Thursday, May 06, 2010

Ο καθένας στον κόσμο του...


Άσ’ τους να πολυμιλάνε, μόνοι τους τ’ ακούνε,

ό,τι και να πούνε, εμείς στον κόσμο μας.


Άσ’ τους να πολυμιλάνε, ό,τι και να πούνε,

τώρα θα γραφτούν κάπου στον κόσμο μας.

Όλα τα ξέρουνε και όλα τα γνωρίζουνε,

χτίζουν μια νέα κοινωνία μα εγώ νιώθω ότι γκρεμίζουνετα

λένε πολλά, μα εσύ κράτα τα μισά κι απ’ τα μισά να υπολογίζεις πως θα πάρεις ένα τίποτα.

Μιλάνε, μιλάνε, μιλάνε, μιλάνε,σιχάθηκα, καλύτερα ας μασάνε.

Κλείνουμε τ’ αφτιά στα λόγια τους, δεν κλείνουμε τα στόματα

και βάφουμε με λέξεις, χα, και με χρώματα

ταράτσες και πατώματα, παρατημένα στρώματα,

θα δίνουμε ζωή για να ξυπνήσουμε τα πτώματα

τον ύπνο το βαθύ αγάπησαν πολλοί

μα πιο πολύ απ’ όλους οι πολιτικοί.

Αν έτσι θέλουνε τη νέα κοινωνία τους

τότε ας καθίσουνε εκεί, κάπου στα υπουργεία τους.

Εμείς φτιάξαμε ένα κόσμο δικό μας

και χορεύουμε μονάχα στο ρυθμό μας.

Άσ’ τους να πολυμιλάνε, μόνοι τους τ’ ακούνε,

ό,τι και να πούνε, εμείς στον κόσμο μας.


Άσ’ τους να πολυμιλάνε, ό,τι και να πούνε,

τώρα θα γραφτούν κάπου στον κόσμο μας.


Αδιαφορώ γιατί με κάναν αδιάφορο

παραφρονώ με κάθε δήθεν αδιάφθορο.

Παίρνω χαρτί και στυλό αν η περίσταση απαιτεί

και τους τα χώνω μες στη μούρη η φωνή μου ν’ ακουστεί.

Στήνω γιορτή, το γιορτάζουμε στον κόσμο μας

οι κυβερνήσεις αφού σφίξανε τον κόμπο μας.

Δεν αντιδρώ γιατί το θέλετε, απλά κόβω το σκοινί

γιατί η αντίδραση από κάποιους θα καπηλευθεί.

Για ν’ ανεβάσουν νούμερα στη δημοσκόπηση

ρε σε κανένα δεν αξίζει τέτοια ώθηση,

πληρώστε κι άλλους αυλικούς, να σας κάνουνε θεούς

εμείς δε θέλουμε στον κόσμο μας κανέναν απ’ αυτούς.

Φάτε πολλά, πιο πολλά, πιο πολλά, πιο πολλά,

εμείς κρατάμε για την πάρτη μας τα λίγα και καλά.

Στον κόσμο το δικό σας δε χωράμε,

εμείς στον κόσμο μας μονάχα τραγουδάμε.

Άσ’ τους να πολυμιλάνε, μόνοι τους τ’ ακούνε,

ό,τι και να πούνε εμείς στον κόσμο μας.


Άσ’ τους να πολυμιλάνε, ό,τι και να πούνε

τώρα θα γραφτούν κάπου στον κόσμο μας.

Κρατήστε όμηρους κι άλλους συμβασιούχους,

κάντε καψόνια και άλλους αριστούχους,

στην πείνα αφήστε κι άλλους συνταξιούχους

ρε δε μας κάνετε όσο κι αν θέλετε ευνούχους,

Εμείς εδώ θα μείνουμε, τον κόσμο σας αφήνουμε

αφού ό τι και να πείτε, εμείς δε θα σας κρίνουμε,

ούτε που θα τ’ ακούσαμε, βαρέσαμε εμβόλια

στις μαλακίες εμείς δεν κάνουμε πια σχόλια.


Άσ’ τους να πολυμιλάνε, ό,τι και να πούνε

εμείς θα τραγουδάμε εδώ στον κόσμο μας.

Ό,τι, μα ό τι και να πούνε, πες τους θα γραφτούνε

με μεγάλα γράμματα στον κόσμο μας.