Τάδε έφη...Stefy!

Οι φίλοι μου συνήθως χαίρονται να βγαίνουν μαζί μου. Αυτό όμως δεν συμβαίνει πάντα. Και ο λόγος είναι το λεγόμενο «ΜΠΛΟΚΑΚΙ»! Και εξηγώ τι είναι το μπλοκάκι…Κάποια ωραία μέρα που βαριόμασταν ως παρέα είχαμε αρχίσει και λέγαμε σαχλαμάρες. Και κάποιος είπε : «Αχ, τι γέλιο κι αυτό απόψε! Θα πρέπει αυτά που λέμε να τα γράφουμε κι όποτε έχουμε τις μαύρες μας να τα διαβάζουμε και να μας φτιάχνει το κέφι!» Εκείνη ακριβώς τη στιγμή είχε κάνει ένα μοιραίο λάθος χωρίς να το καταλάβει…μου είχε δώσει την ιδέα! Το μπλοκάκι δημιουργήθηκε με σκοπό να γράφω σ’ αυτό όποιο σαρδάμ ή κουλό πράγμα τύχαινε ν’ ακούσουν τα αυτάκια μου! Έτσι έγινε ο φόβος και ο τρόμος της παρέας και αρχικά όλοι το σκέφτονταν πολύ πριν ανοίξουν το στόμα τους! (Μετά από λίγο το ξεπέρασαν όμως και μίλαγαν πάλι κανονικά! – Ευτυχώς για μένα!!!) Πιο πολύ από όλους όμως για τη δημιουργία του μπλοκακίου με μισεί η κολλητή μου η Σταυρούλα! Και δεν έχει άδικο…εξαιτίας του βασικού χαρακτηριστικού στοιχείου της προσωπικότητάς της (που είναι η ακατάπαυστη πάρλα!!! Μπορεί να μιλάει non stop για ατελείωτες ώρες!!!) έχει αφιέρωμα μέσα στο μπλοκάκι μου! Ενδεικτικά θα αναφέρω σήμερα ορισμένα «μαργαριτάρια» ανεκτίμητης αξίας!!! Το σημαντικό πάντως είναι ότι το μπλοκάκι κάνει τη δουλειά του άξια και πάντα πετυχαίνει το στόχο του…να κάνει όποιον το διαβάζει να γελάει μέχρι δακρύων!!! Αλλά πλατειάζω αναίτια πάλι…ακολουθεί το «Τάδε έφη…Stefy» που μιλάει από μόνο του!!!

«Κοίτα τα μαλλιά σου στον τοίχο» (μτφ: στον καθρέφτη)
«Δεν έχει καπέλα» (μτφ: κοπέλα)
«Ε, ναι το τυρί δεν το πίνεις σκέτο» (Σωστά, σκέτο μπορεί να σε πειράξει!!! Μτφ:το γάλα)
«Χτύπησα το μεγάλο μου το πόδι» (Ε, μην κάτσεις έτσι, έχεις ακόμα το μικρό! Μτφ: το μεγάλο δάχτυλο)
«Θα σε λούσω με τη μπούρα» (Αυτό προοριζόταν για απειλή αλλά εξελίχθηκε στο αστείο της βραδιάς! Μτφ: με τη μπύρα)
«Πάρκαρα τη μάνα μου» (Κανονικά ή με οπισθογωνία; Μτφ: Πάρκαρα και άφησα τη μάνα μου)
«Παρανάλαμα» (Αυτή είναι η απάντηση στην ερώτηση ποια λέξη έχει 5 α!!! Μτφ: παρανάλωμα)
«Να πάμε στο Πόρτο Γερμανό» (Το οποίο πήρε το όνομα του από το Φρέντυ Γερμανό ή τον Παλαιών Πατρών Γερμανό ο οποίος ήταν Γερμανός, δεν ξέρουμε ακόμα!!! Μτφ:Πόρτο Γερμενό)
«Το περπατάκι» (Μτφ: υποκοριστικό του μικρού περίπατου. Πως λέμε, παιδάκι, κουταλάκι, περιστεράκι…ένα τέτοιο πράμα!!!)
«Πρόσεχε περνάει μια κάμερα» (Εδώ τώρα ήμασταν στις Σπέτσες. Εννοούσε μια άμαξα. Μη με ρωτήσετε να σας πω τι συνειρμό έκανε και πως βγήκε το κάμερα από το άμαξα γιατί ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ! Το άλλο ενδεχόμενο είναι να έχει καμεροφοβία! Την κυνηγάνε παντού βλέπεις!)
«Κερνάω αναπτήρα» (Μα τι γενναιόδωρο πλάσμα! Μτφ: κρατάω)
«Μοίρασα τα προσέκτους» (Μα τι εργατικό κορίτσι! Μτφ: προσπέκτους)
«Μπείτε στο αυτοκίνητο για να μην ξεπαγώσετε» (Μα τι καλός άνθρωπος…πάντα σκέφτεται τους φίλους της! Μτφ: για να μην ξεπαγιάσετε)
«Του είπα το κι αυτό» (Και πάντα ξεκάθαρη σ’αυτά που έχει να πει! Μτφ: το και το)
«Πρέπει να πάμε και σινεμά» (Μτφ: σούπερ μάρκετ. Άλλα θέλει κι άλλα κάνει αυτό το κορίτσι! Κρίμα είναι!)
«Το Νίκος» (Εδώ μιμούταν τους ξένους που δεν ξέρουν καλά ελληνικά και αντί να πουν ο Νίκος λένε το Νίκος!)
«Σε ποιο μαγαδί θα πάμε;» (Εδώ μιμούταν έναν ψευδό!)
«Πήρα μια φλιζ κουβερτούλα» (Εδώ απλά δεν ήξερε τη σωστή λέξη που είναι φλις!)
«Η ακριβή ελληνική λέξη» (Ουδέν σχόλιον…Έχει και πανεπιστημιακή μόρφωση η φιλενάδα μου…)
«Αυτό δεν σπάγεται» (Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει μα κόκαλα τσακίζει…Μτφ: σπάει)
«Πώς λέγεται η γάτα στην επίσημη γλώσσα;» (Ας της απαντήσει κάποιος…Μτφ: στην καθαρεύουσα)
«Πότε είναι η έκπληξη;» (Μτφ: έκκλειψη)
«Το τρελό λιονταρείο πάει διακοπές» (Εδώ παίζαμε παντομίμα κι ένας κακόμοιρος φίλος μας προσπαθούσε να μας περιγράψει τον τίτλο της ταινίας! Αφού έχουμε βρει όλες τις λέξεις προσπαθεί ο άμοιρος να μας κάνει το θηριοτροφείο. Γι’ αυτό έκανε το λιοντάρι. Κι απάνω είναι η απάντηση που πήρε. Μετά απ’ αυτό παραιτήθηκε!!!)
«Γαρίδες σκαβανάκι» (Πολύ ωραίο indeed…Μτφ: σαγανάκι)
«Κέικ με φράουλα κεράσι» (‘Ολο στο φαγητό έχει το μυαλό της αυτή η κοπέλα! Μτφ: μαρμελάδα κεράσι)
«Έχεις κολλήσει με το γράφημα» (Αυτό το έλεγε σε μένα…με το γράφημα δεν ξέρω, με το γράψιμο μπορεί!)
«Έχω βαροφοβία» (Αυτή είναι μια πολύ σπάνια αρρώστια που ανακάλυψε η Σταυρούλα. Ενδεικτικό σύμπτωμα της κλινικής της εικόνας είναι ότι ο ασθενής φοβάται μήπως κάποιο βαρύ κι ασήκωτο αντικείμενο του έρθει κατακέφαλα! Πως λέγανε στον Asterix θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας; Ε, ένα τέτοιο πράμα φανταστείτε! Η Σταυρούλα έχει την ασθένεια σε προχωρημένο στάδιο!!!)
«Δε θυμάμαι τι θυμάμαι» (Άλλο ένα πρόβλημα από το οποίο πάσχει η φίλη μου!)
«Μονολογώ μόνη μου» (Άλλο ένα πρόβλημα από το οποίο πάσχει η φίλη μου! Βέβαια θα μου πείτε άμα ο άνθρωπος είναι καλόβολος, τι πειράζει!!!)
«Χρυσή απονομή δίσκου» (Χρυσό τον κάνανε τον άνθρωπο σα να λέμε!)
«Να βάλεις νούμερα στις αλυσίδες» (Εδώ αναφερόταν στις σελίδες του μπλοκακίου! Τόσα που έχει πει έπρεπε να τις αριθμήσουμε για να μη χάνουμε το μέτρημα! Αισίως έχουμε φτάσει στις 28! Να τις εκατοστήσουμε!)

Αυτά και άλλα τέτοια φοβερά ακούω καθημερινά! Έχω ν’ ακούσω μόλις διαβάσει το post…Παναγία μου, ούτε να το σκέφτομαι δε θέλω!!!