-Γράμματα που αντάλασσα με τις συμμαθήτριες μου. Τότε που τα γράμματα ήταν ακόμα τρόπος επικοινωνίας και δεν είχε ευευρεθεί ακόμα το e-mail. Υπήρχαν κάτι πολύ ωραία αρωματισμένα χαρτιά αλληλογραφίας που λέτε, τα οποία μυρίζουν μέχρι σήμερα, θυμίζοντας μου την αθωότητα εκείνων των χρόνων και τις «αγαπημένες» μου τότε φίλες...με τις περισσότερες χαθήκαμε ως ήταν αναμενόμενο αλλά ευτυχώς με 1-2 είμαστε ακόμα μαζί και αναπολούμε παρέα εκείνα τα χρόνια και τα γράμματα!
Γράμματα και κάρτες!
-Χαρτάκια που στέλναμε με τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες την ώρα του μαθήματος για πολλούς λόγους...επειδή βαριόμασταν, για να κοροιδέψουμε και να πειράξουμε ο ένας τον άλλο, για να «κανονίσουμε» ποιος «θα τα ζητήσει» απο ποια, πως, πότε, που και αν «θα τα φτιάξουν», για να οργανώσουμε την κοπάνα της επόμενης ώρας, για να μας βοηθήσουν στο διαγώνισμα στέλνοντας πίσω το χαρτάκι με την απάντηση ή με τον αριθμό της σελίδας στην οποία βρισκόταν η απάντηση και άλλα τέτοια όμορφα....!
-Αχρησιμοποίητα χαρτιά αλληλογραφίας, κάρτες και τετράδια, εξώφυλλα απο βιβλία διακοσμημένα με στιχάκια και ποιηματάκια και τραγούδια, άπειρα χαρτιά με στίχους απο διάφορα τραγούδια, τις συλλογές μου απο αυτοκόλλητα και σελιδοδείκτες και ολόκληρη τη συλλογή με τις κάρτες του Τιτανικού τότε που είχε κυκλοφορήσει και τη μαζεύαμε μανιωδώς όλα τα κορίτσια!
-4 - 5 τετράδια με αφιερώσεις απο φίλους και συμμαθητές και λευκώματα. Το αγαπημένο μου λεύκωμα είναι αυτό το κοκκινο τετράδιο που είχαμε φτιάξει με τη Σταυρούλα απο την 3η Γυμνασίου και το είχαμε μέχρι και την 3η Λυκείου μέσα στο οποίο έχουν γράψει καμιά 60αριά φίλοι μας και είναι έτοιμο να καταρρεύσει το κακόμοιρο!!!
Το Λεύκωμα!
-Εισητήρια απο τραίνα,πλοία,λεωφορεία, αεροπλάνα με τα οποία έχω πάει εκδρομές και ενημερωτικά φυλλάδια απο μουσεία που έχω επισκευτεί, και απο ταξίδια στο εξωτερικό που έκανα αργότερα.
-Εισητήρια απο συναυλίες, θέατρα, αρχαία θέατρα, κινηματογράφο και λοιπές μορφές τέχνης όπως το Μαύρο Θέατρο της Πράγας και τον David Copperfield που τίμησα πέρυσι με την παρουσία μου.
-Όλες τις σχολικές εργασίες που είχα κάνει με τη βοήθεια και της Composition μαμάς...πολυσέλιδη εργασία για τα αγγλικά με θέμα την κουλτούρα, τα μνημεία και τα αξιοθέτα της Αγγλίας η οποία πήρε 20, πολυσέλιδη επίσης εργασία για το μάθημα της Πληροφορικής με θέμα τους φάρους της Ελλάδας η οποία όπως ήταν φυσικό είχε την ίδια βαθμολογική τύχη με την προηγούμενη εργασία, 3 τεύχη της σχολικής εφημερίδας με όλα τα χειρόγραφα θέματα τα οποία συγκέντρωνα απο τους συμμαθητές αλλά και απο ένα αντίγραφο της εκτυπωμένης μέσω υπολογιστή έκδοσης και άλλες.
-Όλες τις σχολικές φωτογραφίες που βγάζαμε κάθε χρόνο όλη η τάξη μαζί. Βασικά με τις φωτογραφίες έχω ένα κόλλημα και εκτός απο αυτές τις 12 φωτογραφίες έχω και χιλιάδες άλλες...Μέχρι που πριν ένα χρόνο που σταμάτησα να εκτυπώνω και να τις αποθηκεύω στον υπολογιστή τα άλμπουμ είχαν φτάσει τα 29 στον αριθμό. Τώρα με τον υπολογιστή το καλό είναι οτι διαλέγω και εκτυπώνω τις καλύτερες (αυτές που προορίζονται για να κολληθούν στον τοίχο δηλαδή ή να γίνουν μεγέθυνση) και όλες μπορώ να τις βλέπω όποτε θέλω με το πάτημα ενός κουμπιού, δεν ξεθωριάζουν, κάνεις όσο ζουμ θέλεις κ.τ.λ..
Οι φωτογραφίες μου του τοίχου!
-Ευχετήριες κάρτες απο γιορτές, γενέθλια, χριστούγεννα και πάσχα απο φίλους και συγγενείς. Μέχρι και μερικά περιτυλίγματα απο δώρα έχω κρατήσει για να καταλάβετε την κατάσταση μου!!!
-Κάρτες, μικρά δωράκια, γράμματα ή οτιδήποτε άλλο σχετίζεται με παλιούς έρωτες που πάντα θυμάμαι με αγάπη και οχι με πίκρα.
-Το πρώτο μου πάσο και το πρώτο μου φοιτητικό εισητήριο.
-Ελέγχους, βεβαιώσεις σπουδών και πτυχία απο όλες τις τάξεις του σχολείου και απο όλες τις γλώσσες που έκανα (αγγλικά και γαλλικά δηλαδή!)
Όλα αυτά τα ωραία πράγματα τα έχω συνεχώς κάτω απο το γραφείο μου σε ένα ξύλινο κουτί που έβαλα τον πατέρα μου να μου φτιάξει ειδικά για αυτό το σκοπό, πάντα ευκολοπρόσιτο για να μπορώ να το φτάσω και να το αδειάσω στο πάτωμα ή στο κρεβάτι μου ή στον καναπέ όποτε θέλω για να σκαλίσω το παρελθόν και τις αναμνήσεις που μου αφ’ηνουν μια γλυκιά μελαγχολική χαρά αλλά ποτέ μα ποτέ στεναχώρια. Τα παιδικά – μαθητικά μου χρόνια ήταν υπέροχα και δεν θα τα αφήσω ποτέ να ξεχαστούν. Ελπίζω και σε 20-30 χρόνια να νιώθω έτσι και για ο,τι άλλο θα έχει μπει στο -μικρό σε μέγεθος αλλά μεγάλο σε συναισθηματική αξία- μαγικό μου κουτί μέχρι τότε!!!
Το κουτί!
Υ.Γ.:Οι φωτογραφίες είναι ψιλοχάλια λόγω του οτι τραβήχτηκαν μέσω κινητού!
12 comments:
Αν δε ταιριάζαμε δε θα.....και εγώ κρατάω όσα είπες και άλλα τόσα, να ανταλλάξουμε αναμνήσεις κάποια στιγμή, θα γελάσουμε!! Όσο για το λεύκωμα....μέχρι και η κουτσή Μαρία, και η Μαρία η άσχημη έχουν γράψει....δε κάνω πλάκα, έχει γράψει όλη η περιοχή και όλες οι ηλικίες. Θυμάμαι τότε άγχος ποιος έχει το λεύκωμα, πότε θα το γράψει, πότε θα μας το δώσει πίσω και άλλα τέτοια. Αχ τι θυμήθηκα, κλαψ, κλαψ, κλαψ ,κλαψ....
Αχ τι ωραία χρόνια!!Λευκώματα, χαρτάκια, παραχαρτάκια και άλλα συναφή έχω κρατήσει κι εγώ μόνο που τα έχω στο πατάρι αφού δε χωράνε πλέον στο γραφείο μου.Για τις δε φωτογραφίες δε το συζητώ, όπως είπες και εσύ, πάλι καλά που τις έχω τώρα στο pc.
Καλά γι'αυτό το λεύκωμα έχω ακούσει ακόμα και εγώ που είμαι άσχετη, αν είναι δυνατόν.Διάσημο έχει γίνει!!
Άσε, άσε και εγώ μια από τα ίδια, έχω φτάσει σε σημείο να θέλω να τα έχω για συναισθηματικούς λόγους και να μην ξέρω πια που να τα βάλω!
Όλη μας η ζωή σε ένα σημείωμα, αυτοκόλλητο, φωτογραφία, λεύκωμα!
Όμορφα πράγματα αυτά... Καλό σ/κ, Μ.
Πο πο! Τα μαζεύεις όλα ε; Μπράβο. Αυτό με τα προγράμματα από θεατρικές παραστάσεις, εισιτήρια από μουσεία και φυλλάδια το 'χω κι εγώ. Φιλιάάά. κούκλα μου!
κάτσε βρε καλό μου...
πως γίνεται να έχετε χαρακτηριστικά μοναχοπαιδιών;;;;;
(εγώ θέλω αυτή που ήθελα - αλλά πουθενά...)
Αχ κι εγώ μαζεύα διάφορα για χρόνια. Μια μέρα όμως μου την κάρφωσε και πέταξα τα πάντα!
Μόνο τα γράμματα και τις φωτό ενός πρώην γκόμενου κράτησα, κι αυτές τώρα είναι στο πατάρι μακριά από βλέμματα. Το ξέρω μόνο εγώ ;)
Το δικό μου κουτί είναι μπλε κι έχει τον γάτο Sylvester απ' έξω!
Τακτικούλι μου εσύ!
Εγώ τα έχω σκόρπια σε 3-4 σπίτια!
Σας γράφω κρυφά γιατί μ' έχουν απειλήσει (φαντάζεστε ποιος ή ποια)να μην μπαίνω στο μπλογκ σας και κινδυνεύω. όμως σ' αυτό το ωραίο θησαυρό αναμνήσεων δεν μπόρεσα ν' αντισταθώ και να μη γράψω.
είστε πολύ τυχερή και καπάτσα που τα κρατήσατε όλα αυτά.
προσοχή δε σημαίνει ότι σώθηκαν για πάντα. είστε ακόμα πολύ μικρή για να είστε σίγουρη.
αύριο μπορεί να πάτε στο εξωτερικό και η μαμά σας, η οποία δεν καταλαβαίνει τη συναισθηματική αξία, να τα πετάξει.
επίσης προσέξτε τις μετακομίσεις και τα εξοχικά.
αυτά τα λίγα ήθελα να σας πω. παρακαλώ μη μιλήσετε πουθενά για μένα.
με ψάχνουν κι οι αστυνομίες δύο χωρών.
θαυμαστης σας
Demetrio Lucas
@Demetrio Lucas μάλλον δεν προσέχετε πολύ την ανωνύμια σας!!! Καλώς ήρθατε πάντως κι ελπίζω να μην κινδυνεύσει η σωματική σας ακεραιότητα!! Θα προσπαθήσω να τα κρατήσω για πάντα (δεν τα μετακινώ ποτέ και δεν σκοπεύω να τα παω σε άλλο σπίτι!)Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια!
Το "μην πετάξεις τίποτα" είναι το άλλο μου όνομα, η διαφορά μας στα χρόνια. Τώρα πια για μένα το κουτί είμαι μια ολόκληρη αποθήκη ΄λίγο μεγαλύτερη απο την ηλικία μου. Βλέπεις εγώ πέρασα και την εποχή που συλλέγαμε και περιοδικά και εφημερίδες.
Καλό σου απόγευμα
Να σας πω λοιπόν μια μικρή πολύ γλυκιά ιστορία....
Πριν από 6 μήνες βρήκα τα δικά μου λευκώματα και αναμνηστικά ημερολόγια και στην ερώτηση "ποιά είναι η αγαπημένη σας εκπομπή και ραδιόφωνο?"(τότε ήταν η εποχή του ραδιοφώνου...όλοι με ένα τέτοιο κοιμόμασταν αγκαλιά)εγώ είχα δώσει το όνομα ενός παραγωγού. Αυτός ο παραγωγός ραδιοφώνου είναι ο άντρας μου....
Τον γνώρισα μετά από τουλάχιστον 15 χρόνια σε άσχετη στιγμή και όταν άκουσα το όνομα του μου φάνηκε γνωστό από κάπου. Όταν μου είπε πως έκανε εκπομπές Θυμόμουν μόνο ότι μου άρεσε πολύ....όχι ότι ήταν ο παραγωγός που έγραψα στο σχολικό μου λεύκωμα....Όταν το είδαμε κλαίγαμε και οι δύο....ήταν απίστευτο....
Είστε γλυκύτατοι και ρομαντικοί και σας βρήκα τελείως τυχαία...Να είσαστε πάντα έτσι και η ζωή κρύβει πολλά!!!! :o)
Post a Comment