A (Funny) Day In My Life!

Χθες, 25η του Νοέμβρη, ήταν μια μέρα ¨φοβερή και τρομερή¨!
Κατ’ αρχήν ήταν η ονομαστική εορτή της μαμάς οπότε η μέρα ήταν έτσι κι αλλιώς σημαντική! Λόγω λοιπόν της γιορτής και του γεγονότος ότι 4 μέρες πριν γιόρταζε και η κολλητή της μαμάς, είχαν αποφασίσει να κάνουν ένα πάρτυ μαζί καλώντας μερικούς –λίγους και καλούς- κοινούς τους φίλους!
Πριν από το πάρτυ όμως έπρεπε να πάμε να πάρουμε δώρα για την κολλητή της Composition Doll, την pseftra, (για γενέθλια και για γιορτή), για τη μαμά της pseftraς η οποία ήταν επίσης Κατερίνα και γιόρταζε και για τον αδελφό της pseftraς ο οποίος κι εκείνος κάποτε γιόρταζε και η μαμά δεν του είχε πάρει δώρο! Έτσι λοιπόν αναγκάστηκα να πάω με τη μαμά στην Ομόνοια, Σάββατο πρωί που γίνεται χαμός!
Διαβάστε λοιπόν πως ξεκίνησε η χτεσινή μέρα…Για αρχή, επειδή η μαμά αναγκαστικά δεν μπορούσε να πάει με το αμάξι στην Ομόνοια, την έβαλα μέσα σε τρόλεϊ!!! Θα μου πείτε που είναι το συγκλονιστικό;
Το συγκλονιστικό είναι ότι η μαμά είχε 20 χρόνια να μπει σε τρόλεϊ ή λεωφορείο γιατί όπου και να πάει παίρνει το αμάξι της! Άρχισε λοιπόν να διαμαρτύρεται ότι θα έχει πολύ κόσμο, ότι θα στριμωχτούμε, ότι θα είναι βρώμικα και άλλα τέτοια! Μετά όμως ,μόλις μπήκαμε, μπορώ να πω ότι ήταν ψύχραιμη κάτι που πραγματικά με εντυπωσίασε! Και δεν έφτανε μόνο αυτό, αλλά μετά πέρασε και κάτω από την Ομόνοια με τα πόδια κάτι που επίσης είχε να κάνει 20 χρόνια και περπατήσαμε και μέχρι την Αγίου Μάρκου! (Ουάου!) Και στη συνέχεια , υπερβαίνοντας τον εαυτό της, μπήκε και στα Hondos για να ψωνίσουμε όπου το λιγότερο που μπορεί να περιγράψει την κατάσταση που επικρατούσε είναι η λέξη πανζουρλισμός!!! Εν τω μεταξύ είχε έρθει να μας βρει και η Stefy η κολλητή μου και καθίσαμε στην καφετέρια του Χόντου να τσιμπήσουμε κάτι! Και σαν να μην έφταναν όσα είχε ήδη τραβήξει η δόλια μάνα αποφάσισα να την αποτελειώσω με την εξής ερώτηση: ¨Αυτό το βουνό απέναντι ποιο είναι;¨ Όποιος έχει κάτσει ποτέ στο καφέ του Χόντου θα ξέρει βέβαια ότι έχει θέα την Ακρόπολη και το λόφο του Λυκαβηττού!!! Οπότε βλέπετε την C.D. να γουρλώνει τα μάτια και παραλίγο να της βγει ο καπουτσίνο απ’ τη μύτη! Μετά από όλα αυτά με πήρε και φύγαμε –με ταξί αυτή τη φορά- γιατί δεν θα άντεχε άλλα χτυπήματα μέσα στην ίδια μέρα! (Τουλάχιστον όχι μέχρι το απόγευμα που δεν μπορούσε να φανταστεί τι της επεφύλασσε η μοίρα!) Αυτά έγιναν το πρωί μέχρι τις 3 μεσημέρι!

Μετά που γυρίσαμε στο σπίτι μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη…η αγαπημένη ξαδέλφη της μαμάς μου και νονά της αδελφής μου! (Τι έκπληξη δηλαδή, η γυναίκα μου είχε πει ότι θα έρθει αλλά εγώ το είχα ξεχάσει τελείως – λόγω του Αλτσχάιμερ που έχω- και είχαμε πάει για ψώνια σαν να μη συμβαίνει τίποτα! Sorry!) Κάτσαμε λίγο μαζί που είχαμε καιρό να βρεθούμε, μας έδωσε τα δώρα μας –γιατί το Νοέμβριο γιορτάζουμε όλοι μαζί οικογενειακώς!- και μετά που έφυγε η μητέρα πήγε στο κομμωτήριο να χαλαρώσει λίγο και να ετοιμαστεί για το βράδυ να είναι μια κούκλα και εγώ πήγα για ύπνο γιατί την Παρασκευή κοιμήθηκα στις 5 και με είχε ξυπνήσει από τις 10 το πρωί και θα ήμουν σαν κοτόπουλο το βράδυ από τη νύστα!!! Το Σκαρθάλι έμεινε ξύπνιο και απαντούσε τα τηλεφώνα που σταμάτημα δεν είχαν! Το απόγευμα που ξύπνησα κατά τις 6, κάθησα κι έπλυνα την συσκευή για το fondue (ή φοντού όπως το έλεγα εγώ χωρίς καθόλου προφορά – τζάμπα τα 5 χρόνια γαλλικά και το πιάνο που πλήρωναν οι άμοιροι γονείς!), έκανα μπάνιο και σιγά-σιγά ετοιμαστήκαμε όλοι και ήρθε η Stefy με το αμάξι και μας πήρε! Και μετά από λίγο φτάσαμε στο σπίτι της pseftraς φορτωμένες με δώρα, τη fondue και τις πίτες που είχε φτιάξει η γιαγιά μου, γιατί ως γνωστόν η μαμά δεν το κατέχει το άθλημα αλλά παρόλα αυτά έπρεπε να πάει κι εκείνη το κατιτίς της για το τραπέζι!

Φτάνοντας λοιπόν στο σπίτι μας υποδέχτηκε η μαμά και ο αδελφός της pseftraς! Η ίδια παρουσιάστηκε τουλάχιστον μετά από μισή ώρα γιατί φρόντιζε για τις λεπτομέρειες της γιορτής!!! Στο μεταξύ, εγώ, η Stefy και το Σκαρθάλι είχαμε πάθει την πλάκα μας με το σπίτι και χαζεύαμε! Είχαμε φτάσει από τις 8:30 και κάποια στιγμή κατά τις 10 άρχισαν να έρχονται οι καλεσμένοι! (Ευτυχώς γιατί είχαμε αρχίσει να παραπατάμε από την πείνα!) Παρακάτω θα παραθέσω τη λίστα των καλεσμένων με λίγα σχόλια για τον καθένα από τις εντυπώσεις που μου άφησαν! (Οι καλύτερες ήταν!) Έχουμε και λέμε, ήμασταν:
1)Η Composition Doll, η Stefy, το Σκαρθάλι και εγώ το Goudaki.
Για εμάς ήδη ξέρετε αρκετά πράγματα. Έχω αναφερθεί αρκετές φορές στα ποστ μου για τα άτομα αυτά!
2)Η Μαρία, ο αδελφός της και η μαμά της
Την Μαρία και τον αδελφό της Jerry τους είχα ξαναδεί και ομολογώ ότι είχα σχηματίσει καλή εντύπωση για το ποιόν τους! Χθες όμως όλα άλλαξαν άρδην και…σχημάτισα την καλυτερότερη άποψη! Από πού να ξεκινήσω να σας λέω…
Μαρία: Χόρεψε tango, τραγούδησε Μακρόπουλο, δεν έκατσε στο τραπέζι παρά μόνο όταν όλοι οι υπόλοιποι κοντεύαμε να τελειώσουμε το φαγητό μας και να περάσουμε στο γλυκό, έτρωγε με ένα πιρούνι μήκους ενός (τουλάχιστον) μέτρου και μετά (κατά τις 2:30 τα χαράματα) άρχισε να μας λέει ιστορίες για τη γιαγιά της και τα μέλη της οικογένειας της γενικότερα! (Πιστέψτε με οι άνθρωποι δεν πάνε καλά!!!)
Jerry: Τον συγχαίρω γιατί ήταν ο μόνος εκεί μέσα που ήξερε τον Μακρόπουλο και έβαλε ένα cd να ακούσουμε την Κρίση και το Είμαι σε Κατάσταση Εκτάκτου Ανάγκης, έπαιξε Ελεφαντομουτσούνες με την Αλίνα αν και έχασε παταγωδώς και ήταν πολύ παραστατικός στην παντομίμα δίνοντας ρεσιτάλ όταν έκανε τον Βάλτο και την Αγριοπάπια! (εκ των υστέρων όμως μάθαμε ότι είχε παρακολουθήσει 3 ολόκληρα μαθήματα υποκριτικής, οπότε η ομάδα του είχε πλεονέκτημα απέναντι στη δικιά μας που όμως δεν τα πήγε άσχημα γιατί εγώ και η Stefy επικοινωνούσαμε και βρίσκαμε τις ταινίες με τα μάτια και χάσαμε με 1 βαθμό λιγότερο!)
Μαμά Ψεύτρας:Γι’αυτή τη γυναίκα δεν έχω να πω τίποτα. Μόνο που γεννήθηκε η απορία πως γίνεται οι δυο παραπάνω να είναι παιδιά αυτής της τόσο σοβαρής κυρίας!
3)Ο κύριος babakis μετά της συμπαθέστατης συζύγου του. Αυτό το ζευγάρι πραγματικά κρατούσε το επίπεδο της συντροφιάς ανεβασμένο και μου έκανε πάρα πολύ καλή εντύπωση! Επειδή όμως δυστυχώς έφυγαν νωρίς, είναι σοβαροί οικογενειάρχες οι άνθρωποι, το επίπεδο πήρε την κάτω βόλτα!!!
4)Η all my life με τον πρώην (sofogrec) και το νυν (leon) σύζυγο της. Λοιπόν αυτοί οι 3 άνθρωποι αποδεικνύουν κάτι που πιστεύω ακράδαντα αλλά οι φίλες μου σπάνια καταλαβαίνουν: πως γίνεται ένα πρώην ζευγάρι να έχει φιλικές σχέσεις. Εγώ που λέτε , έχω καλές φιλικές σχέσεις με τους περισσότερους πρώην μου (εκτός από 1-2 περιπτώσεις) και οι φιλές μου απορούν πως τα καταφέρνω. Γιατί να μην μπορείς να μείνεις φίλος με κάποιον που συμπαθείς (προφανώς αφού τον είχες επιλέξει για σύντροφο!) αν έχετε χωρίσει φιλικά και ξεκάθαρα και υπάρχει κατανόηση και αμοιβαία εκτίμηση; Ε, λοιπόν αυτό είδα χθες και πολύ χάρηκα! Αλλά ας μιλήσουμε λίγο ξεχωριστά για τον καθένα…
All my life: Διαπίστωσα ότι έχουμε κάποια κοινά στοιχεία…αυτό που προανέφερα για τις ανθρώπινες σχέσεις, αγάπη για τα βιβλία (δούλευε σε βιβλιοπωλείο κάτι που θα ήθελα κι εγώ να κάνω), αγάπη για τις γάτες (αν και υπάρχει ένας ανταγωνισμός για το ποιανής η γάτα είναι ομορφότερη και πιο αδύνατη!), ίδιο μοντέλο κινητού και ίδιο ήχο κλήσης!!!
Leon: Ο άνθρωπος που προσπάθησε να κρατήσει (μάταια) το επίπεδο μετά την αποχώρηση του ζεύγους μπαμπάκη! Άτομο λιγομίλητο αλλά με χιούμορ και ευφυΐα!
Sofogrec: Η Composition Doll όλο το βράδυ μας έλεγε (στο Σκαρθάλι, στη Stefy και σε μένα) να τον αποφεύγουμε γιατί είναι κακοποιό στοιχείο μέχρι που έφυγε και ησύχασε! Πάντως ήταν πολύ συμπαθής και συζητήσιμος με τη νεολαία! (Λέτε αυτό να είναι ύποπτο μητέρα;)
5)O κύριος Αlzap.
Πολύ δεν μίλησε είναι η αλήθεια οπότε πολλά πράγματα δεν μπορώ να πω. Πάντως ανέβηκε στην εκτίμηση μου γιατί έφερε ένα πολύ ωραίο γλυκό (lemon pie) αλλά μετά ξαναέπεσε γιατί στην παντομίμα μας έβαζε κάτι άκυρες ταινίες και μέχρι να έρθει η σειρά του να κάνει καθόταν ακόμα στην τραπεζαρία ενώ όλοι οι υπόλοιποι είχαμε μεταφερθεί στο καθιστικό! Ακόμα και ο leon που το σκεφτόταν πάρα πολλή ώρα πριν σηκωθεί!!! Και μετά έπεσε ακόμα περισσότερο γιατί ενώ είχε φύγει πήρε τηλέφωνο την C.D. για να της δώσει ιδέες! Η ταινία που έβαλε ήταν ναι μεν εύκολη (Είμαι περίεργη κίτρινη) αλλά παρόλα αυτά πρέπει να διαμαρτυρηθώ εντόνως!!!

Συνολικά 13 άτομα δηλαδή αν και κάπου μέσα στο σπίτι είχαν κλειδωμένη και μια γιαγιά την οποία δεν είδαμε καθ’όλη τη διάρκεια της βραδιάς έχω να καταγγείλω! Φάγαμε πολύ ωραίο φαγητό, fondue με λουκανικάκια και κρεατάκι και κάτι τέλειες σάλτσες, κάτι υπέροχες σαλάτες και τις πίτες της γιαγιάς! Η Σταυρούλα βέβαια υποστήριξε ότι αυτός ο τρόπος φαγητού είναι βασανιστικός γιατί δεν είναι δυνατόν να έχεις το φαΐ μπροστά σου και να περιμένεις να ψηθεί και να μην μπορείς να το φας! Και η καλύτερη φάση της βραδιάς βέβαια ήταν όταν ο Jerry απευθυνόμενος στην All my life και την Dolly φώναξε : «Κορίτσια;» κι εκείνες συνέχισαν να μιλάνε μεταξύ τους μη δίνοντας του καμία σημασία! Τα μόνα άτομα που γύρισαν τα κεφάλια τους ήταν η Σταυρούλα κι εγώ!!! Σκάσαμε στα γέλια!Περάσαμε τέλεια και το ξημερώσαμε! 3:30 το πρωί φύγαμε! Χάρηκα πολύ που γνώρισα τους φίλους της μανούλας και ελπίζω να τους ξαναδώ!