Το Γκουδάκι και Το Σκαρθάλι…Μια σχέση αγάπης και μίσους!

Εγώ και Το Σκαρθάλι (μτφ.: Η Αλίνα, η αδελφή μου) από μικρές είχαμε μια περίεργη σχέση…και θα σας εξηγήσω αμέσως τι εννοώ για να μην πάει ο νους σας στο κακό!

Παράδειγμα 1: Εγώ και η Αλίνα στο σπίτι.

Όπως όλα τα παιδάκια που έχουν αδελφάκια, πόσο μάλλον όταν είναι και δίδυμα και υποτίθεται ότι δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα το ένα από το άλλο, παίζαμε αμέριμνα στο δωμάτιό μας ένα επιτραπέζιο…Όλα φαίνονταν ήσυχα (ή έτσι τουλάχιστόν νόμιζα εγώ) μέχρι τη στιγμή που η Αλίνα είπε ότι έκλεβα…Αποφάσισε λοιπόν να με κατηγορήσει ότι μεταχειριζόμουν αθέμιτα μέσα για να την κερδίσω. (Κάτι που δεν ίσχυε σας πληροφορώ, απλά η Αλίνα έχανε!) Τότε λοιπόν ακολούθησε ο εξής διάλογος (θα σας πω το νόημα γιατί τότε θα ήμουν 6-7 χρονών και δεν θυμάμαι τις λεπτομέρειες) :
«Αλίνα: Τι κάνεις εκεί πέρα ρε? Με κλέβεις?»
«Μαράτα: Καλά χαζό είσαι? Που το είδες?»
«Αλίνα: Με κλέβεις είπα…Τελείωνε!» (Εδώ θα ήθελα να σημειώσω ότι το ‘Τελείωνε’ το είπε με απειλητικό ύφος…)
(Εγώ κατάλαβα που πήγαινε το πράγμα και είπα να εκτονώσω την κατάσταση προκειμένου να μην τις φάω πάλι…ναι, ναι γιατί αυτό παρέλειψα να το αναφέρω...όποτε παίζαμε ξύλο όλο εγώ έχανα και τις έτρωγα…Οπότε σκέφτομαι έξυπνα και λέω…)
«Μαράτα: Άσε τις βλακείες και έλα να παίξουμε…»

Παρ’ όλα όμως τα λογικά επιχειρήματα που ανέφερα για να την πείσω ότι έπαιζα δίκια, δεν τα κατάφερα και το γεγονός έληξε κάπως έτσι…Η Αλίνα πήρε το κουτί του επιτραπέζιου, το οποίο για κακή μου τύχη ήταν από σκληρό χαρτόνι, και μου το κοπάνησε στη μάπα με αποτέλεσμα να μου ανοίξει τη μύτη…Μετά από κλάσματα δευτερολέπτου μπήγω τα κλάματα και η Αλίνα ως δια μαγείας υφίσταται μια άμεση αλλαγή προσωπικότητας και πάει να μου φέρει πάγο και χαρτί να βάλω στη μύτη μου για να μην πονάω και για να σταματήσει την αιμορραγία (και για να μην ακούσει η μάνα μας τα ουρλιαχτά μου φυσικά κι έρθει να δει τι έγινε…!!!) Στο τέλος μου ζήτησε και συγγνώμη, δεν έχω παράπονο…

Συμπέρασμα: Η αδελφούλα μου μπορεί να βαράει (ευτυχώς τώρα τελευταία το έχει κόψει!) αλλά κατά βάθος μ’ αγαπάει και το ξέρω! ( Όπως κι εγώ φυσικά!)

Παράδειγμα 2: Εγώ και η Αλίνα στο σχολείο

Όπως όλα τα παιδάκια πήγαμε κι εμείς στο σχολείο…Μέχρι την 4η Δημοτικού μάλιστα μοιραζόμασταν και το ίδιο θρανίο. Τέλος πάντων, ξεφεύγω από το θέμα μας το οποίο είναι ότι η αδελφή μου κατά βάθος με λατρεύει και θα έκανε τα πάντα για να με προστατέψει και ευχαρίστως θα έδερνε (γιατί μια τάση προς τον τσαμπούκα την είχε ανέκαθεν ανεπτυγμένη!) όποιον θα επιχειρούσε να με πειράξει. Για σας διαφωτίσω ακολουθεί ένα τέτοιο περιστατικό…

Ήμασταν στο Γυμνάσιο (τώρα σε ποια τάξη θα σας γελάσω, γιατί εκτός από τα υπόλοιπα κουσούρια μου έχω και την τάση να ξεχνάω πάρα πάρα πολλά πράγματα τα οποία έχω ζήσει! Πολύ φοβάμαι ότι μάλλον είμαι στα πρώτα στάδια του Αλτσχάϊμερ!) και ένα ωραίο μεσημέρι έδωσε ο Θεός και σχολάσαμε. Προς το δρόμο λοιπόν για το σπίτι και το φαΐ της γιαγιάς μας, έρχεται ένα παιδί (αγόρι ή κορίτσι δε θυμάμαι) και κάτι μου λέει (το οποίο επίσης δεν συγκράτησα) με σκοπό να τσακωθούμε. Τότε λοιπόν με τραβάει η Αλίνα από τη μπλούζα για να πάω πίσω, βγαίνει εκείνη μπροστά μου σαν σωματοφύλακας και λέει με ύφος Αλ Καπόνε στο παιδί : «Για τόλμα να κάνεις καμιά μαλ..΄α και θα έχεις να κάνεις μαζί μου μετά! Μόνο να μάθω ότι ακούμπησες έστω και μια τρίχα απ΄τα μαλλιά της και θα δεις τι έχει να γίνει! Τόλμα μόνο και τα λέμε!!!» Ε, μετά απ’αυτό το παιδάκι έφυγε και δε με ξαναενόχλησε (ε, βεβαία…τρόμαξε το μάτι του τού κακόμοιρου! Που να μπλέκω τώρα με τη μαφία, σκέφτηκε!)

Συμπέρασμα: Με την αδελφούλα μου μπορεί να τσακωνόμαστε και να παίζουμε μπουνιές για τα ρούχα μερικές φορές αλλά κατά βάθος θέλει το καλό μου και το ξέρω! ( Όπως κι εγώ φυσικά!)
(Τώρα η Αλίνα θα λέει...Σε πόσο βάθος δεν ξέρω! Μάλλον θα χρειάζεται πολύ σκάψιμο!!!)