Κέντρο!

Το κέντρο της Αθήνας μου αρέσει πάρα πολύ…

Η Ομόνοια με όλους τους δρόμους που ξεκινάνε από την πλατεία και την τρελή κίνηση (από κόσμο και αμάξια), τον πεζόδρομο της Αιόλου, της Αγίου Μάρκου και την Πλατεία Κοτζιά που βρύθουν από μαγαζιά και είναι τα κατάλληλα μέρη για οικονομικό και εξαντλητικό shopping therapy!



Το Σύνταγμα με την Ερμού ενδείκνυται επίσης για shopping μέχρι τελικής πτώσεως, αφού είναι και το εμπορικό κέντρο της πόλης, αν η τσέπη σας το αντέχει βέβαια! Και στο τέλος, αφού έχουν κλείσει τα μαγαζιά μπορείτε να κάτσετε στην γωνιακή καφετέρια, να πιείτε έναν καφέ και να φάτε ένα σάντουιτς και μετά για επιδόρπιο να πάρετε μια καρύδα από τον πλανόδιο απέναντι – ξέρετε, δίπλα στον ανθοπώλη- και να την απολαύσετε στα πεζουλάκια της ωραίας μικρής εκκλησίτσας στο τέλος του πεζόδρομου!Μεταξύ Ομόνοιας και Πανεπιστημίου μπορείτε να ανακαλύψετε και ωραία, μικρά, ζεστά καφέ στην Ιποκράτους, στη Σόλωνος,στη Μασσαλίας και στα γύρω δρομάκια...για μένα τα βρίσκει η φίλη μου η Ζωή!!!



Η Πλάκα με τα γραφικά σπίτια και κτίρια και τα πολλά ταβερνάκια και κουτούκια με ζωντανή μουσική που σας φτιάχνουν τη διάθεση και τα παραδοσιακά Αναφιώτικα που σας δίνουν την αίσθηση ότι βρίσκεστε σε νησί!



Η Ακρόπολη με τον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου και την ετήσια έκθεση βιβλίου που προσωπικά επισκέπτομαι πάντα έστω και για βόλτα αν είμαι ταπί και ψύχραιμη και δεν έχω μαζί τη μαμά να μου πάρει κανένα βιβλίο! Είναι επίσης υπέροχος για βόλτες όλες τις ώρες της ημέρας!



Το Θησείο με τον πεζόδρομο του με τις ψιλοκυριλέ και ψιλοακριβούτσικες καφετέριες που πάντα γίνεται ο ΧΑΜΟΣ αλλά άτομα απ΄ όλα τα μαγαζιά προθυμοποιούνται να σου βρουν τραπεζάκι αν και σπάνια βρίσκεις να κάτσεις αλλά τέλος πάντων! Τουλάχιστον ανοίγει το μάτι σου απ’ τον κόσμο και στο τέλος του πεζόδρομου υπάρχει πάντα η Μορφή! Βέβαια οι καφετέριες που βρίσκονται σχεδόν έξω από τον ηλεκτρικό είναι ότι πρέπει για φραπεδιά και ταβλάκι τα μεσημέρια Κυριακής και για εκείνους που προσβλέπουν στην ανάγνωση μιας εφημερίδας ή στη συντροφιά ενός βιβλίου στην σκιά, υπό τους ήχους του σιδηρόδρομου, των κεφάτων περαστικών και ενίοτε μιας λατέρνας!



Το Μοναστηράκι με το παζάρι του, το γνωστό Γιουσουρούμ, και τα άλλα φοβερά μαγαζάκια που βρίσετε πάντα ότι θέλετε…χάντρες, αθλητικά είδη, δερμάτινες μπότες, (τα αγαπημένα μου) ξύλινα σκουλαρίκια, όλα τα απαραίτητα αξεσουάρ για μεταλάδες, μπλούζες με τις φάτσες όλων των τραγουδιστών και συγκροτημάτων, βιβλία, δίσκους, σουβενίρ και γενικά ό,τι ψάχνετε και μπορείτε να φανταστείτε!



Του Ψυρρή με τα μαγαζάκια κοντά στην πλατεία Ηρώων που τα περισσότερα έχουν τραπεζάκια έξω χειμώνα – καλοκαίρι και που είναι ότι πρέπει για ρακόμελα, οινόμελα, κρασοκαταστάσεις, λικεράκια μαστίχας, ποικιλίες, βρώμικα από τους πλανόδιους και ζεστό κουλούρι από έναν φούρνο που δε θυμάμαι ακριβώς που είναι αλλά πάντα με πάει η παρέα μου στον γυρισμό μας από κάθε έξοδο ή για ένα πρωτότυπο παγωτό στην Παγωτομανία! Εκεί κάθομαι και χαζεύω το πλήθος και την πολυχρωμία του κόσμου που κατά το 90% της σύστασής του αποτελείται από φοιτητόκοσμο και βλέπεις πραγματικά τα πάντα…τρελά κουρέματα και μαλλιά, φευγάτα ντυσίματα και άλλα που σε κάνουν να αναρωτιέσαι…που πάει αυτή έτσι με την 10ποντη τη γόβα?!?!?! Anyway…Εκεί θα βρείτε ακόμα πολλά εστιατόρια, μεζεδοπωλεία και ταβέρνες, αλλά και θέατρα, κινηματογράφους και αίθουσες τέχνης.



Εκεί λοιπόν κάνοντας και την βόλτα σας βλέπετε και κάποια ιστορικά μνημεία (που έχω μάθει χάρη στην Σταυρούλα και πλέον έχω κατανοήσει που πέφτει η Ακρόπολη και που ο Λυκαββήτος!) όπως το Λόφο της Ακρόπολης (τον Ιερό Βράχο), το φημισμένο Παρθενώνα, το Ερέχθειο, το Ναό της Αθηνάς Νίκης, τα Προπύλαια, το Θέατρο του Διονύσου, το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, την Αρχαία Αγορά με το Θησείο, τη Ρωμαϊκή Αγορά με τους Αέρηδες και το Ολυμπιείο με την Πύλη του Αδριανού και τους Στύλους του Ολυμπίου Διός.



Ο αγαπημένος μου δρόμος δε είναι η Πανεπιστημίου γιατί ξεκινώντας από το Σύνταγμα με το τρόλεϊ το 12 βλέπω το Ζάππειο Μέγαρο και τον Εθνικό Κήπο (που όταν ήμασταν μικρές μας πήγαινε η γιαγιά μας και ταΐζαμε τα ζωάκια και ειδικά τις πάπιες στη λιμνούλα με ποπ κόρν), τη Βουλή των Ελλήνων και τους παραδοσιακά ντυμένους Εύζωνες που φρουρούν τον Τάφο του Άγνωστου Στρατιώτη (εκεί ταΐζαμε μόνο τα περιστέρια) και την τριάδα των νεοκλασικών ιστορικών κτιρίων στο κέντρο της Αθήνας…την Ακαδημία Αθηνών, τη Βαλλιάνειο Εθνική Βιβλιοθήκη και το Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο.



Εκεί ένας περίπατος είναι πάντα κάτι παραπάνω : είναι μια απολαυστική βόλτα χωρίς συγκεκριμένο προορισμό, μια εξοικείωση με την πρόσφατη ιστορία της πόλης, μια αναπόφευκτη γλυκιά αναδρομή στο παρελθόν. Και ειδικά τώρα στις γιορτές που τα πάντα είναι στολισμένα…προσόψεις κτιρίων, βιτρίνες μαγαζιών, οι κολώνες με τα φώτα με τα χριστουγεννιάτικα σχέδια είναι ακόμα πιο ευχάριστες οι βόλτες μου στο κέντρο της Αθήνας…μιας και με βάζουν στο κλίμα των Χριστουγέννων από τώρα…Τι λέτε λοιπόν; Πάμε βόλτα;;;