάτων το σύμπαν δεν θα ξανασυνωμοτήσει εναντίον μου! Αναρωτιέμαι, γιατί όλες οι θεωρίες του Νόμου του Μέρφυ να εφαρμοστούν πάνω μου σε μία και μόνο μέρα; Γιατί, γιατί;;; Ακολουθούν μερικά παραδείγματα που εφαρμόζονται άνετα στον καθένα από σας και μπορεί να σας συμβαίνουν και πολύ συχνά μάλιστα…

1. Η τσέπη στην οποία έχεις τα κλειδιά σου είναι πάντα στην ίδια πλευρά με το χέρι που κρατάει τις σακούλες (που συνήθως κοντεύει να σου κοπεί το αίμα από τα δάχτυλα από το βάρος).

2. Αν ετοιμάζεσαι να φύγεις από το σπίτι και δεν μπορείς να βρεις τα κλειδιά σου ή οτιδήποτε άλλο, σταμάτα να ψάχνεις. Αν σταματήσεις αμέσως να ψάχνεις υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να τα βρεις τυχαία, αλλιώς ματαιοπονείς.

3. Μόλις βρεις την σωστή θέση για ύπνο, πρέπει να πας στην τουαλέτα.

4. Όταν κάποιος σου κρατάει την πόρτα μέχρι να φτάσεις κι εσύ στην είσοδο του κτιρίου, είναι πάντα αρκετά κοντά για να αρχίσεις να τρέχεις και αρκετά μακριά για να μην τον τσαντίσεις αν δεν τρέξεις.

5. Η φλυαρία του ταξιτζή, είναι ευθέως ανάλογη του μεγέθους της διαδρομής και της διάθεσης σου.

6. Ο χρόνος που μεσολαβεί από τη στιγμή που ανάβεις τσιγάρο σε ένα εστιατόριο μέχρι τη στιγμή που έρχεται η παραγγελία, μετριέται σε nanosecond.

7. Όταν γράφεις εξετάσεις θα έχεις παρατηρήσει ότι πολλές φορές σου συμβαίνει να ξέρεις την απάντηση αλλά να "κολλάς" σε μια συγκεκριμένη λέξη. Σταμάτα να την ψάχνεις, δεν πρόκειται να την βρεις, παρά μόνο όταν βγεις από την αίθουσα και αρχίσεις να βρίζεις την τύχη σου.

8. Όταν θέλεις να βγεις δεν βρίσκεις παρέα, και όταν βαριέσαι να βγεις σε παίρνουν όλοι τηλέφωνο. Αν μια μέρα αποφασίσεις να πάς για καφέ, εκείνη τη μέρα θα βρέχει. Αν πάλι κάποια άλλη μέρα έχεις μάθημα ή (χειρότερο) διάβασμα, θα έχει ήλιο και ζέστη.

9. Όταν έχετε μια εργασία να τελειώσετε και δεν προλαβαίνετε δεν θα δοθεί παράταση, ενώ όσο πιο άνετα προλαβαίνετε τόσο μεγαλύτερη παράταση θα δοθεί.

10. Όταν ταξιδεύεις και αναφέρεις κάτι που σε ικανοποιεί και το βρίσκεις θετικό΄(π.χ. "Αυτό το πλοίο φεύγει πάντα στην ώρα του!"), τότε αμέσως σταματά να συμβαίνει (καθυστέρηση μια ώρα λόγω "υπερβολικής κίνησης λιμένος").

Έστω ότι ταξιδεύετε με το αυτοκίνητο στην εθνική και ενώ σας έχει απομείνει σχετικά λίγη βενζίνη βρίσκετε ένα βενζινάδικο, αλλά οι τιμές είναι... φαρμάκι. Έχετε δύο επιλογές: α) Να βάλετε βενζίνη, οπότε 100 μέτρα πιο κάτω θα βρείτε δεύτερο βενζινάδικο με τιμές 30cent κάτω από αυτές που πληρώσατε και β) Να μην βάλετε βενζίνη, οπότε το επόμενο κοντινότερο βενζινάδικο θα είναι...διαόλου τη μάνα και κατά πάσα πιθανότητα κλειστό.

Ή πάλι, όταν πλησιάζεις στη στάση του λεωφορείου το βλέπεις να φεύγει λίγο πριν φτάσεις και τότε έχεις δύο επιλογές: α) να σταματήσεις και να αρχίσεις να βρίζεις την τύχη σου, οπότε θα περάσει καπάκι δεύτερο αστικό και θα το χάσεις και β) να τρέξεις στη στάση μήπως περάσει δεύτερο καπάκι, και να περάσει 40 λεπτά μετά. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι θα περιμένεις αρκετή ώρα στη στάση.

Όταν πάλι αποφασίζεις να ταξιδέψεις αεροπορικώς και πας από νωρίς στο αεροδρόμιο, το αεροπλάνο θα έχει πάντα καθυστέρηση, και όταν πας καθυστερημένος και με την ψυχή στο στόμα, τότε θα φύγει στην ώρα του.

11. "Ο συντομότερος δρόμος είναι αυτός που ξέρεις". Μην επιχειρήσετε να πάτε σε μέρη που δεν ξέρετε από δρόμους που δεν ξέρετε, γιατί απλά θα χαθείτε και τελικά θα φτάσετε στον προορισμό σας αργοπορημένοι και έχοντας διανύσει πενταπλάσια απόσταση.

12. Αν περιμένεις κάποιο τηλεφώνημα και ταυτόχρονα θέλεις να κάνεις μπάνιο και βιάζεσαι, έχεις δύο επιλογές: α) να περιμένεις, οπότε δεν θα σε πάρουν τηλέφωνο τελικά και β) να μπεις στο μπάνιο, οπότε μόλις γίνεις μούσκεμα και γεμάτος σαπουνάδες θα αρχίσει να χτυπάει και δεν θα σταματάει. Αν αποφασίσεις να βγεις από το μπάνιο για να το σηκώσεις, μόλις σηκώσεις το ακουστικό θα το κλείσουν και θα έχεις γεμίσει και το σπίτι νερά, οπότε μετά θα πρέπει να σφουγγαρίσεις κιόλας!

13. Αν ο καιρός είναι συννεφιασμένος έχεις τρεις επιλογές: α) Να βγεις και να πάρεις ομπρέλα, οπότε μόλις βγεις από το σπίτι θα βγάλει ήλιο, β) Να βγεις και να μην πάρεις ομπρέλα, οπότε μόλις βγεις από το σπίτι θα βρέξει και γ) Να μην βγεις από το σπίτι, οπότε θα βγάλει ήλιο και ζεστούλα. Προσοχή: αν δεις ήλιο μην επιχειρήσεις να βγεις, γιατί θα μεταπηδήσεις στην επιλογή (β), με τις γνωστές συνέπειες...Ή ακόμα χειρότερα, μόλις βγεις από το σπίτι θα έχει ήδη αρχίσει να βρέχει απλά εσύ δεν θα το έχεις πάρει χαμπάρι και γι’αυτό το λόγο δεν θα έχεις και ομπρέλα!!!

14. Όταν πρέπει να ξυπνήσεις το πρωί δεν θα μπορείς με τίποτα (δεν θα ακούσεις το ξυπνητήρι ή θα το ακούσεις και θα το κλείσεις ή θα το ακούσεις, θα ξυπνήσεις και θα ξανακοιμηθείς κλπ.), και όταν μπορείς να κοιμηθείς θα σε ξυπνήσουν τα παιδάκια της γειτονιάς παίζοντας μπάλα ή τα ξαδέλφια σου χτυπώντας τα κουδούνια ή οι εργάτες από τη διπλανή οικοδομή που διάλεξαν την κατάλληλη μέρα για δουλειά.

15. Όταν πραγματικά χρειάζεσαι χρήματα, το ΑΤΜ της τράπεζας που θα πάς θα είναι χαλασμένο ή θα του έχουν τελειώσει τα λεφτά.

16. Όταν θα θέλετε να πάτε διακοπές δεν θα μπορείτε και όταν μπορείτε δεν θα θέλετε.

17. Αν πεινάς το ψυγείο θα είναι άδειο, και αν είσαι χορτάτος θα έχει μέσα τα πάντα.

Μετά από λίγο όμως, όταν ηρεμώ και συνέρχομαι, σηκώνομαι από το κρεβάτι και αποφασισμένη να φτάσω τα όρια της αντοχής μου σε νέα επίπεδα και να δοκιμάσω περισσότερο την τύχη μου σκέφτομαι :

Wednesday, January 03, 2007

Όχι άλλη αδιαφορία!


Κάθε φορά που βλέπω στο δρόμο αδέσποτα σκυλάκια και γατάκια στενοχωριέμαι…δεν μπορώ να τα βλέπω να τα βλέπω να ψάχνουν στα σκουπίδια να βρουν κάτι να φάνε, να πίνουν νερό από μικρές βρώμικες λιμνούλες που έτυχε να σχηματιστούν στην άκρη του δρόμου, να ξαπλώνουν σε κρύα πεζοδρόμια να κοιμηθούν και να μην ξέρουν αν το πρωί θα ξυπνήσουν, ή αν θα τα πατήσει κανένα αμάξι, ή αν θα αρχίσει να τα κλοτσάει κανένας μλκς χωρίς λόγο και αιτία επειδή δεν είχε τίποτα άλλο να παίξει! Και αυτό που παθαίνω (εκτός από τη στενοχώρια) είναι να τσαντίζομαι απίστευτα με όλους τους ανεύθυνους βλάκες που αγοράζουν ένα κατοικίδιο ζωάκι σαν δώρο για κάποιον ή για παρέα (επίσης μου τη δίνει τρελά η ιδέα του να αγοράζεις ένα πλάσμα με ψυχούλα) και μετά το εγκαταλείπουν γιατί απλά δεν τους «βολεύει».Όπως ο πατέρας μου για παράδειγμα που πήρε ένα σκυλάκι που είχε μαζέψει η αδελφή μου από το δρόμο (ενώ εμείς κοιμόμασταν) και το πήγε «κάπου» όπως μας είπε, επειδή μας είχε φάει όλα τα ρούχα, τα παπούτσια και τα έπιπλα στο σπίτι. Θα ήθελα να πάρω έναν από αυτούς και να τον αφήσω στο δρόμο χωρίς φαγητό και νερό για να δει τη γλύκα. Τουλάχιστον αν βλέπεις ότι δεν μπορείς να φιλοξενήσεις ένα ζώο στο σπίτι σου, προσπάθησε να το χαρίσεις σε κάποιον που πραγματικά θέλει ένα ή να το πας σε μια φιλοζωική εταιρία. (Αν και δεν νομίζω ότι το να κάνεις ένα πλάσμα να αλλάζει περιβάλλον είναι ότι καλύτερο για το ίδιο και δεν είμαι και απόλυτα σίγουρη ότι καλοπερνάνε στις φιλοζωικές εταιρίες, αλλά έτσι τουλάχιστον δεν θα ζει απροστάτευτο και μόνο και υπάρχει πάντα η ελπίδα να το αγαπήσουν πραγματικά). Μια άλλη λύση επίσης για όποιον θέλει να αποκτήσει ένα κατοικίδιο είναι να πάρει ένα αδέσποτο από το δρόμο που έχει ανάγκη ένα σπίτι αντί να πάει να «αγοράσει» ένα από κάποιο pet shop.(όχι ότι αυτά δεν έχουν ανάγκη από μια καλύτερη ζωή βέβαια αλλά τουλάχιστον έχουν μια στέγη και φαγητό.
Για τα δε pet shops έχω να πω πάρα πολλά γιατί επίσης μου τη δίνουν. Δε μπορώ να βλέπω σκυλάκια, γατάκια, κουνελάκια, χαμστεράκια και πουλιά και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε (σκιουράκια, χελωνάκια, φίδια και τώρα τελευταία τα ιγκουάνα που είναι στη μόδα) να είναι στριμωγμένα μέσα σε μικροσκοπικά κλουβιά κατά δεκάδες και να εκθέτονται σε βιτρίνες σαν εμπορεύματα. Για να μη μιλήσω για τις συνθήκες διαβίωσης τους εκεί μέσα, τις οποίες θεωρώ (με την πιο ήπια λέξη που μπορώ να χρησιμοποιήσω) απαράδεκτες και απάνθρωπες…μέσα στη βρώμα, μέσα στις αρρώστιες, με φαΐ που δεν ξέρω κάθε πότε τους δίνουν και με τόση αδιαφορία που τα ζωάκια πεθαίνουν μέσα στα κελιά τους και κανείς από το προσωπικό δεν το παίρνει χαμπάρι. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί ορισμένοι ταυτίζουν τη λέξη ζώο με τη λέξη πράγμα και θεωρούν τα ζώα σαν άψυχα όντα, διακοσμητικά αντικείμενα ή απλά κάτι εμπορεύσιμο.
Ακόμα (για όποιον δεν έχει καταλάβει ότι πολλά πράγματα μου τη δίνουν!) μισώ θανάσιμα αυτούς που ρίχνουν φόλες στα ζώα (ανεξαρτήτως είδους) επειδή τους ενοχλούν γιατί λερώνουν στα πάρκα, ή γιατί κάνουν φασαρία και δεν τους αφήνουν να κοιμηθούν ή γιατί έχουν παιδικά ψυχολογικά τραύματα! Όπως μια γειτόνισσα που έχουμε και απ’ότι ξέρω είχε προσπαθήσει να δηλητηριάσει ένα μπόξερ που είχαμε 13 χρόνια! Ευτυχώς (για κείνη κυρίως) που δεν τα κατάφερε γιατί τώρα θα έβλεπε τα ραδίκια ανάποδα από τη φόλα που θα της είχα χώσει εγώ στο λαιμό! (Οκ κι εμένα με δάγκωσε σκύλος όταν ήμουν παιδί αλλά δεν έπαθα τίποτα! Και όταν ήμουν λίγο μεγαλύτερη ένα κόλει έβαλε τα πόδια του στους ώμους μου και με έριξε κάτω αλλά δεν μεγάλωσα πιστεύοντας ότι όλα τα ζώα είναι κακά και θα μου κάνουν το ίδιο. Ένας φίλος μου κάποτε μου είπε οτι ζηλεύει τα αδέσποτα, επειδή σε αντίθεση με αυτά που είναι κλεισμένα σε ένα σπίτι ή με εμάς, εκείνα είναι ελεύθερα...αν και μου φάνηκε οτι έχει δίκιο μερικώς δεν ξέρω αν θα πρέπει να το σκεφτόμαστε έτσι αλλά εγώ σίγουρα δεν έχω πειστεί...
Για όποιον θέλει να βοηθήσει για να λυθεί αυτό το πρόβλημα που υπάρχει στην κατά τ’άλλα ευρωπαϊκή Αθήνα μας υπάρχει η ιστοσελίδα μιας μη κυβερνητικής οργάνωσης που ασχολείται με το θέμα και εκεί μπορείτε να ενημερωθείτε. Ας βοηθήσουμε όλοι όσο μπορούμε αυτά τα λυπημένα ματάκια –που πάντα σε κοιτάνε φοβισμένα και όχι με μίσος και αν τα χαϊδέψεις αμέσως βλέπεις την αγάπη τους- να ζήσουν λίγο καλύτερα αυτή τη χρονιά και να μην αυξηθεί ο αριθμός τους εκεί έξω...