Tuesday, December 26, 2006

Άτιτλο


Σαν σήμερα γιόρταζε ΕΚΕΙΝΟΣ...ο αγαπημένος μου θείος. Που ήταν πάντα κάτι παραπάνω απο σκέτο θείος...ήταν για μένα και την αδελφή μου ο μεγαλύτερος αδελφός που πάντα θέλαμε, ήταν και ο πατέρας που πάντα θέλαμε...οχι οτι ο δικός μας ήταν κακός (λίγο αδιάφορος ίσως) αλλά ο Μάνος (έτσι τον λέγαμε πάντα,με το μικρό του) έπαιζε μαζί μας, μας πήγε στο γήπεδο, μετά ήταν καθηγητής μας στα μαθηματικά στο Λύκειο κι εγώ κόντευα να τον τρελάνω που στις πανελλήνιες της 2ας Λυκείου έγραψα 0,05 στην Άλγεβρα και 0,06 στη Γεωμετρία αλλά έχοντας βγει έξω απο το σχολείο του δήλωσα περιχαρής οτι είχα απαντήσει όλα τα θέματα, πηγαίναμε διακοπές μαζί, εκδρομές με το φροντιστήριο,εγώ είχα την τύχη να πάω και στη Ρώμη μαζί του (τέλεια είχαμε περάσει!),κάνμε πάρτυ μασκέ και πολλά άλλα που τώρα δε θυμάμαι να γράψω! Αν θυμάμαι καλά πάνε 2-3 χρόνια που είναι μακριά μας αλλά ποτέ δεν το ξεχνώ και τον σκέφτομαι πάντα με αγάπη κι ας μην το λέω σε κανέναν. Ούτε το δείχνω βέβαια. Σήμερα θέλω μόνο να του πώ ένα καλά χριστούγεννα για χθες, ένα χρόνια πολλά για σήμερα και να του αφιερώσω το τραγούδι των Iced Earth, Watching Over Me...αυτά.

I had a friend many years ago
One tragic night he died
The saddest time of my life
For weeks and weeks I cried
Through the anger and through the tears
I've felt his spirit through the years
I'd swear, he's watching me
Guiding me through hard times

I feel it once again
It's overwhelming me
His spirit's like the wind
The angel guarding me
Oh, I know, oh, I know
He's watching over me
Oh, I know, oh, I know
He's watching over me

We shared dreams like all best friends
Blood brothers at the age of ten
We lived reckless, he paid the price
But why? Why did he have to die?
It still hurts me to this day
Am I selfish for feeling this way?
I know he's an angel now
Together we'll be someday

I feel it once again
It's overwhelming me
His spirit's like the wind
The angel guarding me
Oh, I know, oh, I know
He's watching over me
Oh, I know, oh, I know
He's watching over me

9 comments:

Anonymous said...

Έτσι απλά...μεστό το μήνυμά σου,καλό μου goudaki!Τόσο γεμάτο από συναισθήματα...Να θυμάσαι όμως ότι κάποιοι άνθρωποι δεν φεύγουν ΠΟΤΕ,απλά αλλάζουν τόπο κατοικίας και μένουν ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ στην καρδιά μας,βαθιά βαθιά!

Anonymous said...

Ήταν απίστευτος και Μαθηματικός!! Ήταν η χαρά της ζωής. Είχα την τύχη να τον γνωρίσω και εγώ, και να με πετάξει στη θάλλασα από το κανό, χιχι!! Απορώ πως άντεξε να σε έχει μαθήτρια....υπεράνθρωπες προσπάθειες....

Αυτό το τραγούδι έχει καρτήσει συντροφιά σε πολλούς.
Είναι κρίμα όμως, κρίμα....

Anonymous said...

:**

stefy said...

ει ο πρώτος ανώνυμος είμαι εγώ.

NinaC said...

ke o defteros ego!

Leon / σουταχαπει said...

Πρέπει να μπαίνουμε,πρωτα ανώνυμοι και μετά κανονικοί;
Τυχερός ο Θείος έτσι που τον θυμάστε! Φιλιά.

allmylife said...

δεν το είχα διαβάσει.
Το διάβασα........
Respect Γκουδάκι.

Goudaki! said...

Σας ευχαριστώ! Leon ειδικά εσένα με τα πάντα επίκαιρα σχόλια σου! Να'σαι καλά!!! Φιλιά σε όλους!

Anonymous said...

Μαράτα ειλικρινά ντρέπομαι και ζητάω συγγνώμη αλλά μόλις είδα το blog σου . Αυτό που προσωπικά ήθελα να πω είναι πως όλοι όσοι ζήσαμε το Μάνο από κοντά(οι πολύ πολύ τυχεροί) τον είχαμε σαν μέντορα και ήταν ο μόνος άνθρωπος που θέλαμε να πηγαίνουμε πολύ νωρίτερα στο μάθημα του όχι για να μιλήσουμε αλλά για να κάνουμε παρέα!Ακόμα καμία φορά κάθομαι και σκέφτομαι πως δεν έχει φύγει γιατί κατά καιρούς περνάνε από τη θύμηση μου πλάκες και σκηνικά που τα θυμάμαι και μου φτιάχνουν τη μέρα και το ίδιο πιστεύω πως θα νιώθουν όλοι όσοι τον γνώρισαν .Όμως παρ'όλα αυτά αυτό που θέλω να πω είναι πως ο Μανώλης παρ'όλο που μας άφησε νωρίς μας ενέπνευσε και μας έκανε ανθρώπους με χιούμορ και όρεξη για ζωη .Οπότε αυτό που πρέπει να κάνουμε για να κάνουμε ευτυχισμένη την ψυχή του είναι να δανειστούμε λίγο από την όρεξή και τη χαρά για τη ζωή και τότε θα καταλάβουμε πως ακόμα ζει στις καρδιές μας!!!Και το τραγούδι που μάλλον θα ακούει ο Μανώλης είναι το "άλλαξ'ο κολιές" το αριστούργημα σε στίχους του ίδιου το οποίο ακούστηκε για μόνη και μοναδική φορά στο αποκριαάτικο πάρτυ του 2002 που σίγουρα θα μείνει αξέχαστο σε όσους πέρασαν απο το πάρτυ ή έτυχε να παιρνούν απ'έξω εκείνες τις θρυλικές στιγμές!!!
Μιχάλης